It is what it is || L.S

Κεφάλαιο 8

Το υπόλοιπο της μέρας περνάει σχετικά γρήγορα με τους καθηγητές να πολυλογούν για τα μαθήματα της μέρας και τις εργασίες των τριμήνων.

Την τελευταία περίοδο όταν ο Louis έμπαινε στην τάξη με την Tina, άκουσε τον Harry να ξεφυσάει από πίσω του καθώς τον προσπέρασε μπαίνοντας μέσα. O Louis τον αγνόησε προσπαθώντας να συγκρατηθεί από το να του ρίξει μια μπουνιά για το ποδήλατό του- που εκείνος το είχε καταστρέψει- κλείνοντας στιγμιαία τα μάτια και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

Δεν ήταν αυτός χώρος για να ξεσπάσει και είχε γίνει θέαμα την προηγούμενη φορά που χτύπησε τον Stefan. Δεν ήταν κανένας γεμάτος τεστοστερόνη έφηβος, με προβλήματα θυμού και ξεσπάσματα βίας, και έπρεπε να λάβει υπόψην του πως σε τέτοιο σχολείο σαν και αυτό, δεν θέλει πολύ για να σε διώξουν.

Έπρεπε απλά να τον αγνοήσει... θα το πλήρωνε κάποια στιγμή. Ο τροχός θα γύριζε.

Όταν τέλειωσε και η τελευταία περίοδος, αφού η Tina αποχαιρέτησε στα γρήγορα τον Louis τρέχοντας για να προλάβει το λεωφορείο, εκείνος αναστέναξε βάζοντας την τσάντα του στον ώμο, χαμογελώντας αχνά καθώς περπάτησε σταθερά για βγει από την τάξη.

Στον διάδρομο πέτυχε μερικά παιδιά να τρέχουν εδώ και εκεί γελώντας, και ξαφνιάστηκε όταν άκουσε δυο φωνές πίσω του να μιλάνε ψυθιριστά. Τα μάτια του σκοτίνιασαν όταν άκουσαν τι έλεγαν και η αμηχανία ήταν εμφανές στο προσωπό του.

"Είναι γκέι" οι δύο νεαροί κρυφογελούσαν πίσω του κοροϊδευοντάς τον καθώς συνέχιζαν να περπατούν πίσω του. "Το άκουσα, το είπε ο Styles ήμουν μπροστά, αλήθεια σου λέω" συνέχισε ο ένας από τους δύο νεαρούς κοροροϊδευτηκα και η καρδιά του Louis χτυπούσε πιο γρήγορα από πριν. Άρχισε να περπατάει λίγο πιο γρήγορα προσπαθόντας να φύγει από κοντά τους όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γινόταν.. όταν είχε φτάσει στην έξοδο του σχολείου και βγήκε έξω από τα κάγκελα γύρισε πίσω του να κοιτάξει αν οι νεαροί ήταν καπου εκεί κοντά και ευτηχώς για εκείνον μόνο μερικά παιδιά από αλλες τάξεις έβγαιναν από το κτήριο. Έσκυψε το κεφάλι του, σφύγκοντας τα δόντια του. Χτύπησε με δύναμη το χέρι του στα κάγκελα πριν αρχίσει να περπατάει γρήγορα προς το σπίτι του, δεν ήταν και πολύ μακριά και έτσι κι αλλιώς χρειαζόταν λίγο αέρα να ηρεμίσει, γι'αυτό δεν κάλεσε την μαμά του.

10 λεπτά αργότερα είχε φτάσει ήδη σπίτι του και όταν άνοιξε την πόρτα είδε την μαμά του να ετοιμάζει φαγητό τον χαιρέτησε με ένα χαμόγελο και και συνέχισε να μαγειρεύει.