Gizemli

•11•

Öylece donmuş bir şekilde kaldım.Az önce Berk,Berk Çelik bana,beni sevdiğini mi söylemişti? Berk Çelik...Gizemli Çocuk...Bana,beni sevdiğini söyledi...Çıkmaya başladığımızda da söylemişti ama şimdi söylemesi beni gerçekten şaşırtmıştı.Şuan rüyada bile olabilirim.
Berk yavaşça ayağa kalktı ve elini bana uzattı.Bende yavaşça elimi kaldırdım ve Berk'in elini tuttum.Berk,elimi tuttu ve beni ayağa kaldırdı.Evin içine girdim ve Berk'in de gelmesini bekledim.Berk eliyle bir odayı işaret etti.O odaya doğru yürümeye başladım.Salona girmiştik.Tekli bir koltuğu gösterdi.O koltuğa oturdum.Berk'te bir koltuğa oturdu.Yere bakıyordum.Yüzüne bakamıyordum.Hâlâ şoktaydım.
"İyi misin?"dediği zaman Berk,hemen ona baktım.Kafamla onayladım."Evimi nasıl buldun?"diye sordu Berk."Beni bir kere daha getirmiştin.O gün ezberlemiştim."dedim sessizce.Sesim ağlamaktan mahvolmuştu.Berk kafasıyla onayladı."Ne yaptın bana az önce? Yani kapıda."dedi Berk,gözlerime bakarak.Anlamamış bir şekilde Berk'e baktım.Çünkü,hiçbir şey anlamamıştım."Kapıda diyorum.Ağladığın an...Zayıf düştüm bir anda..."dedi Berk.Gözlerime odaklanmıştı.Cevap vermedim ya da verecek cevap bulamadım.Sustum."Gökyüzü gibi."dedi Berk.Yine anlamamış bir şekilde Berk'e baktım."Gözlerin,gökyüzü gibi.Mavi.Ama o gökyüzü benim olmalı."dedi Berk.Yine verecek cevap bulamadım.Konuyu kapıda ki olaydan bu olaya taşımıştı.Gerçekten Berk'i anlamak çok zordu.Ayağa kalktı ve "Seni eve bırakayım."dedi.Aniden ayağa kalktım."Barıştık mı?"dedim.Berk gözlerime baktı."Bilmem,barışalım mı?"dedi Berk.Hemen kafamla onayladım ve "Barışalım."dedim.Berk,hafif bir şekilde gülümsedi ve beni kendine çekip sarıldı.Bende sıkıca sarıldım.Geri çekildi ve yine soğuk haline geri döndü."Peki,sen benim karanlık hayatıma dayanabilir misin?"dedi Berk soğuk bir şekilde."O karanlık hayatın içinde sen varsan,evet dayanırım."dedim ciddi bir şekilde.
***
"Hadi Maviş'im,kalk."diyen Koray Abi'nin sesini duydum.Hemen yorganımla yüzümü kapattım."Maviş,bir kere de huysuzlanmadan kalk."dedi Koray Abi."Huysuz işte ne yapacaksın?"diyen Didem'in sesini duydum.Hemen sesin geldiği yere baktım.Kapıya doğru.Didem ve İpek bana bakıyorlardı.El sallayarak "Selam."dedi ikiside aynı anda."Ben kalkmak istemiyorum."dedim huysuz bir şekilde.Gerçekten sabahları çok huysuz oluyordum."Maviş,yarında gideceksin.Ertesi günü tatil zaten."dedi İpek."Hadi biz gidiyoruz okula.Hemen gel."dedi Didem ve ikiside odamdan çıktı."Hadi kalk.Ben işe gidiyorum."dedi Koray Abi.Hemen yatağımda oturur pozisyona geçtim."Bir şey soracağım."dedim.Koray Abi kafasıyla onayladı ve "Sor bakalım."dedi."Annemin bir düşmanı ya da bir kötülüğü olmuş muydu?"dedim.Koray Abi şaşırmıştı,belli oluyordu."Nereden çıktı bu?"dedi Koray Abi."Lütfen,cevap ver."dedim."Hayır,senin annen çok iyi biriydi.Hadi ben geç kalıyorum.Görüşürüz Maviş."dedi Koray Abi ve odamdan çıktı.Kime inanacağımı şaşırmıştım artık.Ne yapacağım,bilmiyorum.Araftaydım.
Hemen yataktan kalktım.Banyoya gittim ve elimi,yüzümü yıkadım.Saçlarımı taradım.Odama geri döndüm ve aynadan kendime baktım.Dolabımı açtım.İçinden beyaz,yüksek bel,dar pantalonumu aldım.Üstüme ise gri tişörtümü aldım.Hepsini üstüme giyindikten sonra gözüme eyeliner,dudağıma ise parlatıcı ruj sürdüm.Makyajda abartıyı sevmezdim,özel günler yani düğün gibi durumlarda hariç.
Çantamı da aldıktan sonra odamdan çıktım.Aşağı kata indim.Meryem Abla'nın yanağından öptüm ve ayakkabımı giyindim.Hemen evden çıktım.Evden çıkar çıkmaz karşıda Berk'in arabasını gördüm.Gülümseyerek yanına gittim.Yanına vardığımda,o da hafiften gülümsedi."Günaydın."dedim gülümseyerek."Günaydın.Hadi,atla."dedi Berk sakince.Kafamla onayladım ve kapımı açtım.Arabaya bindim ve kemerimi taktım.Berk'e baktım.Cebinden sigara çıkardı ve içmeye başladı.Arabayı da hemen ardından çalıştırdı.Yola bakmaya başladım.
Aklımda bir çok şey vardı.Annem ile ilgili olan tuhaf şeyler.Annem niye bu ölümü hak etsin ki? "Bir sorun mu var?"diyen Berk'in sesi,beni düşüncelerimden kurtardı.Hemen Berk'e baktım.Kafamı olumsuzca,sağa ve sola salladım.Biten sigarasını camdan aşağıya attı. "Niye sessizsin o zaman?"dedi Berk."Bilmem."dedim.Berk cevap vermedi ve arabayı sürmeye devam etti."Biraz kendinden bahsetsene?"dedim korkarak.Tersleyecek diye korkarak sormuştum bu soruyu."Zamanla beni tanırsın."dedi Berk soğuk bir şekilde."Benden çekindiğin için mi konuşmuyorsun,yoksa başka bir sorunun mu var?"diye ekledi Berk.Bu sorunun cevabı aslında ikisideydi.Çünkü,hem çekiniyorum hem de annem konusundan dolayı canım sıkkındı."İkiside."dedim."Sorunun ya da sıkıntın her neyse,ne olduğunu sormayacağım.İster anlatırsın,ister anlatmazsın.Zorlamayacağım.İkinci olarak da,benden çekinme.Bunu sana daha öncede söylemiştim.Benim yanımda rahat ol."dedi Berk.Berk'i iyice dinlemiştim.Bana baktı.Cevabımı bekliyordu.Kafamla onayladım."Güzel."dedi Berk ve yeniden önüne baktı.Gülümsedim ve önüme baktım.
Berk arabayı park ettikten sonra arabadan aşağıya indik.Berk ile birlikte çardağa doğru yürüdük.Çardakta Can,Buse,Mert,İpek,Ekin ve Didem vardı.Yanlarıma vardığımız da bizi fark ettiler."Hoşgeldiniz.Bu arada tekrardan birlikte olmanıza sevindim."dedi Can gülümseyerek.Diğerlerine baktığımda hepsi bize bakarak gülümsüyordu.Bu gülümsemeyle Can'ı desteklediklerini belli ediyorlardı.
Berk ile birlikte bizde oturduk."Sana söylemiştim,zaman gerekiyor diye."dedi Buse gülümseyerek.Gülümsedim ve kafamla onayladım."Caner!"dedi Ekin sert bir şekilde.Hemen Ekin'e baktık.Bir yere bakıyordu.Hemen o tarafa baktık.Bir çocuk bizim yanımıza doğru geliyordu,arkasında birkaç çocukla birlikte."Oo...Berk,Ekin,Mert ve Can'da buradaymış."dedi öndeki esmer çocuk.Berk'e baktım.Gerçekten sinirli gözüküyordu.Kavga çıkarabilecek kadar sinirli gözüküyordu.Berk'in elini usulca tuttum.Berk hiç bana bakmadı.Gözleri o çocuğa sabitlenmişti."Berk,bu çocuk kim?"dedim kulağına sessizce.Cevap vermesini bekledim,ama vermedi.Hiçbir şey söylemedi."Neden sessizsiniz? Yoksa korkuttum mu sizi?"dedi öndeki esmer çocuk.Arkasındaki çocuklarda pis,pis sırıtıyorlardı."Siktir git."dedi Can sert bir şekilde."Yoksa elimizden bir kaza çıkacak."dedi Mert sert bir şekilde.Çocuk onlara bakarak sırıttı ve ardından Berk'e baktı.Berk'in elini tutuyordum.Hemen ellerimize odaklandı.Ellerimi tam çekecektim ki Berk engel oldu.Elimi tuttu ve bırakmadı."Oo...Berk...Sevgili yapmışsın?"dedi çocuk sırıtarak.Sonra çocuğun yüzündeki gülümseme yok oldu.Tam tersine yüzü sinirli bir hâle dönüştü."Berk Çelik...Senden intikamımı alacağım.Bunu biliyorsudur inşallah."dedi çocuk sert bir şekilde.Hepimize bir kez daha baktıktan sonra yanımızdan uzaklaştı.Arkasındaki çocuklarda onu takip etti.
