It is what it is || L.S

Κεφάλαιο 11

"he act like he doesn't care but deep down he kills him"

Κάθισε μερικά δευτερόλεπτα εκεί, ανήμπορος να κουνηθεί συγκρατώντας τον σωματικό πόνο μέσα του, σφίγγοντας τα μάτια του και το σαγόνι του παίρνοντας βαθιές ανάσες μπας και δάμαζε τον πόνο, αλλά τίποτα. Κάθε δευτερόλεπτο ο πόνο επανερχόταν δυνατότερος.

Έβγαλε ένα πνιχτό βογγητό σηκώνοντας το κεφάλι προς τα πάνω καθώς προσπαθούσε να πιάσει με το αριστερό του χέρι, το κινητό στην τσέπη του.

Πληκτρολόγησε με δυσκολία τον αριθμό της Tina και τοποθέτησε το κινητό στο αυτί του, περιμένοντας να το σηκώσει. 2 χτυπήματα μετά επιτέλους το σηκώνει.

"Που είσαι;" ρωτάει αμέσως με την γλυκιά φωνή της.

"Tina," λέει πνιχτά "Μπορείς να έρθεις γρήγορα στην σκάλα δίπλα από την αίθουσα βιβλίων; Γλίστρησα και έπεσα." της λέει ψέμματα μη θέλοντας να αρχίσει άλλα θέματα. "Νομίζω έχω σπάσει το χέρι μου και το πόδι μου πονάει πολύ" συνεχίζει να λέει γρήγορα και σφυγμένα.

"Ω Θεέ μου, είσαι καλά; Έρχομαι αμέσως!" η ανησυχία ξεκάθαρη στην τσιριχτή φωνή της και το κλείνει αμέσως.

Μέσα σε ένα λεπτό, αφού ο Louis προσπαθεί να συμμαζέψει τον εαυτό του, η Tina εμφανίζετε τρέχοντας. Όταν φτάνει γονατίζει σε εκείνον.

"Είσαι καλά; Πως έγινε;" τα μάτια της έχουν ήδη αρχίσει να βουρκώνουν ελαφρώς. "Πονάει πολύ;" ρωτάει ενώ κοιτάει το χέρι του πάνω στο στομάχι του.

"Αρκετά" απαντάει με έναν κοφτό αναστεναγμό και η Tina προσπαθεί να τον βοηθήσει να σηκωθεί αλλά εκείνος πέφτει και πάλι στο πάτωμα. "Δεν-δεν μπορώ να σηκωθώ" της λέει και εκείνη πανικοβάλλεται ακόμα περισσότερο. Το κουδούνι εκείνη την στιγμή χτυπάει αλλά κανείς από τους δύο δεν φαίνεται να πτοείται.

"Μείνει εδώ, σε 2 λεπτά θα είμαι πίσω. Θα πάω να βρω κάποιον καθηγητή, απλά μείνε εδώ" το στήθος της ανεβοκατεβαίνει γρήγορα καθώς τα χέρια της τρέμουν στο πλάι της.

"Δεν θα μπορούσα να πάω και πουθενά αλλού Tina, ηρέμησε..."

"Συγνώμη-συγνώμη..." λέει μπερδεμένη και τρέχει γρήγορα να φωνάξει καθηγητή "Σε 2' θα είμαι πίσω!" λέει και χάνετε απ'το οπτικό του πεδίο καθώς στρίβει αριστερά.

|1 ώρα αργότερα|

Ο Louis έβλεπε προσεκτικά τον γιατρό να τοποθετεί τον γύψο στο χέρι του και εκείνος κατσουφιασμένος σήκωσε το βλέμμα του πάνω, πίσω από τον γιατρό όπου στέκονταν η μαμά και ένας καθηγητής αμίλητοι και οι δύο, σκεπτική.
Έπειτα έριξε το βλέμμα του στην πόρτα όπου ακουμπισμένη η Tina κοιτούσε το κενό.