Μόνο φίλοι.

Part 8

"Και δηλαδή χθες ήταν το πρώτο σας ραντεβού?" του λέω με νόημα

"Καλά, όχι και ραντεβού... Απλά βγήκαμε να φάμε."

"Αα δεν το βλέπεις για σχέση??"

"Δεν ξέρω πως θα βγει.. Κάτσε να βγούμε κι άλλες φορές και θα δούμε πως θα πάει.."

"Μάλιστα.."

Όταν έφυγε, ένιωθα κενή μέσα μου. Ήθελα να κλάψω, να τα βγάλω απο μέσα μου αλλά ήταν αδύνατον.. Κάθομουν και σκεφτόμουν τι θα κάνω με όλα αυτά που έγιναν. Πώς πρέπει να αντιδράσω σε όλο αυτό? Απ τη μια σκέφτομαι πόσο χάλια έγινα έπειτα απο όλο αυτό και το πόσο μίσος ένιωθα για τη Λήδα. Αλλά απ την άλλη, το γεγονός οτι ο ένας γουστάρει τον άλλον, δεν μπορώ να μπω εμπόδιο. Θα ήταν μαλακία μου να μην τους αφήσω να τα φτιάξουν ή οτιδήποτε άλλο. Απλά είναι αυτό το μελλό ρε φίλε που λες 'θέλω το καλό του' και το καλό του είναι να είναι ευτυχισμένος με την Λήδα εαν αυτό θέλει.. Με αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος.

Τις επόμενες μέρες, είχα έρθει πιο κοντά με την Λήδα και η Μυρτώ με τον Πάνο μας έλεγαν besties έτσι όπως συμπεριφερόμασταν. Σαν να μην είχε γίνει ποτέ αυτός ο τσακωμός. Δυο μέρες μετά, μας καλεί στο σπίτι της η Λήδα μαζί με την Μυρτώ και τον Δημήτρη. Ο Δημήτρης προσφέρθηκε να πάμε μαζί με το μηχανάκι του κι εγώ δεν έφερα αντίριση.

Ήπιαμε καφέ, συζητήσαμε λίγο κάτι άσχετα θέματα και ύστερα αποφασήσαμε να φύγουμε. Όταν βγαίνουμε απ την πολυκατοικία της Λήδας, πιάνει μια απότομη βροχή. Ωραιά, αυτό μας έλειπε τώρα..

Βγάζω μια ομπρέλα που είχα στην τσάντα μου και μπαίνουμε απο κάτω εγώ και ο Δημήτρης μέχρι να φτάσουμε στο πάρκινγκ που είχε παρκάρει την μηχανή του. Τρέχαμε σαν μικρά παιδιά κάτω απ τη βροχή αφήνοντας τον άλλον να βρέχετε. Για κάποια δευτερόλεπτα συνηδιτοποιώ πως τα πρόσωπα μας κάτω απ την ομπρέλα ήταν πολύ κοντά μεταξύ τους... Είχα τόση επιθυμία να τον αρπάξω και να τον φιλίσω κάτω απ τη βραχή, όπως βλέπουμε στις ταινίες αλλά μέσα μου ένιωθα πως δεν είναι σωστό. Τώρα θα μου πείτε τρελή λέγοντας τι είναι σωστό και τι λάθος αλλά όπως και να έχει, το γεγονός δεν αλλάζει. Ο Δημήτρης γουστάρει την Λήδα και η Λήδα γουστάρει τον Δημήτρη..

Μόλις φτάνουμε στη μηχανή, η βροχή είχε κοπάσει.. Πλέον κάτι ψιχάλες έπεφταν. Είχαμε αποδεχτεί το γεγονός πως είχαμε γίνει σαν παπιά κι έτσι ανεβήκαμε στη μηχανή χωρίς να νιαστούμε αν θα βραχούμε.

Με άφησε στο σπίτι μου και έφυγε...

Οι μέρες που ακολούθησαν, δεν περνούσαν με τίποτα! Μέρα με τη μέρα μετάνιωνα υο γεγονός πως την συνχόρεσα και την άφηνα να συνεχίσει τη ζωή της μαζί του. Αυτό το κατάλαβα όταν έμαθα πως θα ξαναβγαίναν.. Κάτι μέσα μου ήθελε να πάω εκεί που θα πήγαιναν και να τα έκανα όλα μπουρδέλο! Γινόμουν έξαλλη καθώς σκεφτόμουν πως θα έχει αυτή στην αγκαλιά του και θα την φιλάει...

