It is what it is || L.S

Κεφάλαιο 2

"i know you're hurt, while i'm sound asleep"

H a r r y

Μπαίνω στο ασανσέρ γρήγορα και δευτερόλεπτα αργότερα, σταματάει στον τρίτο όροφο. Βγαίνω βιαστικά και κατευθύνομαι απ'ευθείας προς το γραφείο του πατέρα μου. Όταν ανοίγω απότομα την πόρτα ο μπαμπάς μου στρέφει το βλέμμα του σε μένα και μπαίνω μέσα κλείνοντας δυνατά την πόρτα πίσω μου.

"Θέλω ο Tomlinson, να βγει από την ομάδα." λέω κοιτώντας τον κατευθείαν στα μάτια.

"Αυτό δεν γίνετε Harry! Πως σου ήρθε κάτι τέτοιο;" σηκώνεται από την καρέκλα του και με πλησιάζει.

"Γιατί στο διάολο να μην γίνει; Είσαι ο χορηγός! Πες τους να βγάλουν εκείνον και να βάλουν εμένα αρχηγό της ομάδας!" φωνάζω και το σαγόνι του σφίγγετε.

"Γιε μου, ξέρω πως θέλεις να είσαι ο αρχηγός, αλλά δεν καθορίζω εγώ την λειτουργία της ομάδας." απαντάει, με έναν ξεσύσηγμα στο τέλος της πρότασής του, προσπαθώντας να συγκρατήσει τον τόνο της φωνής του.

"Δεν δίνω δεκάρα. Πες τους να βάλουν εμένα αλλιώς θα κόψεις την χορηγία"

"Μην φωνάζεις! Εδώ είναι η δουλειά μου και δεν δέχομαι να μου υψώνεις τον τόνο της φωνής σου, νεαρέ μου!" φωνάζει περισσότερο από εμένα και σηκώνεται από την καρέκλα του.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να ηρεμίσω και συνεχίζω.

"Θα τον βγάλεις μπαμπά. Θέλω εγώ να είμαι ο αρχηγός της ομάδας." του λέω τονίζοντας το Έγώ'.

"Γιε μου, πρέπει να καταλάβεις πως δεν έχει κανένα νόημα το ποιος θα είναι ο αρχηγός. Είναι-"

"Για εμένα, έχει νόημα" τον διακόπτω. "Θα το κάνεις; Θα πεις στον προπονητή να βάλει εμένα και να διώξει εκείνον; Απείλησέ τους πως θα κόψεις την χορηγία, δεν με νοιάζει τι, αλλά εγώ θα είμαι ο αρχηγός της ομάδας! Περίμενα γι'αυτό από τότε που μπήκα στο Λύκειο μπαμπά! Το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, εσύ με βοήθησες να γίνω καλύτερος, δεν μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο! Δεν μπορείς να με αφήνεις αβοήθητο τώρα."

Αναστενάζει κουνώντας αργά το κεφάλι του, "Δεν μπορώ να τους πω να διώξουν τον Louis, γιατί δεν καταλαβαίνεις; Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας! Θα έπρεπε να θέλεις το καλό της ομάδας και όχι το όνομα της στην πλάτη σου."

"Είμαι καλύτερος από εκείνον" του πετάω σκληρά.

"Θα δω τι μπορώ να κάνω." λέει απότομα και κάθετε ξανά. "Έφυγες από το σχολείο;" ρωτάει.