Sindiğim duvarın ucundan görevlilere doğru baktım. Tamam, birilerini gizlice dinlemek 'o kadar da' gizli bir iş sayılmazdı ama, bu işi bu şekilde yapmayı seviyorum. Sonuçta bu, burada yapabileceğim en eğlenceli şey- çizgi film izlemek dışında. Kendimi biraz daha duvara yaslayarak daha dikkatli dinlemeye başladım.
"Yeni bir çocuk getirdiler az önce. Nasıl başarmışsa, kendi kendisini delirtmiş." Bunu söyleyen genç olandı ve söyledikten sonra hafif bir kahkaha attı. İki görevliden diğeri, daha şişman, yaşlı ve esmer olan cevap verdi. "Sen şu metalci genç çocuğu diyorsun. Fazla korkak gözüküyordu. Yani kedi kesen bi tipe göre." İkisi de güçlü birer kahkaha patlattı. Onları dövmek istiyorum. Onları, gerçekten, pataklamak istiyorum. Ama artık istediğim tek şey, çocuğun adını, veya odasını öğrenebilmek. Ve bunun için de, sabırlı davranmam gerek.
"Hangi koğuşa koydunuz çocuğu? Şu sürekli çığlık atan adamın yanına koyarsanız iyice delirtirsiniz, para da alamayız." Genç olan başını onaylarcasına salladı. "Ailesi getirdi zaten. Buraya göre bayağı afilli bir araba. Biz de 3.kattaki boş odalardan birine koyduk. Yanında kimse yok."
İstediğim bilgiyi aldıktan sonra tek yapmam gereken, 3.kata çıkmaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mental Home | m.c
Fanfiction"Hey, Michael. Merhaba. Neden buradasın?" Kafasını kaldırarak bana doğru baktı ve cevap verdi. "Sen gerçek misin?"