Δημήτρης

Αυτές τις μέρες περνάω πολύ καλά με την Λήδα. Έχουμε έρθει πιο κοντά και βγαίνουμε δυο τρεις φορές.. Ακόμα βέβαια δεν έχουμε κάνει τίποτα, αλλά δεν με πολυ νοιάζει. Περνάμε καλά και αυτό φτάνει.

Τον τελευταίο καιρό βέβαια, η Νικολέτα είναι πολύ απόμακρυ και απότομη μαζί μου. Δεν ξέρω τι έχει πάθει. Μάλλον θα έχει πολύ δουλειά στη δουλειά και απλά ξεσπάει πάνω μου.. Πάντως καλά περνάμε σαν παρέα. Μπορεί να μην μας βγήκε σε κάτι περισσότερο αλλά καλύτερα έτσι. Θα ήταν πολύ άβολο κάθε φορά που θα με πετυχενει στην πολυκατοικία της κολλητής της..

Πέρνω το τηλέφωνο μου και πληκτρολογώ τον αριθμό ενός φίλου μου απ τη δουλειά για να κανονίσουμε να πάμε για κανα ποτό. Όμως δεν το σηκώνει ο μαλάκας! Θα πάρω τον Πάνο απο πάνω να πάμε.

"Έλα μεγάλε, ενοχλώ??' τον ρωτάω με νόημα μήπως έκανα χαλάστρα.

"Όχι ρε. Πες μου.."

"Έλεγα να πάμε για κανα ποτό οι δυο μας. Ψήνεσαι?"

"Ναι ρε, μέσα! Σε 10' κατεβαίνω να φύγουμε."

"Οκ." και όταν το κλείνω πάω να ντυθώ και να πάρω τα πράγματα μου.

Στο μπαρ που καθόμασταν, του έλεγα ότι είχε γίνει με την Λήδα και εκείνος πως τα πάει με την Μηρτώ.

"Και τελικά τα έχετε φτιάξει με την Λήδα??" ρωτάει ο Πάνος.

"Όχι ακόμα. Έχουμε βγει δυο φορές και δεν έχουμε κάνει τίποτα.." του λέω κοιτώντας τον γύρο κόσμο που διασκέδαζε.

"Πως κι έτσι ρε??"

"Δεν ξέρω. Εγώ προσπάθησα να κάνω κίνηση αλλά εκείνη το απέφευγε.."

"Μηπως δεν το βλέπει έτσι εκείνη..?"

"Δν ξέρω ρε φίλε. Απλά μπορεί να μην το έχει καταλάβει πως την γουστάρω ή της αρέσει να το παίζε δύσκολη.."

"Τώρα που είπες δύσκολη, με την Νικολέτα τι έγινε??"

"Τι να γίνει?"

"Εσύ δεν μου έλεγες πως την βλέπεις ωραίο γκομενάκι και οτι θες να κάνετε κάτι? Τι άλλαξε τώρα και γουστάρεις την φίλη της..??"

"Απλά περνάμε πολύ καλύτερα σαν φίλοι.. Είναι και γαμώ τις κοπέλες και δεν θέλω να την χάσω απο φίλη για κάτι που μου πέρασε."

"Ίσως και να έχεις δίκιο ρε μεγάλε.. Δεν πάμε. Θα μου βάλει τις φωνές η άλλη που άργησα.."

"Σου έχει βάλει τα πόδια σε ένα παπούτσι ρε φίλε!" και παίρνω τα πράγματα μου απ τον πάγκο και πάμε προς την μηχανή μου.
_______________
Είμαι απαράδεκτη!
Συγνώμη που δεν ανέβασα τόσες μέρες απλά είχα πολλά διαβάσματα και δεν είχα ούτε χρόνο, ούτε έμπνευση.. :/

Είδαμε και πλευρά του Δημήτρη αυτή τη φορά!! ;)

Δεν ξέρω σίγουρα πότε θα ξανανεβάσω... Πιστεύω μέσα στο σ/κ !

Τα λέμε σύντομααα :*♥