Bir gün üstü başı, anı içinde geleceksin!
Kabuk bağlamaya yüz tutmuş yaramı kanataçaksın!
Sevineceksin beni bıraktıgın yerde bulduğuna
Bıraktıgın gibi olmayınca
Bir of çekeceksin!
Dağlar inlicek acılarına, ayakların güçüz, kalıcak yıkılcaksın!
Ne geri gidebilcek cesareti olacak bedenin
Ne'de sarılacak kadar yüz bulacak ellerin!
Herşey için geç olacak!
Her vedalaşmamızda bu son degil diye avuturduk yüregimizi
İşde o zaman avutamıcaz yüregimizi
Kalbimiz sesizce yapıcak
Son vedayı!
Ölücez toprağa gömülmeden
Selamız bile verilmicek,kimse duymıcak bizi
Çünkü
Biz biz olmaktan çoktan çıkmış olacagız
Düşe kalka geldigimiz bu son vedaya
Yaşayan ölüler olarak çıkıcagız
Hayatlarımızdan
Beyin ölümü, gerçekleşmiş,kalbi isyanlarda
Hasta misali benligimizle savaşıcagız.
Ne gariptir 'ki kaybedende, kazananda kendi benligimiz olacak!
Biz olmıcaz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACILARIN DİLİ
Rastgeleyağmur damlaları ne güzelde yağıyordu öyle! usul, usul, sessiz, sessiz kendini kaptırıveriyordu insan bu eşşiz berekete oysa şimdi hem hızlandı. hemde biriktikce yerini serçe akan ırmak aldı. taneciklerin tadını çıkaran insan nereye gitceğni bilm...
