İçimdeki Sen

3.Bölüm

Yastığıma olabildiğince gömülmüştüm. Bu saatte bile bu çocuklar ayakta olabiliyorlar mı? Dün yorgunluktan ölmüştüm zaten. Gelen mobilyaları, eşyaları bir o yana bir bu yana taşımıştık İlke'yle. Gecede geç yatmıştım.

Ayağa kalkarak dağılan saçlarımı elimle düzelterek komidinde ki tokamı saçlarıma geçirdim.

Dilim damağım kurumuştu. Mutfağa giderek rafta duran bir bardağı aldım ve sürahideki sudan bardağıma boşalttım.

Suyumu yudumlarken bir takırtı duydum. Elimde bardakla bir sağa bir sola dönüyordum. Arkamı döndüğümde biri vardı. Korkudan elimdeki bardağı yere fırlattım.

Titriyor ve ağlıyordum. O kişiye bile bakmıyordum.

Bir eli omuzum da hissedince yerimden fırladım. Dönüp baktığımda bu kişinin Berk olduğunu fark ettim. Derin bir nefes alarak

- "Ya sen ne yaptığını sanıyorsun! Evime niye izinsiz girdin?! Ne kadar korktuğumu-" sözümü burada kesen şey aniden bana sarılmasıydı.

Şaşırmıştım. Eliyle başımı göğsüne yatırmıştı. Ona sinirliydim fakat bir şey yapamıyordum. Ve bir an o kokuyu tekrar hissettim. Yine beynimi zorluyordum. Karmakarışık bir ton şey vardı gözümün önünde.

Bir an öfkeyle kendimi geri çektim ve onu ittim.

Gözümdeki yaşları silerek
- "Neden burdasın?" dedim sert sesimle.

- "İlke'ye gelmiştim. Onca kez zile bassamda açan olmadı. Telefonuda kapalıydı. Bende-"

Sözünü keserek
- "Bu saatte?" dedim meraklı bakışlarla.

- "Evet bu saatte." dedi sesi biraz sert çıkmıştı. Ve ekledi
- "Bende sende olabileceğini düşündüm ve sana geliyordum. Kapın açıktı. Mutfaktan da sesler gelince-"

Yine sözünü keserek
- "Hırsız olabileceğini düşündün." dedim sesim hem mahçup hemde yumuşaktı.
- "Ama beni çok korkuttun!" dedim. Bu sefer sesim birazcık sertti.

- "Özür dilerim."dedi gözlerimin içine bakarak.

Bu bakışların esiri olmamaya çalışarak
- "Senin yüzünden takımım bozuldu." dedim yerdeki kırık parçaları göstererek.

Derin bir nefes alarak
- "Böyle şeylere takıyor olamazsın?" dedi.

Evet ya. Ben böyle şeylere takılan biri değilimdir.

- "Bence de." diyerek gülümsedim ve o da gülümsedi.

Ardından yerdeki parçaları toplamak için eğildiğimde o da eğilmiş topluyordu. Elime küçük bir parçayı aldığımda elime battı ve bir feryat koparttım. Kanıyordu.

Berk hemen elindekileri bir kenara bıraktı ve elimi elinin içine aldı. O an tuhaf bir duygu vardı içimde. Ve yine o kesit kesit gözümün önünden geçenler.

Yine bir çocuk ve ben. Bu çocuk daha öncekiyle aynı kişiydi. Ve elim elindeydi.

Bu hatırladıklarımla Berk'in bir alakası olabilir miydi?
Yani o çocuk, Berk olabilir miydi?

Bir an elimi elinden çektim.
- "Acısı geçti." diyerek soğuk suya tuttum.

Tekrar yere eğildiğimde
- "Ben toplarım. Sen salona geç istersen." dedi Berk.

Ne kadar ısrar etsemde beni salona gönderdi. Onu beklerken eşyalara göz gezdirip durdum...

••°°•• Berk'ten ••°°••