She and her Personifications

Kabanata 6

"We are at the highest floor of the Empire State Building in New York."

"No kidding?" Tinaas ko ang kilay ko.

"Ain't kidding." He nodded wistfully.
"England made this place enchanted"

Napasinghap ako sa artipisyal na hangin dito.

"So tayo lang ang nandito?"

"Tama. And one more thing, this floor is invisible to humans kaya wala nakapasok dito maliban ikaw."

"Pero bakit?" Nagtataka kong tanong?Bakit ba higpit ang kanilang lahi sa tao. May takot ba sila sa kanila? O ano pa ba?

"Diba, namention namin na hindi pwede malaman ang mga humans about samin? We did everything to keep it confidential. And only a few chosen people know about us."

Parang may maling sinabi si Luzon nang namilog ang mata niya. Pero hindi ko maiwasan magtanong.

"Sino po tong mga tao?"

Hindi makasagot si Luzon kaya si Mindanao ang nagsalita.

"The Presidents and Kings of each country know about us."

"Wow." Hindi ko mapigilan ma mangha." So alam po ni NoyNoy about sa inyo po?"

Tumingin sila saglit kay Vis at humarap sakin.

"We don't have the time to visit him yet. So hindi pa."

"Ahh..." Napatango ako.

May bumukas sa pinto at isa tong maid na foreigner.

"Mr. Santos, lunch has served. Mr. Jones expected you to come down by 5 minutes."

"Yes. We will be there."

Sinarhan naman to ng maid at napatanong din ako.

"Last question, tao yung maids po diba?"

Mindanao laughed heartily. Parang umuntol yung part na nasa dibdib ko. Ewan lang. Gutom ata to.

"No. Gaya ng sinabi namin. Ikaw lang ang tao dito. Those are androids made by Japan. Para nga silang tao diba?"

Napatango ako. Kahit papaano namangha ako sa bagong mundo na nadiskrube ko.

"Ah sya nga pala, Mira. We have something to say important."
Napatingin naman ako kay Luzon.

"We introduced you as a micronation diba? Does the word ring anything?"

Napailing ako. Ano ba yan. Feel ko ang bobo ko nito lalo na nagiinglis sila. Ampupu naman.

"Micronations," Panimula ni Mindanao."... are entities that claims to be an independent country even though the it was not officially recognized by the public as one. Silbe sila ang model countries at kung sakali may mangyari, they will take countermeasures on them."

"Ahh so they are egotostical prideful countries that they think they are independent even though they are not?" Inosente kong tanong sa kanila pero napatawa sila sa statement ko. Galing ah! Komedian na ba ako! Pakisali nga ako ni Vice Ganda.

"Way too much blunt to put it, Mira. Nakakatawa. Kung marinig yun sa mga micronations...Bwahahahaha!"

"Hahahahahahaha!"

Aba! Hindi lang si Visayas ang nakakapikon ah! Pati yung dalawa to! Aish!

"Hahaha sorry, Mira." He wiped the tears from his eyes. Ewan ko sayo, Luzon.

"But before that, kailangan mong magpaggap bilang micronations." Nakaseryoso na ulit sila at napalunok ako.

"The countries doesn't know you are human but as one of us so please keep up the facade bakasali paalisin ka dito."

Napatahimik nalang ako. Marami pa kasi ako ng mga tanong at yug mas mahalagang tanong, bakit ba nila ako tinutulungan? Pero sa tingin ko yan lang muna kasi ang daming information ang nasaksihan ko at hindi siguro makakaya ang utak ko kapag idagdag ko pa.

"Tara na. Five minutes na nakalipas." Tumayo sila at tinawagan nila si Visayas. Bumalik siya sa dati kaya nakaginhawa ko ng malinaw. Ayoko nang makita pa siyang galit. Para siya galing sa impyerno at balik sa langit.

Bumaba na kami at muntik ko mapasigaw sa nakikita ko.

Yung nakikita nyo na mataas ang lamesa na katulad sa mga maharlika? Yun ang nasaksihan ko. Idagdag mo pa yung mga tao na nakaabot ng 500 at lahat sila ay nakatingin sa amin. Gusto talaga ako mapayuko at lamunin ng lupa. Lalo na alam ko talaga na out of place ako dito.

"Philippines, what took you so long?" Tugon ng isang lalaki na nakablond yung buhok. May authority ang boses at kinikilos niya. Sa kabila doon, katawan niya ay parang military slash coach. Ang laki laki ng katawan niya at mas naka intimidate pa yung sunuot niyang army uniform clothes.

"Sorry Germany, we have some matters to discuss with the newfound micronation." Teka bakit isa lang yung boses. Napalingon ako at nakakunot ang noo ko. Asan si LuzVisMinda? Sino tong lalaki to?

"Hmm... Take a seat and we'll eat."

Nakasunod ako sa lalaki. Eto siguro nila sinasabi na kapag magsamasama sila magiging Pilipinas, gaya sabi ni Mr. Muscle o Germany daw.

Ang weird naman tawagin sila ng mga countries. Pero masasanay ako balang araw. HOPEFULLY!

Nakaupo kami doon medyo sa dulo. May nakawagayway doon at napangiti ako sa kanya.

"Hey Ms. Micronation!" Nang makalapit ako sa kanila. He gave me a seat.

"Here sit beside me. I have so much to ask you, dudette!" Excited pero kalmado niyang tugon.

"A-ano, I mean what is it, Mr. A-america?" Makaupo nga ako pero sumingit si Pilipinas sa amin. Tumingin ako sa kanya at nakakunot ang noo ko.

"Sa tabi ka umupo."

"O-okay."

Anong kayang problema niya?

Narinig ko pa ang inis na tono ni America na kung bakit ba nangialam siya. Oo nga eh. May itatanong nga siya, baka nakasulpot na naman ang pagkaabno nito.

" Nǐ hǎo, xiǎojiě! I am China. What is yours?" Tumingin ako sa katabi ko. Ngiting bati ng isang babae na parang lalaki? Ewan basta mukha siyang babae at physically lalaki. Hindi ako gulo, yun nga ang nakita ko!

"Ahh! Ummm... I-" Teka, gamitin ko ba yung totoong pangalan ko? Eh baka mahalata nga na ako'y isang tao. Think of a name Mira!

"Kaleido." Bulong ng katabi ko. Hindi ko nagdadalawang isip at ginamit ko yon. A name that ties me in this world.

"... I am... Kaleido. Nice to meet you China.

***

Babayu muna huehue