Gizemli

•12•

Berk'ten
"Furkan'dan haberin var mı?"dedi Samet.Ecrin'i bıraktıktan sonra Ateş Bara geldim.Samet ise Ateş Bar'da çalışan barmen idi.Elimdeki biten sigarayı masada söndürdüm ve masaya bıraktım.Soğuk bir şekilde kafamı olumsuzca salladım."Babası için şehir dışına gitmiş.Ama geri gelecekmiş.Bir süreliğine kurtuldun yani." dedi Samet.Cevap vermedim.Telefonum çalınca hemen ekrana baktım.Huysuz yazıyordu.Ecrin idi bu.Didem ve İpek bana Ecrin'in huysuz olduğunu söylemişti.Bazen bende görüyordum huysuzlandığını.Ona huysuz diyordum ama onun haberi tabiki de yok.Samet yanımdan gitti.Hemen aramaya cevap verdi."Berk?"dedi Didem'in ağlayan sesi."Ne oldu? Neden Ecrin'in telefonuyla beni arıyorsun?"dedim soğuk bir şekilde."B-Berk...Ecrin..."dedi Didem ağlayan sesiyle.Kekeliyordu ve dediğinden bir şey anlamıyordum.Ağladığı için zaten konuşamıyordu."Ağlamayı kes ve konuş."dedim sert bir şekilde."Ecrin...Hastaneye gidiyoruz..."dedi Didem yine ağlayan sesiyle."Ne oldu?"dedim sert bir şekilde."Kardo,Ecrin bir kaza geçirmiş.Ne olduğunu bizde pek bilmiyoruz.Şimdi Atlas Hastanesine gidiyoruz.Seni orada bekleriz."dedi Ekin soğuk bir şekilde.Telefonu kapattım ve hemen ayağa kalktım.Hızla Ateş Bardan çıktım ve arabama atladım.Arabayı çalıştırır,çalıştırmaz gaza köklendim.
***
Didem'den
Hastanede her şeyden habersiz bir şekilde bekliyorduk.Ecrin nasıl kaza geçirdi bilmiyoruz ama öğreneceğiz.Görgü tanıkları olduğu söylendi.
Gerçekten çok korkuyorduk.Ben ve İpek ağlamamak için kendimizi zor tutuyorduk.Ekin,Buse,Can ve Mert soğuk bir şekilde duruyorlardı.Buse ayağa kalktı ve soğuk bir şekilde "Ben Meryem Teyze'nin odasına gidip,onu bir kontrol edeyim."dedi.Kafamızla onayladık.Buraya gelirken Meryem Teyze'yi de hastaneye getirmiştik.Bize haber veren kişi de Meryem Teyze'ydi zaten.Hiçbir şeyi bilmiyorduk.Ecrin bu hâle nasıl geldi? En ufak bir şey öğrenmek için nelerimi vermezdim ki?
Bir adam bize doğru geliyordu.Hemen o kişiye odaklandık.Adam yanımıza vardığın da "Merhaba.Ben Sinan.Emniyetten geliyorum.Haberlerim var."dedi adı Sinan olan Komiser."Dinliyoruz."dedi İpek hemen öne atılarak."Ecrin Yüksel,hem kazayla bu hâle geldi,hem de zorlama gibi bir durumla bu hâle geldi."dedi Sinan Komiser.Hepimiz kafamız karışık bir şekilde bakıyorduk."Şu dediğini biraz aç bakalım."dedi bir ses.Sinan Komiser arkasına baktı.Bizde onunla birlikte baktık.Berk gelmişti.Berk soğuk bir şekilde duruyordu.Sinan Komiser laflarına devam etti."Ecrin Yüksel,tanıklar tarafından anlatılanlara göre bir grup çocuk tarafından saldırıya uğramış.Zorla bir araca bindirmeye çalışıyormuş çocuklar.Ecrin Yüksel de kurtulmak için baya çaba harcamış ve kurtulmuşta,fakat ne olmuşsa kazayla yolun ortasına düşmüş ve araba çarpmış."dedi Sinan Komiser.Can bir anda bağırdı."Kim lan bunlar?"diye bağırdı Can."Biz araştıracağız,merak etmeyin.Biz size bir gelişme olursa haber veririz.Meryem Hanım'ın numarası var bizde."dedi Sinan Komiser ve yanımızdan uzaklaştı.
