Baran'in elime verdiği kağıdı okuduktan sonra durmadan ve istemsizce
"Bana yalan söyledi"diye tekrarliyordum.sahilden çıkalı neredeyse yarım saat oldu.Ve ben öylece dolanıyordum.Büyük ihtimalle kaybolmuştum çünkü daha önce buraları hiç görmemiştim.
"Hey güzelim bir yere mi bakmıştın?
Off ya olamaz ıssız bir yere gelmiştim ve etraf sarhoş kaynıyordu.Bir anda koşmaya başladım.
"Buradan kaçamazsın"diye tekrar bağırdıktan sonra kolumdan tuttu ve beni kendine doğru çevirdi.
"Bırak lan kızı"bu sesi daha önce hiç duymamıştım.Merak edip arkamı döndüğüm de bu sarhoşların yanında olan çocuk olduğunu farkettim.
"Bırakmazsam ne olur Cenk sen bana abine karşı mı çıkıcaksın?"
"Gerekirse evet o kızın bir suçu yok"
"Var bu kadar güzel olmasi onun suçu"dedi bana sırıtarak.
"Yaaa demek öyle "dedi ve bize doğru koşup abisi olucak gerizekalının yüzüne yumruklar vuruyordu.Ben de o adamın elinden kurtulduğum gibi koşmaya başladım her ne kadar yolu bilmesem de.
"Hey beni bekle"dedi Cenk.Dudağının kenarından akan kanı silerken.
"Hayır seni dinlemek istemiyorum lütfen yaklaşma"
"Ben onlar gibi değilim sanırım yolunu kaybettin seni istediğin yere bırakabilirim."
"İstemez"dedim ve adımlarımı hızlandırdım.Ama o bana ne yazık ki yetişmişti.
"Birini aramak istersen sana telefonumu verebilirim"dedi bana telefonu uzatarak.Ne yazık ki arayacak kimsem yoktu.Arkadaşlarımın numarasını bile bilmiyordum.
"Sey teşekkür ederim ama arkadaşlarımın numarasını bilmiyorum"
"Ailen?"
"Benim ailem yok"dedim ve sinirlenip hızlı hızlı yürümeye başladım.
"Çok affedersin bare nereye gideceğini söyle oraya bırakayım seni"
"Tamam .....yurdu "
"Tamam da yanlış yerden gidiyoruz"dedi ve bana bir sokağı gösterdi.
"Biliyor musun benim de ailem yok yani var ama yok"
Neredeyse yarım saatir yoldayız ve saat gece yarısına geliyordu.
" Nasıl var da yok"
"Babam ve annem bize yani abimle bana üvey gibi baktılar her gece dayak yerdik bizde bu yüzden evden kaçtık."dedi gülümseyerek.
"Iste geldik burdan gerisini gidebilirsin dimi"
"Evet ve ayrıca teşekkür ederim"dedim.Yurdun yolunu tuttum.yurda geldiğimde Selin ve selen bana korku dolu gözlerle bakıyordu.
"Kızım sen nerdeydin bu saate kadar öldük meraktan"dedi Selin
""Geldim işte anne"
"Bir kere de ya düzgün cevap ver"
"Ufff tamam pes ediyorum anlatiyorum her seyi.Mezara gittiğim de Baran da oradaydi.Onun yanina giderken babasi ile bir sey konustuğunu anladım ve bölmek istemedim.konuşurlarken duydum onun babasi benim babami öldürmüş ve intihar etmiş."
"Vav eee peki sen ne yaptin "
"Ona bir daha asla güvenmem zaten.Bir de elime bunu verdi sonra da zaten ben koşarak yanından uzaklaştım."dediğim de kağıdı onlara doğru uzattım tabi selen hemen kağıdı aldı ve okumaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hazar
RomanceBütün acemi duygularımla çıktım karşına,kabullenmemeni kabullenemediğimdendir sana olan yoğun takıntım...İnsan takıntılarından ya da alışkanlıklarından vazgeçemezmiş ya¿Sevgiyi,aşkı boşver...Ben sana takıntılıyım...İşte bu cümle ebedi kalacak!¿
