Gizemli

•14•

Gözlerimi yavaşça açtım.Biraz uyuyup dinlenmek için uyumuştum.Serumlar beni halsizleştiriyordu.Ama bugün taburcu olmak isteyecektim.Kendimi gayet iyi hissediyordum.Berk koltuğun üzerinde telefonu ile ilgileniyordu.Ona bakmaya başladım.Dün pek konuşamamıştık.Çünkü,yalnız değildik.Ama bugün yalnızız.
Berk ona baktığımı farkedince telefonu cebine koydu ve bana baktı."Nasılsın şimdi?"dedi Berk."Çok iyiyim.Taburcu olabilirim bence."dedim gülümseyerek."Buna doktorun karar verecek."dedi Berk."İyi,peki."dedim üzgün bir yüz ifadesiyle.Berk hafifçe gülümsedi.Kapının açıldığını duyar duymaz,hemen oraya baktı.İçeri babamın girmesi umuduyla bakarken,içeri doktor geldi.
"Hastamız nasıl bakalım?"dedi Doktor Hasan."Çok iyiyim.Hatta taburcu olabilirim bence."dedim gülümseyerek."Birileri hastaneden sıkılmış."dedi Doktor Hasan.Gülümsedim."Tamam.Bugün taburcu olursun ama babanın çıkış işlemlerini tamamlaması lazım."dedi Doktor Hasan.Gülümsedim ve kafamla onayladım.Doktor Hasan beni kontrol ettikten sonra "Tekrardan geçmiş olsun."dedi ve gitti.

"En az bende senin kadar burada sıkıldım."dedi Berk.Berk'e baktım ve "Sende benim yüzümden buralarda kaldın.Özür dilerim."dedim."Senin hiçbir suçun yok.Caner yüzünden oldu.Ona da gününü göstereceğim zaten."dedi Berk."Lütfen,kötü şeyler yapmayı bile düşünme."dedim ciddi bir şekilde.Cevap vermedi ve bana bakmaya devam etti."Seni koruyamadığım için özür dilerim."dedi Berk."Hiç sorun değil."dedim gülümseyerek.Meryem Abla'nın hasta olduğu aklıma gelince hemen tekrardan Berk'e baktım."Bir şey mi oldu?"dedi Berk meraklı bir şekilde."Meryem Abla nasıl? İyi mi?"dedim telaşlı bir şekilde."İyi merak etme.Seni getirdikleri zaman,onu da getirdiler.O da burada tedavi oldu."dedi Berk.İçim rahatlamış bir şekilde "Oh..."dedim.Berk hafiften gülümsedi.Aslında şuan Berk'in gülümsemesine bende gülümsemem lazımdı ama gülümseyemedim."Babam nerede?"dedim umutsuz ve üzüntülü bir şekilde.Böyle bir zamanımda babamın yanımda olması gerekirken,o başka bir yerdeydi."Bilmiyorum."dedi Berk soğuk bir şekilde.Yüzüm baya düşmüş,moralim baya bozulmuştu.Bir kızın ilk aşık olduğu,ilk sevdiği erkek babasıdır. Bu yüzden babama çok bağlıyımdır.Fakat babam annemin ölümünden sonra çok değişti.Bu da beni üzüyordu.

Koray'dan
Onları dinlediğimi anlamasınlar diye kapıdan yavaşça çekildim.Ecrin haklıydı.Babasını merak etmekte haklıydı.Böyle bir zamanında babası yanında yoktu.O adam yine her neredeyse hemen buraya çağırmalıydım.Telefonumu cebimden çıkardım.Sinan Enişte'yi aramaya başladım.Telefon çalmaya başladı.Birkaç kez daha çaldıktan sonra telefonu açtı."Neredesin?"dedim sert bir şekilde."İşimi halletmeye çalışıyorum."dedi."Şuanda işin zamanı değil! Kızın hastanede yatıyor ama sen hâlâ iş peşindesin!"dedim sert bir şekilde."Gerçekten bunu söylüyor musun?"dedi."Ne demek istiyorsun?"dedim soğuk bir şekilde."Ecrin benim kızım olmayabilir biliyorsun değil mi?"dedi.Hemen sinirlerim daha da arttı."Kes sesini! Yine o düşüncelere kapılma! Ecrin senin kızın!"dedim bağırarak.Sakinleşmeye çalıştım ve "Buraya gel ve kızını taburcu et.Doktoruyla konuştum.Taburcu olabilirmiş ama sen çıkış işlemlerini yapabilirsin."dedim soğuk bir şekilde."Bekliyoruz."diye soğuk bir şekilde ekledikten sonra telefonu kapattım.
Kapıyı yavaşça açtım ve Ecrin'in yanına yürümeye başladım.

