Wish List

0.3: Her Real Smile

thereallrain ve ben yarı yarı yazdık tşk cnm knkm

-- Carlos --

Yaklaşık 10 dakika sonra tuvaletten çıkıp yatağımda uzanan Mari ile göz göze geldim.

"Küçük Carlos için hayat zor olmalı." diyip kahkaha attı.

İçeride ne yaptığımı anlamıştı.

"Onu görsen kesinlikle küçük demezdin." diyip yanına uzandım. Koluma hafifçe vurup göğsüme yattı ve elini kalbimin üstüne koydu. İç çektiğinde ağlamamak için kendini zor tuttuğunu anlamam zor olmadı. Onu sardım ve kafasına öpücükler kondurmaya başladım.

"Luke bunu görse ikimizi de sikerdi."

Luke. Hah. Şu şanslı piç. Mari'nin 2 yıla yakındır sevgilisiydi ve birlikte yapmadıkları bok kalmamıştı.

"Benim kızımla çıkıyor. Üstelik benden izin almadan çıkmaya başladınız yani bir sikim yapamaz."

Marine kafasını kaldırıp çatık kaşlarıyla bana baktı.

"Üzgünüm Mari, defalarca kalbini kırmış biriyle ilişkini destekleyeceğimi düşünmüyorsun öyle değil mi?" dedim anlamsız bakışlarına karşılık.

"Kalbimi kıran tek erkek o değil." diye cevap verdi iç çekerek.

Nasıl yani onun kalbini kıran başka kişiler de mi vardı?

Kafamı ona çevirip kaşlarımı çattım, "Kalbini başka hangi erkek kırdı?" diye sordum.

Ne zaman kalbi kırılsa ya bana gelirdi ya da Olivia'ya giderdi. Yani kalbini kıran her şeyi bilirdim. Ama şu an öyle konuşuyordu ki, bilmediğim şeyler olduğunu düşünmeye başlamıştım.

"Boşver, Carl. Artık uyuyalım mı?" dedi. Bu, bu konu hakkında konuşmak istemediği anlamına geliyordu ve ben de onu zorlayacak değildim. Olivia'yla bu konu hakkında konuşmayı aklımın bir köşesine kaydettikten sonra elimi çenesine koyup başını göğsümden kaldırdım ve yanağına bir öpücük kondurdum.

"İyi geceler, cüce varlık."

Kıkırdayıp, "İyi geceler, uzun varlık." dedi.

İçten gelen bir gülümsemeydi bu. Onun gülümseme şekillerini biliyordum ki, Mari çok fazla sahte gülücük atardı. Oysa şu anki gerçekti. Umarım benden sonra da böyle gerçek gülücükleri olur, diye düşünmeden edemedim.

Çünkü yıkılacaktı. Yıkıldığını saklayamayacaktı. Olivia da yıkılacaktı ama o üstesinden gelebilirdi. Her gece sessizce ağlayacağını biliyordum ama birbirlerini teselli ederlerdi.

Bıkkınlıkla derin bir nefes üfledim ve göğsüme başını koyan Mari kıpırdadı.

"Hey, sorun mu var?" diye sorduğunda görmese de başımı iyi yana sallayıp her şeyin yolunda olduğunu söyledim.

Oysa yolunda falan değildi. Herşey daha da boka batıyordu ve biz, üçümüz, bu çukurdan çıkamıyorduk.