Kimdi bu kişiler? Ecrin'den ne istiyor olabilirlerdi? Berk sanki birinden şüpheleniyor gibiydi."Berk? Biri mi aklına geldi?"dedim.Aniden bana baktı.Bu biraz beni ürkütmüştü.Zaten Berk'in sinirli ve soğuk halleri beni her zaman ürkütmüştür,şuanda da ürkütüyor."Evet."dedi Berk sert bir şekilde.Berk,Ekin'e,Mert'e,Can'a baktı.Ekin,Mert ve Can aynı anda "Caner!"dediler sert bir şekilde."Bu kadarını yapamaz,öyle değil mi?"dedi İpek şaşkın bir şekilde."Demek ki yapıyormuş."dedim.Berk tam arkasını döndü gidecekti ki,Ekin kolundan tuttu."Şuan Ecrin'in sana ihtiyacı var.Sonra hepimiz Caner'in yanına gideriz."dedi Ekin.Berk uzun bir süre Ekin'e baktıktan sonra hafifçe kafasıyla onayladı.
"Biz Meryem Abla'nın yanına gidelim."dedim İpek'e bakarak.İpek kafasıyla onayladı ve Meryem Abla'nın odasına gitmek için yürümeye başladık.
***
Meryem Abla'ya,Koray Abi'ye ve Sinan Amca'ya olanları anlatmıştık bile.Meryem Abla'nın odasına gittiğimizde Koray Abi'deve Sinan Amcada Meryem Abla'nın odasındaydılar.İpek ve ben çok telaşlıydık.Buse çok soğuk duruyordu.Buse soğukkanlı bir kız olduğu için duygularını belli etmiyordu ama eminim ki o da bizim kadar endişeleniyordu.
"Şimdi ne olacak?"dedi Buse soğuk bir şekilde."Bilmiyorum,polislerde görüşeceğim sanırım."dedi Koray Abi.İçeriye Berk,Ekin,Can ve Mert girdiler."Ecrin'den hâlâ bir ses seda yok."dedi Mert umutsuz bir şekilde."Durumu ağır mı?"dedi Koray Abi."Durumunun ciddi olduğunu biliyoruz sadece."dedi Ekin sessiz bir şekilde."O güçlü biri bunu atlatacaktır,ben inanıyorum."dedi Buse soğuk bir şekilde."Buse'ye katılıyorum.Eminim Ecrin bunu atlatacaktır."dedi Can hemen atlayarak."Haklısınız."dedim umutlu bir şekilde.Hepimiz Ecrin hakkında konuşuyorduk,bu doğal bir şeydi ama babası Sinan Amca hiç konuşmuyordu.İşte bu anormal bir durumdur.En çok endişelenmesi gereken kişi o olması gerekiyordu.Benim kafama takılan şey şuanda bu idi.
***
Ecrin'den
Bir ormandayım.Ayaklarımda toprağı,çimenleri hissediyordum.Ayaklarıma baktım.Ayaklarım çıplaktı.Hiç kafama takmadım ve yürümeye devam ettim.Sanki yolumu biliyormuş gibi yürüyordum.Boş bir arazide durdu ayaklarım.Beklemeye başladım.Sanki birinin geleceğinden emindim.Ellerimi karnımda bağdaş yaptım.Hava esiyor gibiydi.Tüylerim diken,diken olmuştu,hissediyordum.Beyaz,parlak bir ışık belirdi bir anda.Gözlerimi istemsizce kıstım.Bir kadın yaklaşıyordu bana doğru ama ışıktan dolayı kim olduğunu tam olarak göremiyordum.Tam yanıma yaklaştı ve kulağıma eğildi."Sen güçlü bir kızsın.Hadi kalk.Kimseyi korkutma."diye fısıldadı kulağıma güzel ve tanıdık bir ses.Gözlerimi ışığa rağmen iyice açmaya çalıştım.Yanımdan uzaklaşıyordu.Yüzünü görebiliyordum. artık."Anne." diye seslendim bir anda.

Yarı baygınken ağzımdan dökülen bir kelime vardı.

"Anne."