Depresif.

6.Bölüm-Ela'nın Kehribar'a aşkı.

Merhaba,Depresifler! Bu bölüm kısa oldu.Ama sadece Ilgın ve Orkun arasında geçmesi gereken bir bölümdü.Artık önümüzde ki bölümlere bakacağız.Bakalım Orgın mı olacak Ilkın mı?

Multimedia:Ilgın Temsilisi.Henüz Ilgın'ın bir karakter tipi yok.Ama bulacağım :D

Bölüm şarkısı:(Mutlaka şarkıyla okumanızı tavsiye ederim) Blueneck-Lilitu

Taşıdığım bir kalbimin olduğuna annem öldüğünden beri ilk kez inanmıştım.Bunca zaman yaşadığım zor şeyler,çirkin ve etten bir şeye mi sığmıştı? Motorun durmasıyla,Alkın motordan inmiş ve kaskını çıkartmıştı.Onun peşinden aynı işlemleri uyguladığımda beraber içeriye girmiştik.Terk edilmiş bir evdi.Attığımız her adımda,kendi sesini duyurarak gıcırdayan ahşap,üzerindeki kahverengi-yeşil motifli bir kilim ve göze çarpan kahverengi eski etajer,evi olduğundan daha eski bir hale sokuyordu.

''Orkun!''

Endişeli sesimin kendi beynimde yankılandığı sırada Orkun'un ''Ilgın!'' diye bağırmasıyla,birden o tarafa doğru koşmuştum.

''Ilgın!'' Alkın arkamdan seslense de onu duymazlıktan gelmiş ve beyaz ahşap kapıyı açmıştım.Orkun,yatağın üzerinde oturmuş bana bakıyordu.

''Hoş geldin.''

Sakin bir şekilde gülümsediğinde,bağırmaya başlamıştım.

''Lanet olsun,Orkun.Lanet olsun! Ne kadar korktuğumdan haberin var mı,hah?''

Orkun yatağın üzerinden kalkarak yanıma gelmişti.

''Başka türlü gelmezdin.''

Bir şey gözlerime batıyordu.Ağlamayacaktım...Ben güçlüydüm.

''Bunu neden yaptın? Normalde...'' İşaret parmağını dudağımın üzerinde hissettiğimde,gözlerimi kapatmıştım.

''Gelmezdin.''

Gözlerimi açıp,dikkatli bir şekilde Orkun'un yüzünü incelemeye başlamıştım.Yeni tıraş olmuştu.Gözleri,o aşık olunası ela gözleri aynıydı.Sadece daha değişik bakıyorlardı.Ve işte o zaman anlamıştım ki;

Kusursuz,büyüleyici Orkun,bir o kadar kusurlu Ilgın'a aşık olmuştu.

''Orkun,sen?''

Yakınlaştığında gözlerim açılıp kapanmıştı.

''O gün sarhoştum.Evet,kabul...''

Parmağı,yanağımı nazikçe okşadığında ''...ama hiç bir şeyi unutmadım.'' demişti.

''Unutman gerekliydi.''

''Hayır.Sana olan duygularıma inanmadın değil mi?''

Orkun,bilmiyordu.Ona o an,sevgisinin boyutlarını anlatacak,ancak aşka inancı olmayan kızın çaresizliğini.

''Bu olamaz.Sen ve ben,farklıyız Orkun.''

Orkun gözlerini yummuştu.

''Ne farkı,Ilgın?''

Alaycı bir şekilde gülmüş ve bir adım geriye doğru atmıştım.

''Sen mükemmelsin Orkun! Harikasın,mutlusun,herkesin elde etmek isteyeceği birisin.Ben ise..''

Duraksadığım da,Orkun'da ''Sen ise ne!'' diye bağırmıştı.

''Ben ise,çaresizim işte.Mutsuzum,istenmeyen birisiyim.Ben..Ben yorgunum Orkun.Hayata karşı yorgunum.''

Elimi tutarak,kendi göğsüne koymuştu.

''Üstesinden geliriz.''

Başımı olumsuz anlamda salladım.Bu imkansızdı.Kim başkası tarafından açılan yarayı sarabilirdi ki,sen izin vermedikçe?

''Olmaz.''

Orkun,üzgündü,kırgındı,kızgındı.

''Seni öpmeme izin ver.''

Gözlerim,gözlerine kenetlendiğinde,fısıldamıştı ''Lütfen..''

''Bunu yapamam.''

İlk defa bu kadar güçsüzdüm.

''Orkun seni kendime bağlayamam.Başka birisini sev,onunla mutlu ol.Ben seni zaten böyle seviyorum,karşılık beklemeden.''

Orkun,gözlerini kapatıp alnını alnıma yasladığında bende gözlerimi kapatmıştım.

''Ben seninle mutlu olmak istiyorum.''

Orkun'dan daha fazla gizlemeyecektim.

''Benimle mutlu olamazsın.Orkun,biri annemi öldürdü.Onu bulmam ve intikam almam gerek.Bir gün bulup,intikam almam gerekirse başıma polisler üşüşür.Ölür müyüm,belli değil.Seni bu hayatımla zehirleyemem,anlasana.Önünde güzel bir yaşam var,ama benim yok.''

''Sana yardım etmeliyim.'' Gözlerimi açtıktan sonra geriye çekilmiştim.

''Alkın var.''

Orkun'da kapalı gözlerini açtığında,sinirli bakışları içimi sızlatmıştı.

''Alkın mı?''

Belki de Orkun'u kendimden soğutmalıydım.Kalbi kırılırsa belki uzaklaşırdı.Ben düşüncelerimle boğuşurken kapının ardında ki ayak seslerini duymamla düşüncelerimi rafa kaldırmıştım.

''Evet,sana ihtiyacı yok.Ben yanındayım çünkü.''

Orkun bir bana,bir de Alkın'a baktıktan sonra Alkın'ın boynunu tutup duvara yaslamıştı.

''Ondan uzak dur,onu benden alamayacaksın!''

Alkın,alaycı bir şekilde güldükten sonra ''Sana,seni istemediğini söylemeye çalıştı.Bu kadar mı safsın Orkun Özer?'' demişti.

''Seni orospu çocuğu...''

Mırıldandıktan sonra Alkın'ın yakasını bırakmış ve bana dönmüştü.

''Beni istemiyor musun?''

Gözlerimi kaçırdığımda,asıl kaçırdığım şey görmemesi gereken gözyaşlarımdı.

''Beni istiyorsun.''

Yanıma gelip parmağı ile başımı kaldırdığında,onun o hayran olduğum ela gözleri ile yaşlı kehribar gözlerim buluşmuştu.

''Seni istiyorum ama bu olmaz Orkun.''

''Seni seviyorum.''

Gözlerimi yummuştum.

''Bunu yapma,lütfen.Canımı bu kadar acıtma,nefes alamam.''

Yavaşlayan nefes alış-verişleri alnıma çarpıyordu.Gözlerimi açtıktan sonra elimi Orkun'un yanağına koyarak ''Özür dilerim..Sana yaşattığım bütün kötü şeyler için.''

''Sorun değil.Yanımda ol,önemli olan bu..''

Başımı sağa sola yavaşça sallamıştım.

''Olmaz Orkun.Seni de kendim gibi öldüremem.''

Elimi Orkun'un yanağından çektikten sonra Alkın'ın yanına gitmiştim.

''Oyun bitti Orkun,oyun bizim için bitti...''