Drop Dead Heartless Girl

Chapter 25: I'm ready

A/N: sorry kung mabagal ang update. Peace po!

Cazelle Jam's POV

Last day na namin dito sa resort so dapat sulitin talaga.

Nasa tabing dagat kami ngayon ni Kaizer habang ang paa naman ay nakadawdaw sa tubig. Sana ganito na lang palagi walang iniisip na problema at puro saya na lang. Pero kung puro saya naman walang thrill ang buhay. Hayyy. Ano ba dapat?

Napapabuntong hininga na lang ako. Sa dami ng nangyari nitong mga nakaraan araw nakakastress at nakakadepressed.

"Lalim ng iniisip ah"- Kaizer.

"Handa na ako"- ako

"Ha?"- Kaizer

"Handa na akong harapin si Dad at Anne"- ako

Actually kagabi ko pa talaga to pinag iisipan. Time is ticking!

"Kaya mo na ba talaga?"- nag aalalang tanong ni Kaizer.

"Kakayanin, wala ng oras para mag inarte pa ako. Besides sasamahan mo naman ako di ba?"

"Oo naman"- pag aasure nya sa akin.

I feel relieved. Sana maayos na to. With Kaizer pakiramdam ko lahat ay maayos.

"Kelan mo ba planong pumunta?"- Kaizer.

"Diretso na tayo dun after natin dito sa resort"

Tama naman desisyon ko diba?? Diba?
.
.
.
.
.
.
4m na ng mapagdesisyunan namin umuwi. Gaya nga ng napagusapan namin ni Kaizer diretso hospital na.

"Easy babe"- sanay na ako na babe ang tawag namin sa isa't isa.

"What if too late na?"- hindi mapakaling tanong ko habang nasa byahe kami.

"Shhh.. trust God okay?"- Kaizer.

Isang tango na lang ang ginawa ko.
.
.
.

Makalipas ang ilang oras nakarating na kami sa Hospital. Dinagsa nanaman ako ng kaba. Pakiramdam ko mamaya lang bibigay na ako.

"You can do it. Andito lang ako sa tabi mo"- pagpapakalma sa akin ni Kaizer.

Hinga ng malalim.

Inhale

Exhale!

Kaya ko to! Ako pa ba?

Dahan dahan kong binuksan ang pinto ng private room ni Dad.

At sumilip muna ako. Lahat sila napatingin sa akin na halata mong gulat na gulat. Akma na akong aartas ng akbayan ako ni Kaizer at sinamahan papasok.

"Anak. Ikaw ba yan?"- nanginginig ang boses na tanong ni Dad.

Anak. Ang sarap sa pakiramdam na tinawag nya akong anak. Matagal kong inintay to.

"Anak?"- pag ulit ni Dad.

Hindi ko talaga magawang sumagot. Nagloloading pa utak ko. Ako ba talaga tinatawag nya. Baka naman si Anne.

Siniko ako ni Kaizer at sinenyasan ako na lumapit kay Dad.

Tumingin ako kay Dad. I saw sadness in his eyes and happiness at the same time.

Mabilis kong tinawid ang pagitan naman ni Dad at tinakbo sya.

"Dad Im sorry im late"- mangiyak ngiyak kong saad habang nakayuko sa harapan nya.

"Shhh. Don't cry baby. Ako dapat magsorry. Daddy is too bad. Hindi kita naalagaan at natrato ng maayos"- parang batang pagusap ni Dad.