Gizemli

•2•

Facebook grubuna katılmak isteyenler için facebook grubunun adı:
Wattpad Çağla Hikayeler
Vote ve yorumlarınız benim için çok önemli :) İyi okumalar ^^
--------------------------
Karanlık,soğuk bir esinti ve düşünceler...Gece uyuyamamış tüm gün boyunca yatakta,karanlıkta oturmuştum.Sessizlik içerisindeydim.Hep sessiz bir kızdım,bunu kabul ediyorum fakat sessizliğim en büyük haykırışımdı bu zamana kadar.Kimse bunun farkında değildi.Soğuk hava tenimi ürpertmeyi başarmıştı fakat bunu hiç umursamıyordum.Soğuk havayı seviyordum.Vücüdumun soğuduğunu hissetmeye başladım ve aniden kapı açıldı.
Koray Abi'nin gözlerinden birkaç saniyeliğine de olsa şaşkınlık ifadesi belirdi.Yanıma hızlıca geldi ve "İyi misin? Dün geç geldin sanırım.Neredeydin?"dedi Koray Abi.Hafif bir tebessüm gösterdim ve "İyiyim."dedim."Bu arada sen erkenden kalkmazsın.Ne oldu da erken kalktın?"dedi Koray Abi.Omuz silktim,bilmiyormuş gibi yaparak.Koray Abi kafasıyla onayladı ve "Pekala.İyisin değil mi?"dedi.Bunun cevabını bende bilmiyordum.Ben bu sorunun cevabına kendime veremiyorsam,Koray Abi'ye nasıl vereceğim? "İyiyim."dedim bir anda.'İyiyim'cümlesini söylemek,benim için bir refleks olmuştu artık.Koray Abi gülümseyerek kafasıyla onayladı ve "Hadi bakalım,bekliyoruz seni."dedi.Kafamla onayladım ve ayağa kalktım.Koray Abi odamdan çıktı ve bende odadan çıktım.Banyoya girdim ve duş almaya başladım.

Duş alır almaz hemen saçlarımı kuruttum.Hemen sonrasında odama gittim ve beyaz bir tişört giyindim.Altıma ise siyah,dar,yüksek bel pantalon giyindim.Üzerime de siyah deri ceket giyindikten sonra çantama kitap ve defter attım.Odadan çıktım ve aşağı kata indim.Kimse yoktu.Bir tek Meryem Abla sofrayı topluyordu.Telefonumun zil sesi çalınca hemen ekrana baktım.Ekin.Hemen aramaya cevap verdim ve "Efendim?"dedim."Kardo gelmiyor musun?"dedi Ekin.Ekin'in huyuydu bu.Her zaman samimi olduğu kişilere 'kardo' derdi."Geliyorum.Duş aldığım için geç kaldım."dedim."Dostum çabuk gel özledik!"diye ses geldi.Kesinlikle Mert idi.Mert'in huyu ise samimi olduğu kişilere 'dostum' demesidir."Geliyorum."dedim ve telefonu kapattım.Ekrana baktığımda bir mesaj vardı.Hemen mesajı açtım.
Mavişim sen duş alıyordun sanırım.Biz babanla kahvaltı yaptık ve işe gittik.Akşam görüşürüz.
Yazıyordu.Hemen Meryem Abla'nın yanağına öpücük bıraktım ve evden çıktım.Ayağıma bakarak yürümeye başladım.
Dün Berk'in ne işi vardı orada? Neden beni kurtardı? Beni kurtarmayabilir,kendi yoluna gidebilirdi ama yapmadı.Tesadüf müydü? Yoksa bilerek mi? Tabiki de bilerek yapmaz.Tesadüftü,kesinlikle tesadüftü.
