I am a human but he is my mate (On Hold:()

hoofdstuk 4

Ik werd geleid nou ja geduwd door de man die blijkbaar Micheal heet. Uiteraard was hij weer een weerwolf heb ik weer! Ben ik net klaar met het weerwolven gezeik met Jace en daarna kom ik er weer middenin. Micheal zag blijkbaar mijn geëriteerde reactie en vond het weer nodig om zijn mond open te trekkem 'het spijt me schat, moet ik een auto voor je regelen' zei hij terwijl hij die eeuwige grijns weer op zijn gezicht toverde 'ja graag dan zal ik met alle plezier over je heen rijden' zei ik terwijl ik hem een mierzoete glimlach schonk.

Ik stond nu samen met Micheal voor een groot zwart gebouw. 'We staan voor het alpha huis' 'wat is een alpha huis nou weer' vraag ik en kijk naar Micheal die zuchtend zijn hoofd schudt. 'Jij weet ook wel vrij weinig hè?' Zegt hij terwijl grijnzend aankijkt waar ook iets van jaloersheid in te zien was maar ik schudde het snel uit mijn hoofd. 'Nee hoe moet ik dat nou weten!' schreeuw ik terug wild gebarend met mijn armen. Hij grinnekt en loopt hoofdschuddend verder richting de deur. Hij doet de deur open en maak een met een overdreven netjes gebaar de deur open. Ik rol met mijn ogen maar ga toch maar naar binnen. Toen ik eenmaal binnen was omvatte de kilheid me als een ijzige hand. Ik rilde en keek wat rond hier. Alles hier was zwart en donker en het enige wat er stond was de gebruikelijke meubels. Ik voelde een zacht duwtje in mijn rug, waarschijnlijk van Micheal want ik stond al een tijdje in de gang te staren naar de inrichting hier. Micheal liep langs me en gebaarde dat ik de trap op moest. Ik zette een paar stappen op de trappen en merkend dat mijn benen steeds zwaarder werden. Na wat uren leek te duren stonden we eindelijk voor de deur stonden klopte Micheal hard op de deur. 'Binnen!' hoorde ik een zware stem zeggen waardoor de haartjes recht overeind gingen staan, nou daar gaan we dan mompelde ik toen ik de deur binnen stapte.