Mental Home | m.c

-15-

Evet.. Multimedia'ya bunu koymayasaydım mezarımda rahat edemezdim. Çok tatlı skksjs

Birde 207 okunma olmuş yeeyy!!! Ben pek bölüm atamıyorum, biliyorum ama malum lise. Üstelik koleje gidiyorum ve öğretmen sürekli dibimde.. O yüzden, taslaklardaki 2 bölümcüğüde yayınlamak için bekliyorum. Onlarda bitince artık, bilemiyorum ne yapacağımı djskks Neyse ben kaçar. Writer is out.

Herşey, bir kez daha normale dönmüştü. Yani, normal olabileceği kadar. Michael, daha iyiydi. Bende ise şu anda bir sorun gözükmüyordu. Akşam saatleriydi ve biz sadece uzanıyorduk. Aptal bir yarışma olduğundan dolayı ortak salonlar ağzına kadar doluydu. Bizde bir değişiklik yapmış ve yalnızca benim yatağımda uzanmaya karar vermiştik. Bu hafta ikimizde çok yorulmuştuk, hem fiziksel olarak, hem de ruhen.

Michael'ın bakışlarını üzerimde hissettiğimde, başımı ona çevirdim. Bakışlarını kaçırmak yerine bana bakmaya devam ediyordu. Ve biz böyle birbirimize bakarken, huzurlu hissediyordum. Yinede hala ona bakarken sessizliği bozdum. "Neden bana böyle bakıyorsun?"

Hafifçe gülümseyerek cevap verdi. "Belki de böyle bakmaya değecek birisi olduğundandır." Öyle olduğumu düşünmüyordum, yinede karşı çıkmadım. Bunu yapamayacak kadar huzurluydum. Hala bana bakıyordu, ona bakıyordum.

Yüzlerimizin arasında bir karış ancak vardı. Michael'ın bir kolu başımın altındaydı ve tam anlamıyla dip dibeydik. Gözlerini gözlerimden ayırmadan üzerimde doğruldu. Tam olarak üzerimde olmasada yüzlerimiz karşı karşıyaydı. Boştaki kolunu başımın yanına yerleştirmişti.

Bana uzun gelen bir süre daha öylece durduk. Her anını yaşamak istiyordum ama, artık beni öpmeliydi. Biraz daha bekledikten sonra gözlerimi dudaklarına indirdim. O hala yüzüme bakarken benim böyle yapmam garipti ama, umrumda da değildi. O yüzden, mırıldanarak konuştum. "Bu sahne, beni öpmen gereken sahne değilmiydi?"

Dudaklarımızı birleştirmeden hemen önce sırıtarak cevap verdi. "Evet, tam olarak o sahne." Michael beni nazik öpüyordu. Tutkuluyduk, yinede sert değildik. İşleri 'o yöne doğru' ilerletmek için, hala erkendi. Ellerimi boş durmaktan kurtarıp, Michael'ın boynuna doladım. Bu onu kendime daha çok çekmeme olanak vermişti. Ve bu fırsatı değerlendirmiştim.

Kollarımın baskısına dayanamayınca, yaslandığı ellerini kaydırdı ve aniden bana daha çok dayandı. Başımın yanındaki ellerinin yerini, dirsekleri almıştı. Göğüslerim, onun göğsüne deyiyordu ve benim bu hareketimle, bir bacağını benim üzerimden geçirmişti. Tam anlamıyla üzerimdeydi. Kendini bana yaslamasıyla, ağzımdan bir inleme döküldü. Bana tekrar yaslanmasıyla, bu sefer adını inledim ve elimi saçlarına geçirip, saçlarını çekiştirdim. Sırtımı gerip ona sürtündüğümde, adımın dudaklarından dökülmesini sağlayabilmiştim.

Sınıra en çok yaklaştığımız anda, Michael benden ayrılıp kendini yana attı. Nefes nefeseydik. Erken olduğunu düşünmeme rağmen Michael durmasaydı, sonuna kadar giderdim. Hızlı soluklarımızı ancak düzeltebildiğimiz zaman, odanın kapısı açıldı. Regina gelmişti. Göz ucuyla bize bakıp yatağına geçerken konuştu. "Sevişecekseniz bile, bunu benim yatağımda yapmayın."

Kurduğu cümle utanmamı sağlamamıştı. Yinede Michael, bunu bir uyarı olarak algılayıp yattığı yatağımdan kalkmıştı. Onunla beraber bende kalkmıştım ve odadan çıktığımız anda, arkamızdan kapıyı kapatmıştım.

Michael bana döndüğünde, ne diyeceğini bilemezmiş gibi ensesini kaşıdı. Bense başımı hafifçe öne eğmiş, ellerimle oynuyordum. Michael'ın kararsız sesini duyduğumda kafamı kaldırıp ona baktım. "Şey.. Evelyn. Sonra görüşürüz, değilmi?"

Bende aynı ses tonuyla ona cevap vermeye çalıştım. "Ah, tabiki. Yani tabikide görüşürüz Michael." Liseli ergenler gibiydik ve bu oldukça komikti. Gerçi, biz liseden yeni mezun olmuş ergenlerdik. Böyle davranmamız normaldi. Michael gidecekmiş gibi yerinde sallanınca, dikkatimi tekrardan ona verdim. Birşeyleri söylemekle söylememek arasında kalmış gibiydi ve en sonunda konuştu.

"O zaman, güzel. İyi geceler, Evelyn." Biraz daha cesaret toplayarak ona yaklaştım ve dudaklarına sade, kısa bir öpücük kondurdum. "İyi geceler Michael."