1.Bölüm

38.2K 1.2K 94
                                    


Zeliha adı gibi güzel bir kadındı. Henüz yirmi beş yaşında olmasına rağmen iki çocuk annesiydi . Çocuklarının ikisi de birbirinden güzeldi . Ne yazıktır ki Zelihanın bahtı kendisi gibi güzel olmamış kocası askerde şehit düşmüştü . Kimsesi yoktu .Zelihanın kalbi de çok güzeldi . Saf bir insandı . Çocukları da ona benzemiş saflıklarını annelerinden yiğitliklerini ise babalarından almışlardı . Büyük olanın adı Ayşeydi. Bu isim babaannesinden ona geçmişti. İsmi gibi davranışlarınıda babaannesinden almıştı adeta . Ayşe daha beş yaşındaydı . Akıllı , konuşkan bir çocuktu. Saçları annesi gibi kahverengiydi ve hafif dalgalıydı . Diğerinin adıysa Emir'di . Emir babasına çok düşkündü . Babası da onu çok severdi . Gariban çocuk daha üç yaşında olmasına rağmen babasını kaybetmiş bu yaşında hayat ona adil davranmamıştı.


Zelihanın işi çok zordu . Kocası öleli çok zaman geçmemişti . Bu ana kadar geçimlerini kocası sağlamış o da evde çocuklarına bakmıştı . Yaşadıkları köyde dullara pek iyi gözle bakmaz arkasından konuşurlardı . Bir çok kadın Zelihayı başgöz etmek istemiş ama Zeliha buna sıcak bakmamıştı . Kocasının yasını bile tam anlamıyla tutamamıştı genç kadın . Oysa ne çok seviyordu kocasını . Şimdi o olmadan nasıl yaşayacak çocuklarına nasıl bakacaktı. Bin bir soru vardı kadıncağızın kafasında. Çocuklarına bakabilmek için birkaç kere temizliğe gitmiş , bazen önemli günlerde büyük konaklarda hizmetçilik yapmıştı. Yine bir düğünde yardıma gittiği konakta hizmeti beğenilmiş ve işe alınmıştı. Böylelikle iki üç kuruş para kazanıyor evine az da olsa ekmek götürebiliyordu .

Yaşadıkları köyün durumu çok kötüydü . Her yer cahil doluydu. Kocası öldükten sonra sarkıntılık edenler olmuştu Zelihaya . Birkaç kadının da arkasından konuştuklarını duymuştu . Varsın konuşsunlardı . Yeter ki çocuklarına dokunmasınlardı onun için . Kadıncağız kocası öldüğünden beri çocukları için elinden gelenin en iyisini yapmak için kendini paralamıştı ama yine de elinden fazla bir şey gelmiyordu . En çok da bu üzüyordu onu . Çocukları daha çok küçüktü . Bu yaşta babasız kalmaları kalbini parçalıyordu kadının . Ayşe babası öldükten sonra suskunlaşmış, doğru dürüst yemek yiyemez hale gelmişti . Emir daha olanların farkına varamayacak kadar küçüktü ama o da anlıyordu bir şeylerin ters gittiğini .

Her sabah olduğu gibi çocuklarının karnını doyurup işe gitmek için yola koyuldu genç kadın . Sokaklardan geçerken insanlar dönüp ona bakıyor , bazısı ona acıyor bazısı da onda bir kusur arıyordu . Zeliha bunların hiçbirini kafasına takmadan yoluna devam etti . Tam kahvenin önünden geçerken Ali Ağa görmüştü onu . Ellili yaşlarındaydı Ali Ağa . Evliydi . Üç tane de çocuğu vardı . Kocası öldükten sonra Zeliha ya musallat olmuş onunla evlenmek istemişti ama bir türlü ikna edememişti Zelihayı . Zeliha onu görür görmez adımlarını hızlandırmıştı ama ondan bir türlü kaçamadı. Ali Ağa onu görünce yerinden kalktı ve kahvehaneden dışarı çıkarak Zelihanın peşine takıldı . Zeliha onun geldiğini görmüş ve adımlarını sıklaştırmıştı ama bu bir fayda sağlamadı . Ali Ağa bıyığının kenarını düzeltti ve Zelihaya laf attı .

"Ne o şimdide benden kaçar mı oldun ? Ne kadar kaçarsan kaç alıcam kız seni . Elinde sonunda istesen de istemesen de benim olacaksın . "

"Allahın belası yetti artık git başımdan . İstemiyorum seni anlasana . Yetmedi mi yaptıkların ? Adımı mı çıkaracaksın ? Ne olur bak yalvarıyorum sana defolup git başımdan . Rahat bırak beni. Iki tane çocuğum var benim . Bana acımıyorsan bare onlara acı . "

"Orda dur bakalım . Onları istemiyorum demedim ki . Onlar da benim kabulüm . Yeter ki sen evet de . Hem ben seni gül gibi yaşatırım. Bu sefil hayatından da kurtulursun. "

"İstemiyorum dedim anlasana hayvan herif . Bırak peşimi . "


Zeliha Ali Ağayla konuşa konuşa daha doğrusu ondan kaçmaya , kurtulmaya çalışırken çalıştığı konağa varmıştı. Hemen konağın kapısını açtı ve kapıyı Ali Ağanın yüzüne kapattı. It herif gitmeden önce

"Benim olacaksın Zeliha!"

diye bahıtmıştı . Ondan kurtulmak için her şeyi yapardı ya Zeliha . Allah da biliyordu bunu ...

Doğum günümün şerefine kendime bir hediye vereyim dedim ve ilk hikayemi sizlerle paylaştım . Siz de bir kıyak yapıp beğenirseniz çok minnettar kalırım . Şimdiden okuyan herkese teşekkür ederim :)

NOT : Tamamen bitmiş bir hikaye yani bölüm sorunu yaşamayacaksınız . Ilk bölümler biraz sıkıcı olabilir çünkü genellikle geçiş bölümü niteliğinde . Telefondan yazdığımdan dolayı bir hatam varsa eğer affola :)

KADERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin