v for venus | themazerunner.

on ikinci sayfa

Venüs:

Kağıt parçasını yavaşça Gally'nin elinden aldım ve sakince cebime koydum. Alby bana bir bakış attı, ardından oyalanmadan kutunun kapağını kapattı.

İçinde yazanı merak ediyordum.

Adımlarım beni Tava'nın yanına, yemekhaneye çevirmişti. İçimdeki merakı dizginlemiş, soru dolu gozleri görmezden gelmiştim. Mutfağa geldiğimde ortalıkta Tava'yı göremeyince ofladım.

Yalnız kalmak istemiyordum. Uzun zamandır Gally ile konuşmadığımı fark ettim ve Kayran'da göz gezdirdim. Kan Evinin kapısını tamir ediyordu, biraz sohbetten zarar gelmezdi ya... Yanına gittim.

"Selam Gally." dedim gülümseyerek.

Bana bakıp güldü. "Selam V. Ne bu neşe?" dedi işine dönerek.

"Neşeli miyim? Farkında değilim gerçekten." dedim alayla.

Gally güldü ve alet çantasına baktı. "Çekici uzatır mısın?" dedi.

Alet çantasına ilerledim ve elime rasgele bir tane aldım. "Bu mu?" dedim.

"Hayır, hayır o değil. Kırmızı saplı olan." dedi. Elimdeki aleti bıraktım ve sapı kırmızı olanı aldım. Gally'e yaklaştım ve çekici uzattım. Elimden aldı. "Şimdi de vidayı ver bakalım," dedi kendini gülmemek için zorlayarak.

Alet çantasına ilerledim. "Bunlardan hangisi vida?" dedim gözlerimi kutuda gezdirirken. Yani gerçekten Gally, hiçbir şey hatırlamayan birine vida ver diyorsun, sen beni kendin mi. sanıyorsun?

"Orada küçük bir göz var. O gözün içindeki şeyden bana üç tane getir." dedi. Kafamı onaylarcasına salladım ve üç tane alıp Gally'e verdim.
"Bravo, çaylak." dedi.

"Hey! Artık çaylak değilim, unuttun mu? Will geldi hani?" dedim elimi sallayarak.

"Will en azından vidanın ne olduğunu biliyor... Sen kesinlikle Kayran'ın gelmiş geçmiş en büyük çaylağısın." dedi.

"Gelmiş geçmiş en büyük çaylak da nedir, yaratıcılığından ödün vermiyorsun hiç..."

"Nereden bileyim ben? Salladım işte."

"Saçma şeyler sallama seni çıkıntı." dedim alayla.

Bana gözlerini hayretle açarak baktı. "Sana bunları kim öğretiyor bilmiyorum ama bulunca kafasını lüle dolu çukura sokacağım." dedi.

İkimizde birbirimize ciddi bir bakış attık.

Ah... Gally, o yumurtanın intikamını alacaktım tabii ki. Aklıma gelen fikirle gülerek Gally'e baktım. "Devir kötü kolla götü."

***

Gözetim Noktası:

Damon dönen koltuğunda bir tur döndü ve sıkılmış bir biçimde ofladı. Buradaki tek eğlencesi Lydia ile uğraşmaktı ancak şu anda onun en agresif zamanı olduğu için açıkçası bulmaya korkuyordu.

Venüs'ü tanıyordu Damon. Hiç yüzyüze konuşmamışlarsa ancak kulağına her zaman haberleri geliyordu.

Oturduğu koltuktan kalktı ve odasından çıktı. Gözlem odasına girdi ve odanın %92'sini kaplayan her kareye teker teker baktı.

Gözlem odası İSYAN'ın en büyük üçüncü odasıydı. Her duvarında 30 ekran bulunmaktaydı. Toplam 120 ekran, tam 120 kamera ile Kayran'ı gözetliyorlardı.

Kapıları izleyen birkaç konumdanki Bıçak Böcekleri, yerlerinden hareket etmezlerdi. Kayran'ın tüm noktaları görünüyordu. Bunun dışında ortada masalar vardı ve her birinin kendine has bölgesi vardı. Masalardan ve yan odadan labirentin içini gözlemliyorlardı. Izdırap Verenleri ise laboratuvarda inceliyorlardı.

Gözleri son karede durdu. Bıçak Böcekleri tarafından gözetlenen ekrana yaklaştı. Ekranda Denek A5 vardı.

Yalnızdı.

Kafasını dizlerine dayamış Öylece böceğe bakıyordu. Ekranda göz göze geldiklerinde ürperdi Damon.

"Nesi var?" diye sordu Damon, böceği kontrol eden kişiye.

"Efendim, Denek A5 yaklaşık bir saattir bu şekilde oturuyor." dedi adam.

"Beyin loblarına ulaş ve bana duygu oranlarını söyle." dedi Damon keskin bir dille.

Adam, Damon'a baktı. Gözlerindeki heyecanı görünce kaşları çatıldı Damon'un.

"Efendim, tüm duyguları eşit. %3. Denek A8 ile konuştuğundan beri bu şekilde. Ruhsuz, duygusuz bir şekilde." dedi adam.

Damon'un gözleri hayretle açıldı.
"A5'in kişilik özelliklerinden bahset." dedi.

"İsmi Newt. Elimizde doğum tarihi yok ancak 16 yaşında diye tahmin ediyoruz. Boyu 1.85 civarı. En azından buradan gitmeden önce öyleydi. Bir yıldır Kayran'da." dedi adam. Elinde

Newt'in özelliklerinin yazdığı belgeyi masasına koydu.

Damon çenesini kaşıdı. "A8'in özelliklerini söyle." dedi. Aklına Lydia gelince kaşlarını çattı.

"İsmi Venus. 16 yaşında. Boyu 1.75 civarı. Kayran'a yeni yollandı ancak ondan hemen sonra yeni bir Denek daha gönderdik." dedi adam Venüs'ün bilgilerinin olduğu belgeyi bırakarak.

Damon kafasını salladı ve Gözetim Odası'ndan çıktı.

Odasının kapısına gelince bilgisayara günlük rapor yazan sekreteri Sara'ya döndü. "Ava ile ilgili yeni bir haber var mı?" dedi keskin bir dille.

Sekreteri gözlerini bilgisayardan aldı. Damon'a baktı. "Geliş tarihini erkene almış. Ava Paige yarın akşam burada olacak."

**'

Venüs:

Kayran'da her gün üç öğün verilirdi.

İlk öğün sabah yedi civarı olurdu. İkinci öğün öğleden sonra üç civarı. Üçüncü ve son öğün ise kapılar kapandıktan sonra olurdu. Akşam yemeğinin belirli bir saati yoktu.

Şimdi ise akşam yemeği saatiydi. Yanımda Chuck ile yemekhaneye gidiyordum. Bana saçma şakalar yapıyordu, ben de kendimi inanılmaz derece zorlayarak gülüyordum.

"Çıplak ördeğe ne denir?" dedi heyecanla.

Derin bir nefes aldım. "Ne denir, Chuck?"

"Cıbıldak!" dedi ve yerinde zıplayarak gülmeye başladı.

Neredeyse ağlayacaktım. Yaşlar gözlerime geldi gelecek. "Çok komiksin gerçekten." dedim homurdanarak.

"Biliyorum!" dedi Chuck neşeyle. Onu böyle görünce kıkırdadım.

Tavadan yemeklerimizi aldık ne her zaman ki masamıza oturduk. Minho bana bakıp güldü. "Selam Venüs."

Gözlerimi devirdim. "Sana da selam Min-min." dedim.

Chuck kıkırdamama başlayınca Minho bana kaşlarını çatarak baktı.
"Min-min'miş, peh!"

***

bunu daha önce de söylemiştim ama tekrardan hatırlatmak istedim. bu kitabı ortaokul yedinci sınıfta iken yazıyordum, şu anda ise üniversitedeki üçüncü senemdeyim. bu sebepten anlatım oldukça amatör ve diyologlar... kıyamadığım için bölümlerdeki yazım hatalarını düzelterek baştan paylaşıyorum. yaklaşık 40-50 bölüm var. gerçekten yememiş, içmemiş bu kitabı yazmışım...

her neyse, bunu göz önünde bulundurursanız çok sevinirim.

okuduğunuz için teşekkürler, küçük ben, sizlere minnettar. 🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