Birine çarpınca duraksadım ve çarptığım kişiye baktım.Buse idi.Berk ile dolaşan ve Can'ın sevgilisi Buse.Buse beni görünce gülümsedi.Bende gülümsedim ve "Kusura bakma."dedim."Hiç önemi yok.Beraber sınıfa kadar yürüyelim mi?"dedi Buse tebessüm ederek.Gülümseyerek kafamla onayladım.Red edemezdim,ayıp olurdu."Soyadın Yüksel idi,değil mi?"dedi Buse.Kafamı kaldırdım ve Buse'ye baktım.Kafamla onayladım."Gizem Yüksel ile bir âlakan var mı?"dedi Buse.Şüpheli bir şekilde Buse'ye baktım ve "Annem."dedim.Buse de bana baktı ve "Ciddi misin sen?"dedi.Kafamla onayladım."Bir sorun mu var?"dedim.Buse bir an duraksadı ve "Yok,yok bir şey."dedi.Önümüze baktığımda sınıfın önünde olduğumuzu fark ettim.Kapıyı tıklattım ve içeri girdik."Geç kaldığım için özür dilerim."dedim ve sınıfa baktım.Bir gariplik vardı.Didem oturması gereken yerde değildi ve yanındaki kişi ben olmam gerekiyordu ama başka bir kızdı.Benim oturduğum yerde iki tane çocuk oturuyordu.Hocaya baktım ve "Hocam,yerlerimiz mi değişti?"diye sordum.Hoca bana baktı ve "Ah,evet.Ecrin,sen pencere kenarının,en arka sırasında oturan Berk Çelik ile oturacaksın.Buse,sende Can'ın yanına,yani aynı yerine."dedi.Berk Çelik mi? Cam kenarının en arka sırasına baktım ve Berk ile göz göze geldim.Beni inceliyordu.Her yaptığım hareketi merak ediyormuşcasına izliyordu.
Yavaş adımlarla arka sıraya doğru yürüdüm.Hâlâ beni izliyordu.Çantamı koydum ve oturdum.Hocaya bakıyordum fakat Berk'in gözü bendeydi,hissediyordum.Berk'e baktım ve hâlâ beni izlediğini düşünmemde yanılmadığımı fark ettim."Beni izlemeye devam edecek misin?"dedim sert bir şekilde."Evet."dedi Berk ifadesiz şekilde.Göz devirdim ve "Ama ben rahatsız oluyorum."dedim."Ben olmuyorum."dedi Berk ifadesiz şekilde.Derin bir iç çektim ve "Ya sabır."dedim kendi kendime.Didem'e baktım.Bıkkın bir şekilde oturuyordu.Tekrar Berk'e baktım.Hâlâ bana bakıyordu."Önüne bak."dedim sert bir şekilde.İfadesiz bir şekilde bana bakıyordu."Sen bana inat mı doğdun?"dedim sert bir şekilde.Omu silkti ve "Bilmem,olabilir."dedi.Derin bir iç çektim ve derse odaklanmaya çalıştım.
                            ***
Zil çalınca bir anda ayağa kalktım.Berk,durmadan bana bakıyordu ve bu beni sinir ediyordu.Hemen Didem'in yanına gittim ve beraber kantine gittik.Bir masada oturduk.İpek,Mert ve Ekin yanımıza geldiler ve oturdular."Ee kardolar? Bir konu açında konuşalım."dedi Ekin."Bizim sınıfa Berk diye bir çocuk geldi.Çok tehlikeli birine benziyor ve Ecrin artık o çocukla oturuyor.Çok azla konuşmayan,soğuk biri."dedi Didem.Mert ve Ekin aynı anda birbirlerine baktılar."Soyadı Çelik mi?"dedi Mert ciddi bir şekilde.Didem kafasıyla onayladı.Ekin ve Mert tekrar birbirlerine baktılar ve sonrasında ikiside aynı anda bana baktılar.Sorgulayan gözler ile hem Mert'e hem de Ekin'e bakmaya başladım.
