Μόνο φίλοι.

Part 1

Είμαι τόσο ενθουσιασμένη για απόψε!! Έχει γενέθλια η κολλητή μου και πρόκειται να της κάνω τα καλύτερα γενέθλια της ζωής της!

Σηκώνομαι απ το κρεβάτι και παίρνω αμέσως το κινητό μου στα χέρια μου. Πατάω πάνω στην επαφή της και περιμένω να απαντήσει. Μόλις ακούω τη φωνή της, της φωνάζω "Καλημέρα και Χρόνια Πολλάαα!!" με ένα τεράστιο χαμόγελο και τρομερή όρεξη. Πρέπει να την κούφανα λίγο αλλά εντάξει μωρέ. Θα ζήσει!

Όταν το κλείνουμε, κάνω δυο τρία τηλεφωνήματα σε κάτι γνωστούς και φίλους και κανονίζω τα πάντα για το βράδυ. Θα κλείσω αποκλειστικά το αγαπημένο μας στέκι και θα καλέσω τους πάντες! Ευτυχώς που έπεσαν Σάββατο τα γενέθλια της αλλιώς δεν θα ερχόταν κανείς. Ούτε εγώ τώρα που τα λέμε.. Έχω αυστηρό 'μάνατζερ' και αν με έβλεπε με μαύρους κύκλους και ξενυχτισμένη, απλά θα με σκότωνε!

Κατά το απόγευμα, πήγα μπροστά στη ντουλάπα μου για να αποφασίσω τι θα φορέσω. Εύκολα καταλήγω σε μια μπορντό κοντή φούστα, σε ένα άσπρο δαντελωτό κοντό τοπ, μακριές μαύρες κάλτσες και την γκρι ζακέτα μου, την οποία σίγουρα θα την βγάλω μετά από τόσο χορό!

Λίγο μετά, χτυπάει το κινητό μου ότι έχω μήνυμα και βλέπω πως είναι απ την Μυρτώ, την κολλητή μου. Το ανοίγω και διαβάζω 'Το βράδυ θα έρθει και ένας απ την πολυκατοικία μου! Μόλις μετακόμισε ;)'. Πραγματικά χαίρομαι για κείνη! 3 χρόνια τώρα, χώρισε με τον πρώην κολλητό της και αγόρι της, προφανώς, και επιτέλους βρήκε άλλον.

'Πολύ χαίρομαι για σένα! Ελπίζω να είναι ωραίος..;)' της απαντάω και μπαίνω γρήγορα για μπάνιο γιατί δεν θα προλάβω!

Το βράδυ λοιπόν, πήγα να την πάρω απ το σπίτι της και μόλις παρκάρω, βλέπω μπροστά στην είσοδο της έναν ψηλό, με ωραία χαρακτηριστικά και καλό γούστο στα ρούχα να στέκεται μπροστά από μια μηχανή και να καπνίζει. Μάλλον αυτός πρέπει να είναι που μου έλεγε η Μυρτώ! Λίγα λεπτά μετά μπαίνει στο αυτοκίνητο μου η Μυρτώ και μου το επιβεβαιώνει. Όπως φαίνεται όμως, εκείνη δεν τον θέλει. Παραμένει 'πιστή' σ'αυτόν που την παράτησε και πήγε να μείνει στη Θεσσαλονίκη. Κρίμα!

Λίγες ώρες αργότερα, ήμασταν μέσα στο μπαράκι και χορεύαμε. Η Μυρτώ ήταν τόσο χαρούμενη που έλαμπε! Γύρισε ο Πανούλης της. Τέλος πάντων. Αν είναι εκείνη χαρούμενη, τότε είμαι κι εγώ. Όταν πάω να καθίσω για λίγο, έρχεται και κάθετε δίπλα μου ο γείτονας που μου έλεγε η Μυρτώ.

"Δημήτρης." τον ακούω να λέει και απλώνει το χέρι του για χειραψία.

"Χάρηκα! Νικολέτα." του λέω κι εγώ με τη σειρά μου και του δίνω το χέρι μου και έπειτα πίνω λίγο απ το ποτό μου.