I am a human but he is my mate (On Hold:()

hoofdstukje 16

'ik ben gewoon eventjes een fricking maanwolf! Maar ah kan gebeuren joh, mensen maken fouten! Nou ja mens...' Ze lachte weer, een snerpend geluid dat door merg en been ging.

en liep daarna de trap nou ja liep, stampte, de treden protesteerden krakend. En zo liet ze me alleen en beduusd achter
____________________________
Pov Damon
Sinds wanneer is ze zo geworden. Eerst voelde ik medelijden wat me een benauwd gevoel gaf van wanhoop. Maar dat duurde maar even tot pure boosheid het overnam.Ik gromde, een dierlijk geluid wat na vibreerde in mijn borst. Niemand praat zo tegen me, zelfs mijn mate niet. Ik stormde achter Laura de trap op die inmiddels op de overloop stond. Ik duwde haar met al mijn kracht tegen de muur aan. Een doffe klap vulde mijn oren en ze keek me gepijnigd aan. Ik grijnsde haar bange blik gaf me een gevoel van macht, maar ergens diep in mijn hart deed het pijn, het stak me. De hevige pijn liet me even sidderen maar ik herstelde me snel.

Pov Laura
Mijn angst nam plek voor leedvermaak, een kille grijs speelde rond mijn lippen. Een enorme kracht vloeide als een sterke energie door mijn aderen. Met al mijn kracht duwde ik hem naar achter. Hij vloog naar achter en schoof naar achter om vervolgens tot stilstand te komen proberend zijn evenwicht te bewaren. Een gevoel van macht overspoelde me en gaf me kracht. De verbaasde blik van Damon liet ee grijnzen. Mijn medeleven was verdwenen, dit had hij nou net niet moeten doen. Scherpe steken schoten door mijn lichaam alsof er honderden naalden in mijn lichaam werden gestoken. De hevige pijn liet me door mijn knieën zakken. Ik hoorde mijn botten breken en ik kromp ineen van de pijn. Mijn handen veranderden in klauwen. Een vlaag van paniek overspoelde me. Wat is dit?! Ik kreunde van de pijn en keek naar Damon. Zijn ogen vullen zich met afgrijzen toen hij naar mij keek. Ik werd er blij van, dit deed hem dus pijn. de mix van pijn en de enorme kracht liet me duizelen. Een nieuwe vlaag van pijn overspoelde me en ik maakte een piepend geluid. Ineens was de pijn verdwenen. Nog na hijgend keek ik naar mijn poten. Terwijl de pijn langzaam wegebde. Ik schrok ik was nu al veranderd Joshua(man die Laura gevangen had genomen) had me er voor gewaarschuwd maar ik had absoluut niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Dat ik nog geen eens de tijd had om me mentaal voor te bereiden voor deze drastische verandering. Veel tijd om me te herstellen had ik niet. Want Jace sprong in zijn menselijke gedaante boven op me en hield mee vastgpind tegen de grond. Ik spartelde onder zijn sterke greep, maar veel zin had het niet. In enn flits kneep Damon in het zachte vel van mijn nek, een siddering trok door me heen. Binnen een paar seconden lag ik als mensengedaante onder hem. Zijn plotdlinge gewicht op ern borstkas benam me adem en een scherp piepend geluid was het resultaat. Damon sprong van me af en trok me omhoog. 'wat was dat' hijgde ik.

Pov Damon
Ik keek haar grijnzend aan. Een vlaag van opluchting ging door me heen, ze leek weer bij zinnen te komen. 'ja hallo!' schreeuwde Laura terwijl ze me. Haar vingers knipte. Ik ontwaakte uit mijn gedachte en keek haar wijfelend aan. ',dat was nou je wolf' nieuwsgierig en bang te gelijk hoe ze zou reageren schuifelde ik over de grond. Ze leek een paar seconden te twijfelen hoe ze zou moeten reageren en vormd. Haar mond tot een simpele "o". 'ik ben moe' zuchtte ze toen maar. Ik knikte kom we gaan naar bed. 'wowow...we?' 'ja dàg' ze grinnekte 'no way' ik zuchtte en besloot met tegenzin dat ze gelijk had.

Pov Laura
Tot mijn verbazing gaf hij me mijn zin. Ik besloot het maar te laten en er niet over te denken. En te gaan slapen.

Ik deed mijn kleding uit en stapte de douche in. De Overgang van koud naar warm liet kippenvel op mijn armen staan en mijn vermoeise spieren ontspanden eindelijk.

Ik hoorde Damon aankomen en een paar seconden daarna hoorde ik hem kloppen. Mijn gehoor was veel beter nu ik een wolf was. 'ben je klaar?' ik zuchtte ik stond er pas net onder, maar mijn rimpelhanden zeiden wat anders. Ik zette met tegenzin de douche uit, ik rilde van de plotselinge kou die op mijn klamme huid. Ik droogde me snel af. 'ehm ik heb geen pyjama' 'ik pak wel even een t-shirt voor je' ik hoorde de voetstappen wegsterven. Ik was in tweestrijd, liet ik me te makkelijk gevangen houden, ik hield van hem maar hij heeft zulke stomme dingen het werd erg moeilijk om van hem te houden. Zou ik rennen of blijven....

Allereest sorry. Het hoofdstuk heeft te lang geduurd, maar iniedergeval super super super bedankt voor de votes en lieve reacties, love you guys

Ps wat denken jullie wat Laura zal ze blijven of rennen

Pps hebben jullie verder nog tips of leuke ideeen plottwist voor het verhaal, stuur ff eem berichtje. (uiteraard wordt het wel in het hoofdstuk vermeld) xxx