"Selam,yanınıza oturabilir miyim?"dedi bir kız sesi.Hepimiz o kişiye baktık.Buse idi.Mert ve Ekin öksürmeye başladılar."Aa?Mert?Ekin?"dedi Buse tebessüm ederek."Canım?"dedi İpek.Mert'in adını bilmesi İpek'i kızdırmış olsa gerek."Buse?"dedi Mert ve Ekin aynı anda.Didem ayağa kalktı ve "Ekin'in sevgilisiyim ben.Adım Didem."dedi.Buse gülümsedi ve "Buse."dedi.İpek'te ayağa kalktı ve "Mert'in sevgilisi,İpek."dedi.Buse'nin arkasından bir erkek sesi belirdi."Bende Buse'nin sevgilisi,Can."dedi Can."Senin de burada olacağını tahmin etmiştim."dedi Mert sessizce.İpek ve Didem yerlerine oturdular."Bir tek ben eksik kaldım.Ben de Ecrin,Ecrin Yüksel."dedim.Can hemen bana baktı."Gizem Yüksel ile bir bağlantın var mı?"dedi Can soğuk ve şüpheli bir sesle."Annem."dedim.Can önce Buse'ye sonra Mert'e ve Ekin'e baktı.Tekrar bana baktı ve gülümsedi.Tam ağzını açtı ki,zil sesi Can'ın sözünü kesti."Zil çaldı.Hadi sınıflarımıza gidelim."dedi Ekin sahte bir gülümsemeyle."Teneffüste görüşürüz Maviş ve Dido."dedi İpek ve gittiler.Buse,Can,Didem ve ben kendi sınıfımızın önüne gelince içeri girdik.Berk'in yanına istemeyerekte olsa gittim ve yanına oturdum.Yine beni izlemeye başlamıştı."Hiç insanların arasına girmeyi düşündün mü?"diye sordum.İfadesiz bir şekilde bana baktı."Cevap vermeyeceksin demek?"dedim.İfadesiz bir şekilde bana bakmaya devam etti."Konuşmayı mı unuttun?"diye sordum.Aynı şekilde,ifadesiz bir şekilde bakmaya devam etti.Omuz silktim ve önüme döndüm.Sorduğu soru karşısında donup kalmıştım."Annenin neden öldüğünü biliyor musun?"dedi Berk soğuk bir şekilde.Sesi çok ürperticiydi.Çok soğuk ve ürpertici konuşmuştu.Hemen Berk'e baktım.Beni izliyordu."İntihar etti."dedim ciddi bir sesle.İntihar ettiğine inanmıyordum.Berk ifadesizce bakmaya devam etti.Önüme baktım.
Berk Çelik'i tanıyamıyordum.İstediği zaman konuşuo,istediği zaman bakıyordu.Gizemli bir kişiliği vardı.O karanlıktı.Peki...Ben bu gizemli kişiliğini çözebilir miyim? Hiç sanmıyorum.
                               ***
Yalnızlığı seviyorum.Yalnız olmak,istediğini yapmaktı.Tabi ki olumsuz yanları vardı.Ben yalnızlığın hem olumlu hem de olumsuz tarafını yaşıyordum.Bugün ki olaylar çok dikkar çekiciydi.Berk'in gizemli kişiliği,Can ve Buse'nin annem ile ilgilenmesi,Berk'in annemle ilgilenmesi,Mert ve Ekin'in Berk'i,Buse'yi ve Can'ı tanıması...Ben ki gizem'in içindeydim yoksa ben gizemlere doğru giden adımları mı atıyordum?
Düşünmekten patlamış mısırımı yiyemiyordum.Televizyonda bir yandan film izliyordum biryan da patlamış mısır yiyordum.Koray Abi ve babam hala çalışıyordu.Meryem Abla ise evine gitmişti.Ben ise akşam vakti tek başıma evde oturuyordum.Kapı zili bir anda çalınca yerimden zıpladım.Hemen ayağa kalktım ve kapıyı açtım.Kimse yoktu.Tam kapıyı kapatacakken yerde zarf olduğunu fark ettim.Hemen yerden aldım ve kapıyı kapattım.Zarfı açtım ve okumaya başladım.
Sana yardımcı olacağım fakat kim olduğumu bilmeyeceksin.Annen intihar etmedi.Gerçekleri öğrenmeye hakkın var ve ben sana yardımcı olacağım.
Yazıyordu.Kafamda sorulae oluşmaya başlamıştı bile...