Berk yavaşça bana döndü ve baktı."Ekin,o çocuk kimdi? Hepiniz ona çok sert bakıyordunuz."dedi Didem."Adı Caner.Düşmanımız."dedi Ekin."Bu konuyu kapatalım.Onun adını duyduğumda sinirlerim daha da çok bozuluyor."dedi Can sert bir şekilde."Bizimde bu konuyu bilme hakkımız var."dedi İpek itiraz ederek."Aynen bize bu konuyu anlatın,sonra bir daha bu konuyu açmayız."dedi Buse."Caner,düşmanımızdır. Hepimize tek tek kötü şeyler yaptı.Biz kendimizi savunmak için bir şeyler yaptık.Ben onunla kavga ettiğim sıra da bana bıçak çekmişlerdi.Bende bıçak çekmiştim ve Caner'i bıçaklamıştım.Mert,onu dayak manyağı yapmıştı.Baya bir dövmüştü.Ekin,annesini korumak için Caner'i baya bir dövmüştü.Ama hepimizin bir nedeni vardı.Caner'de intikam için aynılarını bize yaptı,tuzağa düşürerek.Ama...Berk'ten intikamını alamadı.Caner'in bir sevgilisi vardı.O kız Berk'ten hoşlandığı için Caner'den ayrılmıştı.Caner'de Berk ile kavga etmişti.Berk o sıra baya bir dövmüştü Caner'i."dedi Can ve sustu.Can bana bakıyordu."Berk'ten intikam almak için bir hedefi var artık.O hedefte...Ecrin."dedi Mert.Hemen Mert'e baktım.Herkes bana bakıyordu.Berk hızla ayağa kalktı ve okulun içine doğru yürümeye başladı.Bende hemen onu takip etmeye başladım.Ders zili çalmıştı.Büyük ihtimalle sınıfa girecekti.Sınıfa girince sıramıza oturdu.Bende hemen yanına oturdum.
"Ne kadar tehlikeli olursan ol,seni seviyorum.Çevren ne kadar tehlikeli olursa olsun,seni asla bırakmayacağım."dedim.Berk bana baktı.Gözleri ilk kez bana endişeli bakıyordu.Elimi,Berk'in yanağına koydum ve "Korkma.Çünkü,ben korkmuyorum."dedim.Beni kendine çekti ve sarıldı.Geri çekildim ve gülümsedim.Sınıfa öğrenciler girmişti ve hemen arkalarından öğretmen de girmişti.Yine ders dinleme zamanıydı.
***
Teneffüs zili çalınca hemen ayağa kalktım."Sonunda!"dedim.Berk bana baktı ve gülümsedi.Bende ona gülümsedim.Berk'in elini tuttum ve "Hadi kalk.Yemek yemek istiyorum.Çok acıktım.Berk hemen kalktı.Can,Buse ve Didem'de bize eşlim ettiler.Kantine gitmek için yürümeye başladık.Mert,Ekin ve İpek ile kantinde buluşmaya karar verdik.Kantine gittiğimizde Ekin,İpek ve Mert kantindelerdi.Berk kolunu boyuma sardı ve "Evet...Ecrin Yüksel,ne yemek ister? Aslında sana burada yemek yedirmek istemezdim ama artık idare edeceksin.Başka zaman daha güzel bir yerde yemek yediririm."dedi Berk.Gülümsedim ve "Tost olabilir."dedim."Hım...Tamamdır siparişiniz alındı."dedi Berk ve gitti.Biz kızlar bir masaya oturduk ve yemeklerimizi beklemeye başladık.Berk tostu önüme tutunca şaşırmıştım.O kadar sıra vardı ki,bu kadar çabuk gelmesine şaşırmıştım.Mert,Can ve Ekin'de gelmişti."Tostu hiç elimden almayı düşündün mü?"dedi Berk.Gülümsedim ve hemen aldım.Bir ısırık aldım ve Berk'e baktım.Bana bakıyordu.Ağzımdakini yuttuktan sonra "Çok lezzetli."dedim gülümseyerek.Berk hafiften gülümsedi.Tostumu yemeye devam ettim.
