DOLUNAY ATEŞİ #wattys2016

22. BÖLÜM

🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈
  
-ATEŞ-

Spor salonundaki konuşmanın ardından içimi bir sıkıntı sarmıştı. O herif hiçbir zaman boş bir tehdit savurmazdı. Şimdiye kadar ne dediyse yapmış birini bu kadar hafife alamazdım. Bir şeyler yapmam gerekliydi ve kesinlikle Barut'un önüne geçecek bir şey olmalıydı. Elime telefonu alıp çevirmeye başladım. Bu şeyi yapmalı mıydım yoksa yapmamalı mı emin değildim fakat bir yandan Dolunay'ı Barut'un önüne atmak ya da Cankat'a emanet etmek vardı. Tabiki de Cankat'a daha çok güveniyordum.

Geçen hafta gelen mesajdaki numarayı tuşladım ve aramaya başladım. Birkaç çalıştan sonra telefon açıldı.

'Ateş, abi Naber? '

'İyi değil oğlum. İyi değil! '

'Abi ne oldu? Bir sorun mu var? Dolunay'a mı bir şey oldu? Siz iyi misiniz?'

Direk Dolunay'ı sorması dikkatimi çekmişti. Gerçi öyle bir şey olduğunu bilmemiş olsam normal gelirdi.

'Değiliz lan değiliz. Bıraktın gittin kızı. Şimdi o Barut serefsizini çekiyoruz. Gel kurtar lan kardeşimi. '

'Abi şey... sen? Yani?'

İlk defa kekelemisti ve korktuğu belliydi.

'Biliyorum tabi oğlum. Hem de en baştan beri. Sen gitmeseydin olaya el koyacaktım ama şimdi pişmanım lan. Çabuk gelmen lazım bak. Bu iş böyle olmayacak. Bak işte biliyorum dedim. Hemen gel lan!'

📞📞📞📞📞📞📞📞📞📞📞📞📞📞📞
🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈

-DOLUNAY-

Yatağıma uzanıp bugünkü olanları düşünüyordum. Cankat'ın gelmesi çok ağır olmuştu. Beklemiyordum tabi böyle bir şeyi. Yarın Barut ile yemeğe gidecektik. Bir de o vardı tabi. Alışveriş de yalan olmuştu. Kendimi yorgun hissediyordum. Uyumam gerekliydi ama nasıl yapacağımı bilmiyordum. 'Gözlerini kapatacaksın ve olacak.' Diyen Toby'yi bir kez daha susturup yastığıma daha çok sarıldığım sırada telefonuma gelen mesajla yerimden doğruldum.

Gönderen:Banu

-Kapının önünde seni bekleyen bir şey var. 😜

Gelen mesaja gözlerimi büyütüp korkuyla ayağa kalktım. Aşağı inmek için abimin odasının önünden geçmem lazımdı ve bu yüzden şansıma bir kez daha neyse. Anladınız siz.😉😉😉😉

Soğukkanlılığımla odamın kapısını açıp parmak ucumda abimin odasının önünden geçtim. Neyse ki odasının kapısı kıntırıktı ki bu bana kolaylık sağlamıştı. Sonunda merdivenlere geldiğimde koşmaya başladım ve dış kapının önüne gelip derin bir nefes aldım. İstemsizce üstümü başımı düzelttim ve kapıyı açtım. Etrafıma baktığımda ufak bir hayal kırıklığına uğramıştım. Ama eşikte duran kutuyu görmemle gülümsemeye başladım.

Kutuyu elime alıp birkaç kez salladım. Ne olduğunu anlamamış olsam da en fazla Cankat'ın kanlar içindeki kafasının olacağını düşündüm. Belki de Barut intikamımı almıştır ve gözlerini de bana bırakmıştır. En doğal hakkım sonuçta değil mi? Aklıma gelen şeyle pis pis sırıtıp kapıyı kapadım. İşte ikinci raunt başlıyor Dolunay.

Merdivenleri de çıktığımda hâlâ yakalanmamış olduğum için bir oh çektim. Fakat çok erken davranıştım. Koridoru döndüğüm anda duvara yaslanıp kollarını göğsünde birleştirmiş bir Ateş görmek beklediğim son manzaraydı. Bu yüzden istemsizce ufak bir çığlık attım. Abim ise kaşlarını daha çok çatıp konuşmaya başladı.