BENİMLE KAL #Wattys 2015

2.BÖLÜM ♥♚ SEN BENİMSİN...

Eylül ' den

Batu 'ya ve babama şaşkınlıkla bakıyordum. Babam bana sinirli ama çaktırmamaya çalışan bir şekilde bakıyordu Batu ise endişeli bir şekilde bana bakıyordu. Artık birinin neler olduğunu anlatması lazımdı. Neler oluyordu? Biraz yatağımda doğrulup babama baktım. Sesimi bulup :

"Baba... ben şey Batu benim arka- " daha lafımı tamamlamadan babam hemen:

" Kızım iyi misin bir yerin ağrıyor mu?Nasılsın? " diye sorunca babama şaşkınlıkla bakıyordum. Sanırım şu an anlık şok geçiriyordum.

BABAM!

BANA!

NASILSIN!

MI!

DEMİŞTİ???

Babama ne olmuştu ? karnımdaki acıdan sanırım halüsinasyon görüyordum. Yada İlaç verdiler de onun etkisinde miydim? Ya da halâ rüyada mıydım? Rüzgar nerdeydi? Şaşkınlıkla babama bakarken bir öksürük sesi ile kafamı yana çevirip başucumda ki Batu ya baktım :

"Bizi biraz yalnız bırakabilir misin ?" Diye babama sorunca babam :

"Tabi. Tabi efendim ben de çıkıyordum zaten " diyip bana bi bakış atıp odadan çıkınca ağzım açık bi şekilde kapıya odaklanmıştım. Nasıl ya ? Efendim derken? Batuya demişti o ? Halâ şoktayken Batu nun gülme sesini duyup kendime gelip Batu ya baktım.

"Sanırım öldüm Batu. Cennette miyim ben ? Babama ne olmuş? O iyi mi? Bişeyi mi var? Hı söylesene. Yoksa hasta mı ol-" diyemeden Batu ağzımı eliyle kapatıp:

" Eylül senin bu kadar geveze olduğunu bilmiyordum. " diyip sırıtmaya devam etti.

" Şimdi sana sorularının cevabını vericem ama ses çıkarmadan beni dinleyeceksin tamam mı ? " dedi. Kafamı salladım. Yavaşça elini çekip yatağımın ucuna oturup gözlerini bana dikti. Uzun süre dik dik bakınca rahatsız oldum biraz ve gözlerimi kaçırdım. Derin bir nefes aldığını duyunca bakışlarım tekrar ona döndü. Çikolata gözleri yine benim buz maviliklerimi bulunca söze başladı:

" Babam. Sinan ERÇETİN. Babam yeraltı dünyasında ismi anılan bi adamdır. Yani... karanlık işler yapıyor. Ve senin babana gelince... "

Gözlerime daha derin bakıp vereceğim tepkiyi bekliyor gibi temkinli sözlerle:

" Baban bizim adamımız Eylül. Yanımızda çalışıyor ve babanda karanlık işlerle karanlığa bulaşıyor. 2 yıl önce işe başladı galiba durumunuz iyiye gitmiyormuş. Bilmiyorum. Ama öyle olunca yanımızda işe başladı. Yani mafya adamı baban. Patronunun oğlu olduğum için bana o şekilde hitap ediyordu. Ama benim o karanlık işlerle pek işim yok. Yani şimdilik. İlerde ne olur bilemiyorum. Ama benden korkma Eylül sana zarar vermem. Asla ama asla seni üzecek ağlatacak bişey yapmam sana. Benden uzaklaşıp korkma tamam mı ? " diyip lafını bitirdi.

Ama ben hala gözlerine bakıyordum. Son söylediklerini içten bi şekilde söylediğini biliyordum ama babam... Babam kötü birisi mi olmuştu? O yüzden mi beni dövüyordu? O yüzden mi gözlerindeki ışıltı, şefkât solmuştu ? Babamın işleri batsada bu kadar mı kötü duruma gelmiştik 2 senede? Babam bize baksada mutlu değildik ki. Her gün benim dayak yememe değdi mi ? Annemin ağlamasına? Kardeşimin meleğimin korkmasına değdi mi ? Babam bizi bitirdi. Mutlu küçük ailemizi küçük sevinçlerimizi bitirdi...

Batu 'ya bakıp " Bi -biraz yalnız kalmak istiyorum " diyip gitmesini bekledim. Derin bi şekilde bana bakıp elini yüzüme koydu. Ne düşüneceğimi bilmiyordum. Kalkıp alnıma uzun bi öpücük kondurup dudakları halâ alnıma değerken "Korkma... Benden korkma... Yalvarırım.. Sana zarar vermem.. Asla. " diyip tekrar öptü ve çıkıp gitti.