Arkadaşlar lütfen diğer kitabıma da bakar mısınız?Büyük umutlarla yazmaya başladım.Lütfen umutlarımı yıkmayın.votelerinizi bekliyorum...
...KARANLIKTAKİ AYDINLIK...Uyandığımda bir hastane odasında olduğumu anlamam pek zamanımı almadı.Başım ağrıyordu.Ve biraz da dönüyordu.Vurduğum yeri tuttuğumda bir band vardı.
Bu rezil duruma nasıl düştüğümü hatırlayınca yüzüm kızardı.Nerden bakmıştım ki ben onun profiline?Acaba şimdi nerdeydi?
Bir anda odaya Batu daldı ve bana sarıldı.
"Uyanmışsın,bizi çok telaşlandırdın"dedi ve ardından diğerleri odaya girdi.Hepsiyle teker teker sarılma şeysini yaptıktan sonra onlara baktım.Zeynep ağlamıştı.Numan ve Kayra'nın sert yüz hatları ortaya çıkmıştı.Batu ise sanki 40yıl uyumuş daha yeni uyanmış olanlardan habersiz şahıs gibi bakıyordu.Güldüm."Hazar nerde?Beni buraya kim getirdi?"dedim.
"Boklukta.Seni buraya o getirdi.Oldu mu?"dedi ve odadan çıktı Kayra.Buna ne olmuştu?
"Ne oldu Numan?Kayra neden böyle tepki verdi?"dedim ve sorarcasına Numan'a baktım.
"Onun yüzünden hastanede olduğun için sinirli sadece"dedi ve yanıma oturdu."Hadi hazırlan eve gidelim."dedi ve odadan çıktı.Batu da peşinden çıktı.Zeynep'le başbaşa kalmıştık.Yanıma geldi ve kalkmam için yardım etti.****
"Hocam ben hala bu şahısla mı oturucam"diye itiraz ettim.Hoca bana baktı ve "teneffüste biriyle yer değiştirsin o zaman"dedi.Ders bitmişti zaten o yüzden de hoca sınıftan hızlıca çıktı.
Yanımda ki şahısa baktım ve kalkması gerektiği ile ilgili kaş göz yaptım.Ama salak beni umursamıyordu bile...
"Kalkar mısın? Burası benim sıram"dedim ve ona baktım."Kalkmıyorum.İçimden gelmiyor"dedi ve uğraştığı telefonuna geri döndü.Bu kesinlikle karı gibi nazda yapıyordur...diye içimden geçirdim ve çantamı alıp boş sıra aramaya çalıştım.Ama ne yazık ki ne boş sıra vardı nede bir kızın yanı boştu.Hazar'ın ve kavga ettiği çocuğun yanı boştu.Şansımı kavga ettiği çocuktan yana kullanacaktım.
"Şey...Yanına oturabilir miyim?"dedim ve beni farketmesine sebep oldum.
"Bence önce tanışmalıyız"dedi ve ayağa kalkıp bana elini uzattı.
"Ben Pars"dedi ve güldü."Irmak"dedim ve uzattığı elini sıktım."Geç otur "dedi ve geçmem için yer açtı.
Hazar hemen arkamdaki sırada oturuyordu.Ve allahtan şu anda sınıfta değildi.Çantamı duvara yasladım ve .etrafı amaçsızca izlemeye başladım.Gözlerim Pars'a kaydığında telefonuyla uğraştığını gördüm..Ama ne hakkında uğraştığını pek anlamamıştım ki zaten umurumda değildi.
"Bunu sırada unutmuşsun"dedi eski sıramda hala yer kaplamakta olan şahıs...Elindekine baktığımda ise Hazar'a aldığım ama veremediğim bileklik olduğunu farkettim.Hemen onun elinden almaya çalıştım ama sadece çalıştım.Vermiyordu benimle resmen oyun oynuyordu.
"Erkek bilekliklerine karşı aşırı ilgin var galiba"dedi.Sinirlenmiştim.Sıradan zıplayarak çıktım ve elinden bilekliği almaya çalıştım.Pars bu durumdan rahatsız olmuş olucak ki o şahısın üstüne yürümeye başladı.
"Kız sana ver diyo anlamıyor musun?"dedi."Hayır,anlamıyorum ya da anlamak istemiyorum.Hem bu onunla benim aramda sana ne oluyor?"dedi ve bana bakarak piççe sırıttı.
Hemen üstüne yürüdüm ve ayağına tekme attım."Adi herif ,ver onu bana ver!!!"diye bağırmaya başlamıştım ve ağlamaya...
İyice sinirlenmişti ve üzerime gelmeye başladı.
"Sen kendini bir bok sanıyorsun herhalde"dedi.Ben geri geri kaçarken.Ağlıyordum yaşlar daha hızlı akıyordu gözümden.Saçma sapan bir bileklikti ama onu vereceğim kişi önemliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hazar
RomanceBütün acemi duygularımla çıktım karşına,kabullenmemeni kabullenemediğimdendir sana olan yoğun takıntım...İnsan takıntılarından ya da alışkanlıklarından vazgeçemezmiş ya¿Sevgiyi,aşkı boşver...Ben sana takıntılıyım...İşte bu cümle ebedi kalacak!¿