hoofdstuk 3

4.3K 180 5
                                    

'Waar zijn we?' ik keek eens goed rond, overal waren kleine huisjes en in het midden stond een groot huis met twee kleinere huizen ernaast. 'dat is mijn roedel' zei Jace trots 'ho jou roedel, ben jij een alpha?' hij knikte. Voordat ik ook maar kon protesteren sleurde hij me al mee naar het grootstte huis. Hij leidde me naar de woonkamer en gebaarde dat ik moest zitten. Hij liep de kamer uit, zijn voetstappen maakten een hol geluid op het marmer. Ik sprong op en sloop naar de deur. Ik zwaaide hem open, wie laat zijn gevangene nou alleen met een open deur, met die gedachte rende ik weg. Ik hoorde woest geschreeuw uit het huis van Jace. Dat gaf mr de motivatie om nog sneller te rennen. Het geluid van scheurende kleding vulde mijn trommelvliezen. O shit. Ik rendr nog harder, ik moest en zal het territorium uitkomen en het liefst nog wel levend. Ik ben zijn gevangenen waarschijnlijk zal het hem geen moer uitmaken. Ik was al een tijdje aan het rennen maar ik was nog steeds het territorium niet uit. Ik bleef rennen met achter me drie grommende en kwijlende weerwolven hoe kan ik dit in hemelsnaam tot nu toe overleeft hebben!?. Hijgend kwam ik tot stilstand en keek naar Jace en de andere twee wolven, ze keken elkaar twijfelend aan maar toch draaiden ze om en gingen in een drafje weg. Zuchtend liet ik me tegen een boom zakken. Steeds meer begon ik me te beseffen waarin ik in beland was ik was een ontsnapte gevangene van een groep weerwolven en nu ik onsnapt ben heb ik werkelijk geen idee waar ik ben en al helemaal geen idee waar ik heen moet. 'Wat doe je op alpha Damons territorium' klonk een dreigende stem ergens achter me, mijn nekhaartjes gingen recht overeind staan. Ik was zo in gedachtes geweest dat ik hem niet had horen aankomen. Ik keek in twee donker bruine kille ogen. Hij grijnsde wetend dat ik bang voor hem was. 'Ik kom even langs om koekjes te brengen, nou goed!' snauwde ik naar de vage gast die nog breder ging grijnzen. 'Mooi ik hou van koekjes' zei hij terwijl hij me omhoog trok en me de goede kant op duwde. O god waar ben ik nu weer in beland.

I am a human but he is my mate (On Hold:()Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu