My Baby Boo. - Dutch One Direction Fanfiction. (Vervolg op My Baby Girl)

Hoofdstuk 12.

3 P.o.V.'s

Anna's gevoelens.

Liam maakt iets mee,,

Lees snel verder sweetiess!

xoxo

Hoofdstuk 12.

Niall's P.o.V.

Ik word wakker en stap uit bed. 27 januari. De dag dat Brook en ik een jaar samen zouden zijn. Ik zucht en loop de ensuite van de gastenkamer in. Ik neem een korte, snelle douche en droog me af. Ik droog mijn haren half, en geef er verder niet zoveel om. Ik loop de badkamer uit en trek een simpel wit shirt aan, een overhemd erover heen, ik laat de knopen los en stroop de mouwen op. Ik trek een blauwe jeans aan en sokken. Ik loop de kamer uit en loop langs Eleanor's en Louis' kamerdeur. En hoor Lou's luide gesnurk, ik grinnik als ik eraan denk dat Eleanor daar gewoon doorheen kan slapen.

Ik loop daarna langs Brook's deur. Ik zucht en duw de deur een stukje open. Ze ligt op mijn oude kussen, en draagt mijn hoodie. Die ik kwijt was. Haar haar bedekt haar gezicht. Ik zucht en loop zachtjes en langzaam de kamer binnen. Ze wordt net wakker, ik draai me snel om naar een van de lades en doe alsof ik een armband zoek.

''Ni?'' Mompelt ze. ''Ja?'' Antwoord ik. ''Wat doe je?'' vraagt ze slaperig. ''Ik zoek.. er..'' stotter ik. Ze onderbreekt me. ''Niet liegen.'' Ik rol mijn ogen. ''Je zag er gewoonheel schattig uit en het is de 27ste enzo..'' mompel ik. Ze giechelt en ik draai me om. ''Wat?'' Ze giechelt en ik glimlach. Ik ga bij haar op bed zitten. Zo close zijn we al een tijdje niet meer geweest en het geeft me weer een goed gevoel.

''Niall.. Ik.. emm... nou ik ermm ik meende het niet toen ik zei dat ik niet zeker wist of ik nog wel zoveel van je hou, ik hou nog evenveel van je.'' zegt ze. Ik glimlach, ''ik ook van jou.'' Ze glimlacht. ''Sorry, ik had het aan je moeten vertellen..'' ''Het is goed, ik had niet zo moeten reageren.'' zeg ik en geef haar een kus op haar jukbeenderen (whut? raar woord, je snapt me vast wel). ''Wil je me weer de eer doen om mijn prachtige, onweerstaanbare, geweldige, schattige vriendinnetje te zijn?'' Ze knikt en trekt me tegen haar borst aan. We knuffelen en ik ga naast haar in bed liggen.

''Het spijt me zo..'' zegt ze nog een keer. ''Het is niet jou schuld.''

Anna's P.O.V.

Ik zit met darcy aan de eettafel. Ik geef haar de boterham die ik net klaargemaakt heb en ze begint te eten.

Ik denk aan Harry en Liam. Mijn hart zou voor Harry kiezen, maar mijn gedachten zeggen Liam. Liam is veel 'volwassener' als Harry zou je kunnen zeggen, trouw en liefdevol. Harry is minder trouw, je weet nooit wat hij doet, kiest hij links of rechts? Blijft hij trouw, of heeft hij zin in een uitdaging. Zo is Harry.

Alsnog hou ik met mijn hele hart van hem, terwijl ik niet weet welke gevoelens ik heb voor Liam.

Liam's P.o.V.

Ik wacht op het vliegveld, op Char Zayn en Bella. Bella mag pas sinds 1 maand vliegen, omdat ze nog jong is. Als ik op ee van de bankjes ga zitten zie ik een meisje lopen. Nou ja, ik denk dat ze net 20 is. Ze ziet er prachtig uit, Bruin los krullend haar, Groene ogen en een getinte huid, sunkissed.