***
Okul çıkışı zamanıydı.Okuldan çıkacaktık ki,yine Caner'i gördük.Sadece bize sert bir şekilde baktı.Başka bir şey yapmadı.Telefonum çalınca hemen telefonumu elime aldım.Koray Abim yazıyordu.Hemen cevap verdim."Efendim?"dedim."Maviş'im,hemen eve gitmen lazım.Meryem Abla hastaymış.Ona biraz bakman gerekecek."dedi Koray Abi."Tabi,tabi.Hemen gidiyorum.Görüşürüz."dedim."Görüşürüz."dedi Koray Abi.Hemen telefonu kapattım.Berk'e baktığımda,bana baktığını gördüm."Bir sorun mu var?"dedi Berk."Benim eve gitmem lazım."dedim,herkese bakarak."Neden Maviş?"dedi Didem."Meryem Abla hastaymış,ona bakmam lazım."dedim."Tamam o zaman,sen git.Meryem Abla'ya geçmiş olsun dileklerimizi de ilet."dedi İpek.Kafamla onayladım ve Berk'e baktım."Ben seni bırakırım."dedi Berk.Kafamla onayladım."Hoşçakalın."dedim.Hepsi bana 'hoşçakal' dedikten sonra hemen Berk'in arabasına bindim.Berk zaten binmişti.Kemerimi taktım.Berk arabayı çalıştırdı.Yine sigarasını yaktı ve içmeye başladı."Meryem Abla dediğin kişi kim?"dedi Berk."Senelerdir bizim yanımızda çalışıyor.Ev ile ilgileniyor,benimle ilgileniyor.Çok severim,iyi kadındır."dedim.Berk kafasıyla onayladı.Sigara dumanı bana geldikçe Berk'e bakıyordum."Şu sigarayı bıraksan diyorum artık.Bence bu sana çok büyük bir iyilik olur."dedim.Berk bana baktı ve sırıttı.Bende gülümsedim ve önüme baktım.Evin önüne gelince durduk.Berk'e baktım.O yine zaten bana bakıyordu.Sigarası bitince camdan attı ve yine bana baktı."Görüşürüz."dedim gülümseyerek.Berk boynumda tuttu ve beni kendine çekti.Hemen ardından dudaklarım dudaklarıyla buluştu.Çok değişken bir ruh hali vardı.Onu doğru düzgün tanımıyordum bile ama onu seviyordum.Onu gizemli haliyle de seviyordum.
Geri çekildim ve Berk'e baktım."Hadi,kadını bekletme.Dikkat et kendine."dedi Berk.Kafamla onayladım ve gülümsedikten sonra arabadan indim.
Hemen eve girdim.Meryem Abla koltukta uzanıyordu.Hemen yanına gittim."İyi misin?"dedim.Meryem Abla kafasıyla onayladı ama tabiki de inanmadım.Durumu berbattı.Zil çalınca hemen kapıya baktım."Ben hemen geliyorum.Kapıyı açıp geliyorum."dedim.Meryem Abla kafasıyla onayladı.Hemen kapıya koştum ve açtım.Bir çocuktu.Bana çok tanıdık geliyordu bu çocuk.Hemen beni tuttu ve kendine çekti.Peşinden sürüklemeye başladı."Bırak beni!"diye bağırdım.Kaldırımın hemen yanında bir beyaz araba vardı.Oraya doğru götürüyordu beni.Çırpınıyordum kurtulmak için.Bu çocuğu şimdi hatırladım.Caner'in arkasında duran çocuklardan biriydi.Çırpınırken sonunda elinden kurtuldum.Kaçacaktım ki başka bir çocuk beni yakaladı.Hepsi Caner için çalışıyordu.Yine çırpınmaya başladım.Çırpınırken kaldırımdan inmiştik.Yoldaydık artık.Bacağına tekme atınca çocuk beni istemsizce bıraktı aniden ve dengemi kaybedip yolun ortasına düştüm ve son gördüğüm hızla bir arabanın bana doğru geldiği ve duramadığıydı.Son duyduğum ses ise bir korna sesi.
Ardından ise derin bir karanlık.