Ecrin'den
Koray Abim odaya girince gülümsedim ve "Hoşgeldin."dedim.Koray Abim gülümsedi ve "Hoşbuldum.Nasılsın bakalım?"dedi."İyiyim.Bir an önce buradan çıkmak istiyorum."dedim gülümseyerek.Koray Abim gülümsedi ve hemen ardından koltukta oturan Berk'e baktı."Huysuzluk yaptı mı?"dedi Koray Abim gülümseyerek."Yaptı sayılır.Genelde uyudu ama uyanınca çıkmak istiyorum diye tutturdu."dedi Berk.Koray Abim gülümsedi ve "Babanla konuştum,gelecek.Kurtulmana az kaldı.Dayan biraz daha."dedi.Gülümsedim.
                            ***
Uzun süre konuştuktan sonra içeri babam girdi.Babamı görünce gülümsedim.Fakat babam hiç gülümsemedi.Soğuk duruyordu.Yüzümdeki gülümseme biran da yok oldu."Çıkış işlemlerini tamamladım.Çıkabilirsin artık."dedi babam soğuk bir şekilde.Gamze Hemşire odanın içine girdi."Merhabalar.Ziyaretçiler kapıda beklerseniz sevinirim.Ecrin Hanım'ın buradan çıkmasına yardımcı olacağım."dedi Gamze Hemşire.Berk,Koray Abi ve babam dışarı çıktılar.
                           ***
Gamze Hemşire'nin yardımıyla hazırlandım ve çıkmaya hazırdım."Geçmiş olsun."dedi Gamze Hemşire gülümseyerek."Teşekkürler.Hoşçakalın."dedim gülümseyerek ve odadan çıktım.
Odadan çıktığımda Didem,İpek,Buse,Can,Mert ve Ekin'in de hastaneye geldiklerini gördüm."Geçmiş olsun."dedi Didem ve İpek aynı anda."Geçmiş olsun."dedi Buse gülümseyerek. "Teşekkürler."dedim gülümseyerek."Hadi,artık gidelim."dedi Koray Abi.Kafamla onayladım.
                            ***
"Sıkıcı.Bu da sıkıcı."deyip duruyordum.Hiçbir televizyon kanalını beğenmiyordum ve bu yüzden de böyle şeyler söylüyordum.Merdivenleri inen ayak sesleri duyuyordum.Görüş alanıma ilk babam girdi.Sonrada Koray Abim.İkisinde de bavul vardı.Yavaşça ayağa kalktım ve "Akşam,akşam nereye gidiyorsunuz böyle?"dedim telaşlı bir şekilde."Ben iş için Almanya'ya gidiyorum."dedi babam soğuk bir şekilde."Annem rahatsızlanmış.Onun yanına gidiyorum bende."dedi Koray Abi."Ben ne yapacağım?"dedim telaşlı bir şekilde."Evde kalamaz mısın canım?Annem iyileşir iyileşmez ben geleceğim zaten."dedi Koray Abi."O hırsız olayından sonra evde tek kalamam ben."dedim."Tamam canım.O zaman şöyle yapalım...Buse ailesiyle kalmıyor.Ya Buse buraya kalmaya gelsin,ya da sen onlara kalmaya git.Olur mu?"dedi Koray Abi.Kafamla onayladım ve "Tamam."dedim.Koray Abi bana sarıldı ve evden çıktı.Babama bakacakken,babamı göremedim.Gitmişti bile.Neden böyle yapıyordu? Anlayamıyordum.

Kapıyı kapattım ve toparlanıp Buse'yi aradım.Telefonu açınca "Buse nasılsın?"dedim."İyi sen?"dedi
"Bende iyi.Babam ve Koray Abim bir süre evde olamayacaklar.Bende o hırsız olayından sonra evde yalnız kalamıyorum.Bir süre bizim evde kalır mısın benimle acaba?"dedim."Tabiki.Ben çantamı hazırlayıp hemen geliyorum."dedi."Teşekkürler.Bekliyorum."dedim ve telefonu kapattım.
Zil çalınca hemen kapıyı açmaya gittim.Kapıyı açınca yüzümde bir gülümseme oluştu."Evde kimse var mı?"dedi Berk.Kafamı olumsuzca salladım ve Berk içeri girdi.Berk bana yaklaştı ve boynumdan öptü ve bana baktı.Gülümsedim.O da hafifçe gülümsedi ve "Özlemişim."dedi."Bende özledim."dedim gülümseyerek.Berk'in dudağına küçük bir öpücük bıraktıktan sonra Berk'e baktım.Gülümsedi ve içeri doğru yürümeye başladı.Hemen yürümesini durdurdu ve bana döndü.Bana doğru bir kart uzattı."Bu sana gelmiş."dedi Berk.Kartı elinden aldım."Tamam.Sen içeri geç.Ben kartı mutfakta açarım,sonrada yanına gelirim."dedim.Berk kafasıyla onayladı ve içeriye doğru yürümeye başladı.Bende mutfağa geçtim ve kartı açtım.İçinde şunlar yazıyordu.
"Baban sence de bu aralar tuhaf davranmıyor mu? Sence seni istiyor mu? Bunları bir düşünmelisin bence.Senin iyiliğin için söylüyorum."
Diye yazıyordu.Yine o kim olduğunu bilmediğim kişiydi."Yine mi bir gizemler?"dedim sessizce."Bu karttaki kişi kim?"diyen Berk'in sesini duydum.Hemen arkamı döndüm ve Berk'in arkamda olduğunu gördüm.
                             ***
Yeni bölüm en yakın zamanda... :) Vote ve yorumlarınızı bekliyorum.Yorumlarınızı instagtamda da yazabilirsiniz.Ve ya wattpadde mesaj atabilirsiniz ya da wattpadde profilime yazabilirsiniz.İnstagram: calacevahir :) Bu bölüm yorumlarınızı ve Gizemli hakkında ki yorumlarınızı profilimde ya da instagram da bekliyorum. :) Sizi seviyorum... :) ❤