It is what it is || L.S

Κεφάλαιο 18

Όπως πάντα το μάθημα τελειώσε νωρίτερα, έτσι όλοι είχαν ήδη φυλάξει τα πραγματά τους και περίμεναν να χτυπήσει το κουδούνι. Άλλοι είχαν σηκωθεί, άλλοι μιλούσαν με τους διπλανούς τους και άλλοι είχαν παραμείνει στη θέση τους περιμένοντας απλά το σχόλασμα.

 Η Tina, πήρε το κινητό στα χέρια της πληκτρολογώντας ένα γρήγορο μήνυμα στον Louis, γεμάτη ανησυχία.

"Που είσαι Louis; Συγχώρεσέ με για πριν, δεν ξέρω τι με έπιασε, απλά απάντησέ μου σε παρακαλώ, πρέπει να μιλήσουμε."

Και κάθε μερικά δευτερόλεπτα κοίταζε το κινητό, περιμένοντας απάντηση. Όπως κοιτούσε το κινητό, ένιωσε κάποιον από πάνω της και εκείνη σήκωσε με απορία το κεφάλι της, βλέποντας την κυρία Marisol να της χαμογελάει.

"Γιατί δεν μπήκε στο μάθημα ο Louis; Είμαι σίγουρη πως τον είδα το διάλειμμα" την ρωτάει ευγενικά και κάθετε στο θρανίο.

O Harry κοίταζε προσεχτικά προς το μέρος τους προσπαθώντας να ακούσει την συζήτησή τους, όσο πιο διακριτικά μπορούσε. Από απλή περιέργεια.

"Ααα, εε- όντως ήρθε απλά ένιωσε μια ξαφνική αδιαθεσία, ξέρετε.. πονούσε το χέρι του και προτείμισε να πάει σπίτι, να ξεκουραστεί" λέει βιαστικά η Tina,  κινώντας τα χέρια της νευρικά, και χαμογέλασε στο τέλος.

Τα μάτια του Harry σκοτείνιασαν. O Louis προηγουμένως του είχε πει πως δεν πονούσε...

"Ω, πες του περαστικά από εμένα, και να είναι σίγουρος πως η απουσία του έγινε αισθητή" η κ. Marisol γελάει ελαφρώς και σηκώνεται από το θρανίο περπατώντας προς την έδρα.

Όταν έφυγε η Tina, πήρε ξανά το κινητό της και όταν είδε πως ο Louis δεν είχε απαντήσει σε κανένα από τα μηνύματά της ξεφύσηξε απελπισμένη. 

Δεν είχαν περάσει πολλή ώρα και το κουδούνι επιτέλους χτύπησε. Αυτή τη φορά η Tina δεν έτρεξε για να προλάβει το λεωφορείο, θα πήγαινε σπίτι του Louis, με τα πόδια, γιατί έπρεπε να του μιλήσει.

Και ενώ οι περισσότεροι είχαν βγεί από την τάξη, μαζί και η Tina, ο Harry ήταν λίγα μέτρα πιο πίσω και την παρακολουθούσε καθώς περπατούσε προς την έξοδο.

H Tina πληκτρολόγησε γρήγορα τον αριθμό του Louis καλώντας τον, με την ελπίδα πως αυτή τη φορά θα απαντούσε. Δεν άντεχε να την αγνοεί άλλο...

Στο τρίτο χτύπημα τελικά απάντησε.

"Επιτέλους Louis, αποφάσισες τελικά να απαντήσεις;" λέει ανακουφισμένη η Tina ανταλάζοντας το κινητό στο άλλο της αυτί.