hoofdstuk 6

12 2 0
                                    

Vlug neem ik een kijkje op de klok, het is bijna 21u, de dansles is bijna afgelopen. Het heeft deugd gedaan om alles uit mijn lijf te dansen, ondanks ik niet heel geconcentreerd was. We zijn alweer aan de laatste oefening van de les gekomen, en ik zie er echt tegenop dat ik nog naar huis moet gaan nu. Gelukkig komt mama mij halen, want naar huis wandelen zou nu echt niet van toepassing zijn. Het is negen uur. Iedereen gaat richting de kleedkamer, ik blijf nog even achter om te stretchen. Daarna volg ik de rest van de mensen, en ga me snel omkleden. Als ik klaar ben, ga ik richting de deur, maar er staan zoveel mensen dat ik nauwelijks door kan. Als ik dan na enige tijd de deur bereik, wandel ik rustig naar buiten. Het is al donker, ik voel me niet op mijn gemak. Gelukkig zie ik snel de auto van mijn mama staan. Ik stap gehaast in, en ze start de motor. Ik probeer zo rustig mogelijk over te komen, het lijkt te lukken. Ik babbel nog een beetje met mijn moeder, en als we thuis zijn zeg ik haar dat ik meteen ga douchen en daarna ga slapen. Snel druk ik nog een kus op haar wang.
Ik laat het hete water over mijn lichaam stromen, ik geniet ervan. Als ik klaar ben, neem ik een handdoek en droog me snel af. Daarna trek ik mijn badjas aan, en ga naar mijn slaapkamer. Ik doe vlug mijn pyjama aan, en kruip dan onder mijn lekker warme donsdeken. Mijn kleren liggen in een hoopje op mijn bureau gesmeten. Ik bekijk mijn gsm nog even, maar er is niets speciaals meer. Daarna val ik gerust in slaap. Het is een diepe slaap.

'Help mij, wat doe jij in mijn huis? Ga weg.' het meisje antwoord: 'ik moet je iets vertellen, ik heb je vriendin vermoord, het was een echt kreng weet je?' ik staar haar aan, maar ik voel me volledig verlamd, daarna een doffe knal.

Ik schiet wakker, mijn rug helemaal bezweet, mijn hart bonst in mijn keel. Ik heb een nachtmerrie gehad, een erge nachtmerrie. Ik voel me nog even verlamd. Mijn hartslag schiet de lucht in als ik een soort gekraak hoor. Even later komt mijn kat binnen in de kamer, nu besef ik pas hoe bang ik we ben, hoe erg ik dit allemaal vind, ik heb hulp nodig, en wel nu meteen.


waarom ik?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu