DOLUNAY ATEŞİ #wattys2016

-GİRİŞ-

Selam millet.
Bu bizim ilk kitabımız. Ve evet iki kişi yazıyoruz. Yorumlarınızı bekliyoruz. Şimdiden hepinize teşekkür ediyoruz. Biz sıkılmadan yazdik ve tekrardan okuduk. Emin olun sıkılmayacaksiniz. İYİ OKUMALAR...

-DOLUNAY-

"Artık bu konuşmayı yapmanın zamanı geldi. Ben seni seviyorum. Çok ama çok seviyorum hem de. Aşığım ben sana. Sana bunları anlatıyorum. Çünkü beni bırakırsan asla yaşayamam. Bütün dünyam kararır. Bu öyle bir duygu ki anlatamam. Her an yanımda ol istiyorum. Her dakika, her saniye, her yerde birlikte olalım. Hiç ayrılmayalım. Her şeyi birlikte yapalım. Sen hiç bırakma beni. Sonsuza kadar..."
...
"Bir ömür çikolatasız kalmaya eşdeğer senden ayrılmak. Hani kulaklığın bozulur ve babana gidersin. Sonra baban çok kaybettigin için sana yeni bir kulaklık almaz. İşte senden ayrılmak böyle bir duygu. Koskoca bir yaz yetmedi bana. Asla da yetmez zaten. Birlikte geçirdiğimiz bütün o geceler..."

"Kiminle konuşuyorsun sen!" Diye bir ses yükseldi yan odadan.
"Allah! Abim geliyor. Hemen saklanmalısın."
Odamın kapısı aniden açıldığında yerimde zıpladım. Abim resmen odama dalmıştı. Camış ya resmen camış.
"Kapı çalmayı bilmez misin sen yaa!"
"Nerede O Dolunay? " Hayır odaya daldigi yetmiyor bir de bağırıyor. Özel hayat diye bir şey var dimi. Kimin umrunda ki. Abim çoktan odayı aramaya başlamıştı bile.
"Neyi arıyorsun sen ya?"
"Neyi değil kimi. Kiminle konuşuyordun az önce? Bak nereye saklandıysa çıksın karşıma delikanlı gibi. Yoksa çok fena olacak!"

Birden kahkahayı basmamla abim neye uğradığını şaşırdı. Kahkahalarim tüm odayı sararken abimin sinirlenen yüzü daha da gülmemi sağlıyordu. Yine yanlış anlamıştı.

Kahkahalarımdan fırsat buldugum bir boşlukta konuşmaya başladım.
"Madem bu kadar çok istiyorsun artık seni sevgilimle tanıştırmanın vakti geldi." Dedikten sonra biraz öne doğru kaydım ve abim arkamdakini görebilecek duruma geldiği zaman:
"Abim yastığım; yastığım bu da abim."
Bunu üzerine abim bir anda bağırmaya başladi:
"Lan yastığınla mı konuşuyordun. Hayır, deli olduğunu biliyoruz da , bu kadar da olmaz ki. Boşuna dellendiriyorsun insanı. Hem neden hala hazırlanmadın. Senin yüzünden okula geç kalacağız. "

Ama bu kadar da olmaz ki. Hem benim odama dalmış. Bu da yetmezmiş gibi bir de azarlıyor insanı.
"Ya bir gitsen sen. Hiç mi okulun ilk günü sendromu duymadın. "
"Pazartesi sendromu olmasın o. Hadi oyalanma. Çabuk hazırlanıp aşağı gel. Kahvaltı hazır. "
Odamın kapısını çarparak kapatmıştı. İçimden bir an 'emredersiniz Komutanım' diye geçirdim.
Bu gün okullar açılıyor. Ben 10. Sınıfa abim ise 12 ye başlayacak. Bu arada ismim Dolunay. Abim Ateşle her gün didişiriz. Birbirimizi deli etmekten başka bir işimiz yok sanki. Hoş birbirimizi bizden daha çok kimse sevmez ama olsun. Allahım! Yine kendi iç sesimle konuşuyorum. Neyse ben beş dakika daha uyuyayım. Sonra hazırlanırım.İyi geceler sana da iç seslerin en güzeli, en mikkemmeli.