Ik zie haar met, ik denk haar ouders en zusjes lopen. Haar moeder lijkt jong, 38 misschien? Haar vader lijkt 40. Haar zusjes schat ik 6, een tweeling. Ze hebben allebei donkere krullen en de een heeft blauwe ogen terwijl de ander groene ogen heeft.

"Angela! Schiet op!" Roept haar moeder. Ik zie het meisje, Angela zuchten terwijl ze haar vermoeide zusjes meesleept. Ze kijkt op en haar ogen vangen mijn zicht. We kijken in elkaars ogen. Wow, wie heeft Anna nu nog nodig?

"Angela!" "WAT?!" Schreeuwt ze kwaad. Ik zie haar vader boos worden en hij slaat haar. Wat?!

"HEY!" Schreeuw ik en loop ernaartoe. De tweeling huilt en Angela heeft tranen in haar ogen. "U heeft een enkel recht om uw eigen dochter te slaan!" Zeg ik kwaad. "Wat heb jij daarmee te maken?!" Schreeuwt hij.

"Ik had er niks mee te maken tot ik uw dochter zag!" "Dus?! Donder op en ga je met je fans bemoeien!" "Ik ga niet bij hun weg! U bent niet eens dichtbij bij vaderschap!" (Not sure hoe je het noemt.) ''Oh ja?! Nou als jij het zoveel beter kan mag je ze hebben! Veel plezier ermee.'' hij geeft me drie Id-kaarten. En loopt samen met zijn vrouw weg. Ik hoor het gesnik van de kleine meisjes achter me.

''hey, hey.. Het komt goed..'' beloof ik ze en til ze allebei tegelijk op. Ik sta voor Angela die nu ook huilt. ''Ik beloof dat alles goed komt, kom maar mee dan kopen we even een stapelbed en gaan we naar mijn huis, okay?'' ze knikt en volgt me, haar hand op mijn biceps.

"Ange, mag ik bij jou?" Vraagt het meisje met de blauwe ogen. Angela knikt en tilt haar zusje uit mijn armen. De ander legt haar hoofd op mijn schouder. We lopen naar mijn Mini busje. "Shit!" Ik trek Angela achter me aan en vlucht naar binnen. Ik ga terug naar de plek waar ik Angela zag en zie Charlotte naar me zoeken, ze loopt naar me toe met Bella in de maxi-cosi. "Hey liam!" Zegt ze en kust me op mijn wang. "Hi Char! Waar's zayn?" "Bagage." Ze kijkt naar Angela en de tweeling.

'Ermm..."

"Oh, dit is Angela en dit zijn ermm..." "Rose en Violet." Onderbreekt Angela me met een glimlach, "ik ben Charlotte, dit is mijn dochter Bella en mijn vriend loopt ergens met de bagage." Zegt ze met een vriendelijk lachje. Zayn komt aanlopen en kijkt naar mij, Angela, Rose en Violet met een verward gezicht.

''Hoelang zijn we weggeweest Char? toch geen 7 jaar.'' Zegt hij met een sluw glimlachje op zijn gezicht. Angela giechelt en bloost. ''Zayn, dit zijn Angela, Rose en Violet. Ze komen bij ons wonen.'' ''Okay.'' zegt Zayn en glimlacht naar ze. Rose legt haar hoofd op mijn schouder en zucht. Ik draai om en de rest volgt me naar de auto/ mini bus. Zayn gooit de bagage achterin en ik zet Rose in de stoel vast. Zayn zet Bella in het midden in haar eigen stoeltje vast en Angela zet Violet daarna in de auto. Zayn en Charlotte klimmen achterin achter de kinderen en Angela komt naast me zitten.

Ik bregn eerst Zayn en Charlotte thuis. Angela, Rose en Violet blijven in de auto zitten wachten tot ik weer naar buiten kom. ''Zullen we mooie spullen kopen voor jullie?'' vraag ik de tweeling die meteen vrolijk is.

''Ja!''

Daarna krijgen ze ruzie over welke kleur ze in hun kamer willen. Dit geeft mij tijd om met Angela te praten, en op een of andere manier, vergeet ik Annabella voor het eerst sinds lange tijd.