PROXY OLMAK

SENDEN NEFRET EDİYORUM!

  Merhabalar okurlarım!. Yazar döndü. Bölümler uzun ve heyecanlı olacak ,önceki bölümü yazdığıma inanamıyorum o-0. ^^ Neyse ne canım. Hadi başlayalım. Bu arada aklımda muazzam bir kitap fikri var. Creppypasta kurgusu değil ama lise kurgusu. Umarım hoşunuza gider. 

  "Uzatma da başla!" Pardon Jessica. "Nightmare! Tanrı üzerine yemin ederim parçalarım seni!" Bölüm başlasın...ŞİMDİ! *fısıldayarak* Medya; Jessica- AMAN! Nightmare.

   Odadan hışımla çıktım. Luna camdan olanları görmüştü. Hiç kimse beni böyle sıkıştıramazdı! Duygularımla oynadığının farkındaydım ve onu öldüreceğim. ŞİMDİ!

   Salona daldım. "Jeff nerde?" BEN bana tek kaşın kaldırarak baktı. "Neden sordun?" "Seni ilgilendirmez bilgisayar virüsü! Sadece Jeff' in yerini söyle." Gözlerini devirdi. Ona bilgisayar virüsü dememe gıcık olmuştu. Parmağıyla arka kapıyı gösterdi. Kaşlarımı havaya kaldırdım ve baygın bir şekilde ona baktım. "Sağol." Tekrar kaşlarımı çattım ve kapıya yöneldim. Onu geberteceğim. Bana dokunmamış olabilir ama o anda kendimi karşısında ezik gibi hissetmeme neden oldu. Erkeklerin kadınlardan üstün olduğunu göstermeye çalışmış olabilirdi. Sonuçta becerilen kadınlar oluyor DEĞİL Mİ!? 

  Birden kontrolden çıktığımı fark ettim ama durmadım.  Arka kapıyı açtım ve dışarı çıktım. Masky' le konuşuyordu ve gülüyordu. Hoddie ve Toby ayakta şakalaşıyorlardı. Grey gördüğüm kadarıyla çiçeklerle ilgileniyordu. Jeff'e doğru yürümeye başladım. İkisi de beni fark etmişti. Zalgo bana Ateşin saf gücünü verseydi şu anda kızarmış bir tavuğa dönerdi. Ama Vincet denen nerden geldiğin belirsiz piç buna engel olmuştu. 

 Jeff beni sıkıştırdığı için üzerimi değiştirememiştim. Kan içinde yanlarına gidecektim. Masky ayağa kalktı. Jeff de ondan sonra ayağa dikildi. "Jess bak-" Daha sözünü bitirmeden yumruğu suratına yapıştırdım. Masky hemen arkama geçti ve kollarımdan tutup beni engellemeye çalıştı."Pi kurusu! Seni geberteceğim! Aşağılık pislik!"

  Masky' den kurtulup Jeff 'in üzerine gittim. Jeff o anda bıçağı çıkarıp bana salladı. Havaya zıpladım ve havada asılı kalmak için kanatlarımı ani bir şekilde açtım, havayı yarıp havada durabildim. Gözleri açıldı. Sonra kaşlarını çatıp gülümsedi. "Uçabildiğini bilmiyordum." Kaşlarımı daha fazla çattım. Kanatlarımı önüme aldım ve geriye doğru çırpıp Jeff'e doğru atıldım. Geriye doğru atılınca dört ayak üzerinde durdum. Üzerine atlamış bir leoparın yere konması gibiydi. Gözlerimi incelttim ve Jeff' e dişlerimi göstererek hırladım. Suratında alaycı bir gülümseme oluşturdu. "Kedicik oynamak istiyor." "O kedi birazdan parçalara ayrılmanı sağlayacak!"  

    "Lanet olsun Nightmare sakin ol! Sorunun ne senin?!" "Benim bir sorunum yok Masky! Asıl sorunlu olan, karşındaki pislik!" Jeff kahkaha attı. Hırladım ve kanatlarıma yere çarparak üzerine atladım. Aniden dengesini kaybetti ve bıçak elinden kaydı. Bende dengemi sağlayamadım ve üzerine devrildim. İşte ne olduysa o zaman oldu...

   "Lanet- Jessica! Kalk üzerimden. Düzgün kavga bile edemiyorken beni öldürmekten bahsediyorsun! " Kıpırdayamıyordum. Bir şey olmuştu. Acı bütün vücudumdaydı. Konuşamıyor, hareket demiyordum. Sadece Jeff'in omzunun üzerinden Çimlere bakıyordum. "Night...mare?" Masky'nin titreyen sesini duydum. Tanrım...

    Kulağıma sıcak bir nefes geldi. "Bana öldüğünü söyleme-" Bu sözüyle ne kadar sinirlensem de cümlesini neden tamamlamadığını anlamamıştım. "Tanrım. Masky! Yardım et! Kaldıralım onu hadi!" Omuzlarımda el hissettim. Bir cesetmişim gibi beni kaldırdılar. "Tanrım! Ona ne oldu?" Hoddie de gördüğüne göre Toby de görmüştür. Ve eksik olmasın Grey' de. Sırt üstü yattım. Masky' nin gözleri göğüslerimin olduğu yere sabitlendi. Ona bir tane yapıştırmak istesem de yapamadım. Zaten küçüklerdi. Ayrıca benim için sadece kadınlık göstergesi.