Artık özgürüm...
New York uçağındayım.Hayat yeni başlıyor benim için.
Uzun bir yolculuktan sonra rutin kontrollerden geçtikten sonra alanın dışına çıktım.
Babamı görünce hemen yanına koştum.
"Babacım seni çok özledim."
"Yıllardır bana hiç böyle sarılmamıştın bence bu biraz özlem değilde anneden kurtuluş sarılması."
"Öyle de denebilir.O kadar sıkıldım ki sensiz.Herşey yasak dışarı çıkmak bara gitmek."
"Artık ben varım çok dağıtmadığın sürece özgürsün."
Babamın evi Münih'teki evden de büyüktü özellikle bahçesi.Burda çok güzel parti yapılır diye düşündüm ama dur bir dakika benim hiç arkadaşım yok ki.Neyse buraya geleli 1 saat olmadı.Zamanla bakcaz artık.
Güzel bir duş aldım.Saat daha sabah 9 biraz uyusam iyi olcak diye düşündüm.Kendimi yatağa attım.Yeni odamı sevdim.Rahat ve geniş.
Uyandığımda akşam olmuştu.Aşağı indim babam gelmiş sofra kuruluyodu.Heralde misafir gelcek diye düşündüm.
"Uyandınmı bebeğim.1saat sonra ortağım ve oğlu gelcek.Seninle tanışmak istiyorlar.Hemen hazırlan.Biraz şık birşeyler giy bitanem.Benim için önemli bir yemek."
"Tamam birtanem sen beni annemden kurtadın ya ne istersen yaparım."
Hemen hazırlandım fosforlu eteğimi giydim saçlarımı hafif maşa yaptım.Fazla hanım hanımcık oldum ama neyse.
Orta yaşlı yada daha yaşlı ve şımarık küçük çocuğu için fazla bile.
Aşağı indiğimde karşımda orta yaşlı ve güzel bir kadın vardı.Babam hemen araya girdi.
"Jenni tanıştırayım ortağım Katherina."
Kadın elini uzattı.
"Memnun oldum."dedim
O anda içeri 24 25 yaşlarında bir çocuk girdi.Papyonlu ve biraz asık suratlı birşeydi.Kafamı hemen katherina ya çevirdim.
"Bende memnun oldum Jennifer.Bu da oğlum Chuck."
Sonra masaya geçtik.Yemek faslı filan ama bir dakika bu çocuk bana neden garip garip bakıyo.Çok rahatsız oldum.Biran önce gitseler de kurtulsam.Bu çocuk seri katil gibi bana baktığı sürece yemek bile yiyemiyorum.O anda telefonum çaldı.
"Kusura bakmayın" dedim ve mutfağa gittim.Arayan Bastian.Aşkım ya beni kurtardın o sıkıcı ortamdan ve o seri katil tipli çocuğun bakışlarından.Uzun uzun konuştuktan sonra telefonu kapattım.Ne kadar da özlemişim Bastiyi.Mecbur yanlarına döndüm.
Babam "Kızım ne kadar uzun konuştun misafirlerimize ayıp oluyo."
"Babacım Bastianla konuştum."
Katherina " Bastian yakın arkadaşınsa çok özlemişsindir."
"Hayır arkadaşım değil sevgilim."Seri katil tipli yine beni öldürcekmiş gibi bakmaya başladı.
Babam "Chuck sen neler yapıyosun?"
"Babamın barını işletiyorum."
Bu çocuğun dili de varmış.Ama hiç ısınamadım çok soğuk bakıyo.
Katherina"Jennifer burda arkadaşın var mı?"
"Hayır yok"
"İstersen Chuck seni gezdirsin buraları tanıtsın."
"Gerek yok."dedim sert bir sesle.Bu çocuk beni öldürür bu tip ne ya sürekli sert bakışlar.
Babam "Çok iyi olur ben zaten çalışıyorum jenni tek başına sıkılmasın tabi Chuck da isterse."
Chuck imalı bakışlarla " Tabi efendim ben gezdirir tanıtırım buraları."
Of baba of başıma iş açtın.Ben bu çocukla hiç bir yere gitmem.
