It is what it is || L.S

Κεφάλαιο 5

"What didn't kill me, it never made me stronger at all"

L o u i s

Είμαι ήδη στο πάρκο, καθισμένος σε ένα από τα παγκάκι μπροστά στο συντριβάνι, περιμένοντας την Tina. Ήρθα λίγο πιο νωρίς απ'ότι έπρεπε απλά και μόνο επειδή χρειαζόμουν λίγο χώρο με καθαρό αέρα, για να σκεφτώ μόνος.

Δεν είπα τίποτα στον Anthony σχετικά με όσα έγιναν σήμερα. Τι θα μπορούσα να του πω, καν;

Κουνάω το κεφάλι διώχνοντας τις σκέψεις μου.

'Μην αφήσεις κανέναν να σε κάνει να ντρέπεσαι γι'αυτό που είσαι. Δεν το επέλεξες εσύ.'

"Lou!" μια τσιριχτή φωνή ακούγετε από πίσω μου και γυρνάω προς τα εκεί.

Βλέπω την Tina να έρχεται τρέχοντας με ένα έντονο χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό της. Καθώς τρέχει σκοντάφτει πάνω σε μία πέτρα και στραβοπατά ελαφρώς κάνοντας μια ντροπιασμένη γκριμάτσα και έρχεται δισταχτικά προς το μέρος μου με τα μάγουλα ολοκόκκινα και γελάω με την αντίδρασή της.

"Σιωπή" ψιθυρίζει, κρύβοντας το πρόσωπό της στα χέρια της και δαγκώνει τα χείλη της χαμογελώντας. "Αυτό δεν ήταν στα σχέδια" λέει καθώς κάθετε και κοιτάει τριγύρω.

"Ω, τι μου λες; Αλήθεια;" την πειράζω και με χτυπάει με το χέρι της συνεχίζοντας να γελάει με τον εαυτό της.

"Είχα πάει στο νοσοκομείο για να δω την Θεία μου," κουνάει το κεφάλι της αλλάζοντας θέμα. "είδα και την μαμά σου. Με χαιρέτησε λίγο πριν μπει στον δίπλα θάλαμο" χαμογελάει και πειράζει το σκουλαρίκι στο χείλος της με την άκρη των δακτύλων της.

Είχα ξεχάσει εντελώς πως η Θεία της βρισκόταν στο νοσοκομείο. Μου είχε πει πως έπρεπε να κάνει μια εγχείριση σχετικά με το χέρι της, μια μικρή κύστη που έπρεπε να αφαιρεθεί. Τύψεις αρχίζουν να με κατακλύζουν. Δεν την είχα ρωτήσει καν πως πήγαινε τις τελευταίες μέρες. Ήμουν τόσο απασχολημένος με τον Anthony και όλα αυτά που γίνονται στο σχολείο που το είχα ξεχάσει εντελώς, παρ'όλα αυτά δεν είναι δικαιολογία.

"Είναι καλύτερα η Θεία σου;" την ρωτάω σιγανά.

"Ναι... βασικά πονάει ακόμα, αλλά είναι καλύτερα. Σε λίγες μέρες θα έχει βγει..." απαντάει απλά και ανασηκώνει τους ώμους τις ελαφρώς.

"Συγνώμη που δεν σε ρώτησα νωρίτερα, απλά το είχα ξεχάσει... ξέρεις πως δεν συνηθίζω να ξεχνάω, απλά ήμουν κάπως.. ξέρεις-"