Slipping || Niall Horan ||

Chapter Thirteen.

A/N: Haii! Lang geleden, cupcakes! Sorry dat alles zo lang heeft geduurt, maar ik heb een tijdje een break genomen omdat het niet zo goed ging met me. Ik ben terug, maar ik zal niet meer zoveel updaten als eerst, ben ik bang. 

Anyway, de jurk waarover gepraat word staat hiernaast. Sorry voor de spelfouten, ik heb het verder niet geckeckt. Dat doe ik nooit, haha ;)

xRose(i)

********************************

‘Beatrice! Alex!’ hoor ik. Ik rol met mijn ogen. Voor ik naar beneden kom moet ik eerst de naam Bay horen, sukkels. De deur gaat open en Alex staat in de deur opening. Geïrriteerd doe ik mijn koptelefoon af en kijk hem arrogant aan, ‘Wat.’

‘Je werd geroepen.’ Antwoord hij grijnzend.

‘O ja? Niet gehoord.’ Ik doe mijn koptelefoon weer op en ga verder met lezen.

Mijn hart klopte in mijn keel. Aan de andere kant van de kamer stond hij. De hele week had ik hier naar uit gekeken en nu was ik hier eindelijk. Teleurgesteld, met een gebroken hart. Hoe kon hij met haar zo-

‘Ze willen dat je naar beneden komt,’ hoorde ik Alex schreeuwen. Hij rukte mijn koptelefoon af en stapte dicht naar me toe.

‘Hey!’ riep ik, terwijl ik het ding terug probeerde te pakken. ‘Geef terug, dat is van mij!’ ik hoorde de zuivere stem van Ed Sheeran zacht door de luidspreker komen. Als ik mijn muziek niet hard had staan, kon ik er niet van genieten.

‘Ze willen dat je naar beneden komt, en we houden er niet van als we onze zin niet krijgen,’ ging hij dreigend verder.

‘Ik blijf hier boven, jullie zijn niet mijn baas.’ Ik rolde met mijn ogen en nam weer plaats op mijn bed. Fuck die koptelefoon. Ik kan ook rustig lezen zonder muziek.

Hij trok me ruw omhoog aan mijn arm. Ik voelde mijn huid onder zijn strakke grip schuren.

‘Voor een kusje,’ lachte hij, terwijl hij naar zijn lippen wees.

Ik kneep mijn ogen samen en kon nog net mijn vuisten tegenhouden, anders had ik hem geslagen in zijn down area. Ik glipte langs hem heen en rende de trap af. Engerd.

‘Aah, Beatrice! Daar ben je.’

‘Bay…’ fluisterde ik.

‘Wat zij je?’ Margo schoof een stoel voor me naar achter.

‘Niks, niks,’ ik wuifde het weg met mijn hand, en zag Alex binnenkomen met een nijdig gezicht.

‘Slechte nacht gehad, Ali,’ grapte ik.

Margo en John keken me vol afschuw aan.

Ow natuurlijk. Regel weetikveel; Geen bijnamen. MAAR WEL BEATRICE!

‘Beatrice,’ begon John, ‘Luister, morgen hebben we een belangrijk zakenfeest, en omdat jij nu onze dochter bent officieel, mag je mee!’

‘Waaauw…’ antwoorde ik sarcastisch, ‘Gaaf.’

Margo lachte, ‘Heb je een jurk?’

Een jurk, are you shitting me? Bay Smith in een jurk? Dit is zo grappig, jongens.

‘Ja, heb jij broeken in je kast?’

‘Uhm, nee,’ antwoorde Margo verbaast.

‘Precies.’

Alex rolde zijn ogen en zuchtte diep, ‘Ze heeft geen jurk.’

‘O, in dat geval!’ John rommelde in de zak van zijn colbert. Hij haalde zijn portemonnee tevoorschijn en gaf me zijn creditcard. Meteen pakte Alex hem af, ‘Geef nooit en creditcard met geld erop aan en meisje, pap,’ zuchtte hij.