Memleket denilen yerden sonra şimdi Ankara'dayız.Canım gerçekten çok sıkılıyo ne yapsam da kurtulsam anneciğimin yanından.
"Alo baba ben çok sıkıldım beni ne zaman yanına alcaksın."
"Burda işlerim yolunda ne zaman istersen gelebilirsin."
"Tamam hemen gelmeye çalışcam.Hadi görüşürüz."
İşte bu artık özgürüm.Babam hiç birşeye karışmaz.Tabi şimdi anneme söyleyip kurtulmam lazım burdan.Büyük ihtimalle zorluk çıkarcak ama ben kararlıyım.
"Annecim seninle birşey konuşmak istiyorum."
"Tabi konu neydi."
"Babamın işleri yolundaymış onun yanına gitmek istiyorum."
"Sevindim işlerinin yolunda olmasına ama yeni geldik bu ziyaret erken olmayacak mı?"
"Hayır anne ziyaret değil babamla yaşayacağım."
"Asla asla olmaz.Sen ne dediğinin farkında mısın hiç biryere gitmek yok"
"Burda babamı çok özlüyorum orada yaşamak istiyorum bunun ne sakıncası var ki."
"OLMAZZZ.Unut bunu benim yanımdasın ben ne dersem o.Konu kapanmıştır."
"Hayır konu felan kapanmadı ben gidiyorum."
"Hayır efendim gidemezsin."
"Öyle bir giderim ki izle ve gör."
Odama gidip bütün eşyalarımı topladım.İyiki bütün eşyalarımı yanımda getirmişim.Odamdan valizimi aldım çıktım.
Annem beni öldürcekmiş gibi bakıyodu.Onu hiç böyle sinirli görmemiştim.Kapıdan çıkarken
"Beni hiç sevmemişsin beni burda yalnız bırakıp gidiyosun."
"Buraya gelmek senin tercihindi benim değil o zaman bu yolda yalnızsın."
"Kendine iyi bak..."
