28. Bölüm Doğru karar

1.3K 18 0
                                    

Kapının o uzun çalan zil sesiyle uyandım  Kutay'a baktığımda uyuyordu hemde çok tatlıydı. Kapı daha da çok çalmaya başlayınca sinirle kalkarak kapıya gittim.

"Kimsin?" diye sordum. Cevep gelmedi.

"Kimsiniz?" diye sordum tekrar.

"Aç şu kapıyı!" diye ses geldi bu sesi tanıyordum bu Can. Can mertin kardeşiydi onu senelerdir görmemiştim ama o kadar sinirliki kapıyı açsam mı bilemedim.

"Aç şu kapıyı sana dedim. Abime yaptıklarını ödeticem!" dedi.

"Ben abine bişey yapmadım!" dedim.

"Yalancısın işte biliyorum sen yaptın abimi sen öldürdün babamı senin yüzünden kaybettim tek kalan ailem onlardı onlarıda yok ettin." dedi.

"Ne oluyor burda?" diye sordu Kutay.

"Can." dedim.

"O kim?" diye ters bi bakış attı.

"Mert'in kardeşi kapıya dayandı napıcağımı bilmiyorum." dedim.

"Sen odaya geç kapıyı kapat ben sana çık diyene kadar da çıkma." dedi.

"Peki tamam." diyerek hızlıca odaya gittim.

Kutayın kapıyı açma sesi geldi.

"Nerede o!" diye bağırdı.

"Beni dinle can." dedi.

"Nerede olduğunu söyle!" dedi.

"Söylemicem ona dokunmanada asla izin vermem." dedi.

"Mahvedicem onu ailemi yok etti!." dedi.

"Dur bi sakin ol yeter!!" dedi.

Kutay'a ya bişey yaparsa hem onun Kutay'la değil benimle sorunu vardı o yüzden odadan çıktım ve yanlarına gittim.

Kutay beni görünce "Sana çıkmanı söylemedim." dedi.

"Can beni dinle bi oturup konuşsak?" diye sordum. Sinirliydi.

"Ne konuşması seni burda öldürmem gerekiyor!" dedi.

"Eğer beni öldürürsen bu yaşta dört duvar arasında gün yüzü görmeden yaşarsın." dedim.

"Umrumda mı?" dedi.

"Sence abi ile baban bunları istermiydi?" dedim.

"Konuşmayı kes yaşatmıcam seni!" dedi.

"Bak ikimiz bir yere gidelim konuşalım lütfen beni bir dinle." dedim.

"Beni ikna edemiyeceğini biliyorum ama yinede denicem." dedi sinirle.

"Gidemezsin Asya sana bişey yapıcak farkındayım." dedi kutay.

"Merak etme kendi başımın çaresine bakıcam ve emin ol onu ikna edicem." dedim.

"Kendine dikkat et." dedi.

"Peki tamam." dedim ve odaya geçip üstümü değiştirdim geri dönünce Kutay ve Can atışıyordu.

"Kesin şunu sende benimle gel Can." dedim ve evden çıkıp otoparka indim.

Arabaya binip anahtarı kontağa taktım.
Romada bir şekilde araba kullanmayı öğrenmiştim. Can ise yan koltuğa oturup sinirlenmemeye çalışıyordu.

"Biraz sakin olur musun merak etme bunlar için bi açıklamam olucak zaten." dedim. Konuşmadı.

"En son gördüğümde çok küçüktün." dedim. "İlk okul falan herhalde çokta iyi anlaşırdık." dedim.

YANSIMA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin