I am a human but he is my mate (On Hold:()

hoofdstuk 17

Zal ik blijven of rennen?
- - - - - - - - - - - - - -
Ik zat in een erge tweestrijd en had geen idee hoe ik het moest aanpakken, veel tijd had ik niet want hij zal zo wel weer naar boven komen. Ik was bovendien nog maar net wolf de kans dat ik sneller zou zijn was klein en als nog zou hij me kunnen makkelijk vinden. Ineens kwam een geweldig idee in me op; ik blijf hier maar ik maak hem langzaam het leven zuur zal hem terugpakken, hij wilde een oorlog, dan kan hij er een krijgen. En ik zou hem winnen. Voor mijn vrijheid en mijn trots.
Hoe ik het aan ging pakken wist ik nog niet. Veel tijd om na te denken had ik niet want een krakend geluid onderbrak mijn peinzende gedachten. Damon kwam met zware stappen de trap op gelopen. Ik bleef als verstijfd staan terwijl ik naar de gesloten deur keek. De voetstappen verdwenen wat betekende dat hij de kamer voorbij liep. Ik zuchtte zachtjes en liet me op het zachte bed vallen en sloot mijn ogen.

'Eughh,' kreunde ik terwijl ik me vermoeid uitreikte. Ik had slecht geslapen want ik had allemaal gemene plannetjes bedacht op Damon terug te pakken. Daarom was ik vroeg opgestaan. Ik wreef nog even in mijn ogen en opende zachtjes mijn deur. Die ging zuchtend open. Ik liep op mijn tenen naar de badkamer en pakte het flesje met roze haarverf die ik onder het eikenhouten badkamerkastje verstopt had. Ik las voor de zekerheid het etiket nog een keer. Langhoudend stond er in sierletters op het kleine roze flesje geschreven. Ik pakte de favoriete shampoo van Damon -die om eerlijk te zijn- echt goddelijk rook. Ik deed er een paar drupjes in en schudde die goed door. De shampoo klotste door de verpakking. "Dat zal hem leren" zei ik met fluisterende stem. Maar ik was nog niet klaar. Nog lang niet. Ik liep naar beneden naar de keuken. Ik pakte het pak melk wat Damon altijd bij zijn cornflakes dronk, ik schoof met mijn hand onder het keukenkastje en vond al snel het koude glazen flesje, sambalsaus. 1,2,3,4 druppels, zou dat genoeg zijn? Nehh. Ik twijfelde een paar seconde en kapte toen de inhoud van het flesje erin. En grinnikte geniepig gewoon voor het idee dacht ik bij mezelf. Langzaam liep ik naar boven en stapte zo voorzichtig mogelijk in bed.

'Goedemorgen' kreunde Damon met zijn sexy ochtendstem. Nee niet sexy. Eugh ik word echt gek van mezelf. 'Goedemorgen' mompelde ik helemaal van mijn stuk gebracht. 'Kom gaan we ontbijten?' Murmelde hij slaapdronken. Ik knikte en gaf geen antwoord. Ik stapte uit het bed, ik zag dat Damon hetzelfde deed. Ik slaakte een gilletje toen Damon me over zijn schouder gooide, wat in niet gemerkt had omdat ik over mijn geniepige plan aan het denken was.
Hij bracht me moeiteloos naar beneden en zette me daarna neer.

Sorry voor alweer een laat en kort hoofdstuk maar ik heb eventjes een vraagje voor jullie XX
Nou ik lees heel veel boeken en in veel boeken schrijven ze met de 'ze' vorm zeg maar en dat wil ik ook gaan doen is dat een goed idee?

Bijv:
Laura voelde zich eenzaam. Ze hoorde niet dat Damon naar haar toe kwam todat ze het grind onder zijn schoenen kraken, ze keek moeizaam op 'rot op' zei ze. Damon grinnikte hij wist dat ze koppig was maar zo koppig. 'Nee ik ga hier zitten zei hij vastberaden. Damon dacht diep na wat hij nu moest doen.

Ik hoor het verder graag in de reacties van jullie trouwe lezertjes Xx
Lots of love...