"Ah, hayır! Şimdi olamaz..."
Henüz genç ve güzel bir kadın olan Merope Gaunt, sağ eliyle artık oldukça büyümüş karnını tutarak çaresizce yürümeye devam etti. Her adımında sancısı ikiye katlanıyordu sanki, sol elini asasına uzattığında kaldırıp büyü yapacak hali bile kalmamıştı. Artık yürüyemeyeceğini anlayan genç kadın, kendini sokağın üzerindeki eski bir binanın içine attı. Kapıdan içeri girer girmez, dayanamamış, yere yığılmıştı.
Çevresine toplanan insanları umursamadan doğrulmaya çalıştı, fakat çok büyük bir güç sarfetmesine rağmen boynunu bile kıpırdatamamıştı. Acı içinde sızlanırken başını sol tarafına çevirdi, ve soğuk zemine bir damla yaş düştü gözlerinden. Delicesine sevdiği adamın bu durumda yanında olması gerekmez miydi? Onu düşündükçe hem sinirleniyor, hem de acısı artıyordu. Merope, çok yakışıklı olan Tom Riddle'ı kendisine bağlayabilmek için ona aşk iksiri vermişti. Ve Tom, bu iksirin de etkisiyle Merope'yi alarak uzaklara götürmüştü. İçinden onunla gittiği ve onu sevdiği güne lanet etti, genç kadın. Hamile kaldığında gerçekten sevildiğine inanmış ve Tom'a aşk iksiri vermeyi bırakmıştı. Peki ya o ne yapmıştı? Kendisini ve doğmamış çocuğunu reddederek onlardan kaçmıştı. Sevdiği adamın çaresizliği ve korkaklığıyla içten içe alay etti. Sonra içindeki alay, büyük bir nefret dalgasına kapılarak acıyla buruşturduğu yüzüne yerleşti. Tom, onun kalbinde derin bir yara açmıştı. Ve bu yarayı, sevdiği adamın adını taşıyan ama asla onun karakterine sahip olamayacak oğlu ile kapatmak istiyordu. Konuşmak için ağzını araladığında, bakışlarını çevresinde toplanan insanlara çevirdi.
"Oğluma," dedi Merope zorlanarak, "Babasının ve büyükbabasının adını vermek istiyorum," artık fısıltı halinde bile değildi sesi, güçsüzce titreyen dudaklarından çıkan son nefesinde devam ettirdi kelimelerini. "Tom Marvolo Riddle..."
Ve sonra, geriye kalan tek şey bir kadının boğuk çığlığı, yerde yatan ölü bir beden ve adeta kıpkırmızı kesilen bir bebeğin ağlama sesleri oldu.
Kadının acısına şahit olan yetimhane çalışanlarından bir bayan, sessizce ağlayarak yerde hareketsiz yatan bedeni birkaç kişi aracılığıyla kendi hastanelerine gönderdi. Fakat Merope'nin bir cadı olduğundan, ve gittiği Muggle hastanesine varamadan abisi tarafından ölü bedeninin alınacağından hiçbirinin haberi yoktu.
Salazar Slytherin'in soyundan gelmeyi sonuna kadar hak eden, güçlü ve hayatının neredeyse her alanında başarı göstermiş cadı, ardında adını mükemmel bir şekilde koruyacak ve büyücülük dünyasının en iyisi haline gelecek birini bırakmıştı.
Yetimhane görevlileri, henüz küçük ve savunmasız olan bebeği sahiplenmişlerdi. Eğer bu bebeğin yıllar sonra büyüyerek zekasını ve kurnazlığını ortaya koyacağını, onları zıvanadan çıkartacağını ve yetimhaneyi çekilmez bir yer yapacağını bilselerdi, çocukluk dönemine yetişmesine izin vermeden bebeği dışarıya atarak hayatın acımasız kollarına terk ederlerdi.
