KADER

25.Bölüm

Yağız yatakta yatmaktan artık çok sıkılmıştı . Kaç gündür bu halde yatmaktan başka bir şey yapamamıştı . Zeliha onu yataktan çıkarmıyor , ikide bir dinlenmesi gerektiğini vurguluyordu. Çocuklarla oyun oynaması da yasaktı. Yağızın burnunda tütmüştü adeta çocuklar . Zelihanın ilgisi yetmemiş gibi Halime Sultan da Yağızı ilgilenme adı altında resmen boğuyordu. Artık bu durumdan çok sıkılmıştı Yağız . Ayrıca arkadaşı ona saldırgan hakkında bilgi vermemiş , iyileşmesini beklemesi gerektiğini öne sürmüştü . Saldırganın dediklerini hatırladı birden . Zeliha benim demişti . Acaba Zelihayı nereden tanıyordu ? Zelihanın olanlardan haberi var mıydı ? Büyük ihtimalle vardı . Yoksa bu kadar rahat davranamazdı. Açılan kapıyla düşüncelerinden sıyrıldı Yağız . Zeliha elinde bir tepsiyle içeriye girdi ve tepsiyi yatağa koydu . Tepsinin içinde Yağızın en sevdiği çorba duruyordu . Halime Sultan yapmış olmalıydı bu çorbayı .

Zeliha kocasına söyle bir göz gezdirdi. Yağızın durumu gayet iyiydi . Birkaç gündür evde yatması daha da iyi olmasını sağlamıştı . Tepsiyi Yağızın kucağına bıraktıktan sonra Halime Ananın yanına gitmek için arkasını dönmüştü ki bileğine yapışan ellerle kendisini yatakta buldu . Kızgınca kocasına baktı .

"Ne yapıyorsun Yağız ? Gitmem gerekiyor . "

"Ne yani beni burda hasta hasta mı bırakacaksın ?"

Yağız yapmıştı yine yapacağını . Bir kaç gündür Zelihaya nazlanıyor, Zeliha ise ona kıyamıyor ve ne isterse kabul ediyordu . Yine ne istiyordu acaba kocası ?

"Ne istiyorsun Yağız ?Ne yapmalıyım ? ."

dedi Zeliha .

"Mesela bana çorbamı içirebilirsin ."

Zeliha olmaz dercesine bir süre kocasına baktı ama kazanan yine Yağız olmuştu . Oflayarak yataktaki oturuşunu düzeltti Zeliha ve Yağıza doğru dönüp tepsiyi kendi kucağına aldı . Ardından tabaktan bir kaşık çorba alıp kocasına doğru uzattı . Gülümseyerek ağzını açmıştı Yağız . Kaç gündür iyi alışmıştı Zelihanın bu hallerine . Sonunda hayallerindeki aile tablosu gerçek olmuştu . Ağzına değen sıcaklıkla istemeden inledi .

"Ahh ...Yandım ."

Ardından küçük bir çocukmuşcasına dilini çıkarıp yüzünü ekşitti. Yağızın bu haline istemeden güldü Zeliha . Yağızın kızgın bakışlarını gördükten sonra gülüşü yüzünde soldu . Yağız ise karısının bu haliyle eğleniyordu .

"Afedersin ... Bundan sonra üfleyerek veririm çorbanı . "

diyebildi en sonunda Zeliha ve kaşığa aldığı çorbayı üflemeye başladı . Yağız karısının bu tatlı hallerini mest olmuşcasına izliyordu . Zelihanın uzattığı kaşığı görünce ağzını kocaman açtı ve çorbasını yudumladıktan sonra

"Bu daha iyiydi ."

deyip karısına kocaman gülümsedi . Zeliha da Yağızın bu haline gülümsemişti . Anlamıştı artık Zeliha Yağızla hayat daha renkliydi.

Zeliha Yağıza çorbasını içirdikten sonra tepsiyi mutfağa bırakıp kızı Ayşenin yanına doğru ilerledi . Kızının doğum günü giderek yaklaşıyordu .Yakında okula başlaması gerekecekti . Bu konuyu Yağızla konuşsa iyi olurdu ama öncelikle yapması gereken başka şeyler vardı . Temizlik gibi . Iki afacan etrafı yine dağıtmıştı . Bu hallerine kızsa da Zeliha çocuklarına laf söyleyemiyor ,bir türlü onlara kızamıyordu .

Yağız Zeliha yanından gittikten sonra bir süre karısının arkasından baktı . Yine düşüncelere dalmıştı . Biran önce arkadaşıyla konuşması gerekiyordu . Yerinden kalktı ve hazırlandı . Evden çıkması büyük ihtimalle zor olacaktı ama Yağız artık evde durmaktan çok sıkılmıştı . Dışarıya biraz önce çıkıp temiz hava alması gerekiyordu ve bunu kesinlikle bu gün yapacaktı .

Okuyup yorum yapan ve beğenen herkese çok teşekkür ederim . :) Hepinizi kocaman öpüyorum :* Kendinize iyi bakın minik kuşlarım .