She and her Personifications

Kabanata 14

"Are you ready to go to school? Alam mo hindi mo kailangan magmadali." Tanong ni Tito habang inaayos ko yung gamit ka sa shoulder bag.

Tumingin ako saglit sa kanya at ngumiti,"Okay lang ako Tito. Atsaka sasama yung..." Hininaa ko yung boses ko nang lumabas si Visayas sa kayang silid. Nakasalubong yung tingin namin pero agad kong inalis.

"Aalis na ako Tito. Ingat po kayo." Binilisan ko sinuot yung sling ko at walang ganang hindi ko pinansin yung dalawang lalaking na tumatawag sakin.

I closed the door behind me and I took brisk walks throughout the pathway , patungo sa gates at sa daan.

Reminiscing two nights ago, after yung medyo slight madramang runaway bumalik kaming ligtas kami ni Tito.

From our spot sa gate, naaninag ko yung tatlong anino na nakatayo malapit sa pinto. I took a deep breath at tumingin saglit kay Tito na tila kalmado lang ang mukha.

As we got nearer, mas naaninag ko ang expression nila. Yung isa wala lang. Nasa gitna nag alala. At yung isa naman nairita. Pms naman tong lupa na to.

"Don't make us worry like that Mira." Blanko ang expression niya nang sinabi niya ito. Is he being sarcastic?

"Yeah. Hindi pa natin nasanayan tong lugar nato at eto nag walk out ka bigla." Nakakunot ang noo ni Luzon habang hinawak niya ang batok niya.

"I'm sorry for worrying you guys pero okay lang talaga ako. Nagsama nga kami ni Tito eh."

Yung naka pms ata ginulo niya ang buhok niya.

"Ahak. Di mada baya shinagit sa imong ngalan nya imo mi pasagdaan diri para mabalaka. (Damn. Hindi madaling sumigaw sa pangalan mo at iiwanan mo lang kami para mag alala. )Honestly, nababaliw na talaga ako sayo Miracle, grabi."

Pumula yung pisngi ko sa hiya.

"S-sorry na. Nadala lang ako sa emosyon. Hindi ko na uulitin." Hikbi ko nga parang bata.

Why am I so selfish anyway? I hate it.

Bumuntong hininga naman si Visayas,"O sige na. Pumasok na kayo. Ang lamig naman sa labas."

Tumango ako at pumasok sa bahay.
Isinara naman ni Minda ang pinto at dumampot kami sa dining area kung saan nahanda na ang hapunan namin.

Double times na ang kapal ng mukha ko.

Kumain kami ng katahimikan at pagkatapos non naglihim kami papunta sa aming kwarto.

"Kayong tatlo, pwede nyo ihatid si Mira bukas." Iksing pagsabi ni Tito at binuksan niya ang pinto sa kwarto niya. I rested my hand on my doorknob shortly before I turned it. Humiga ako sa kama at napailing.

Hindi ako nakatulog maayos nang gabing yon dahil sa nangyari. Patuloy din ang pag iiwas ko sakanilang tatlo. Hanggang sa kasalukuyan, eto ako nagmamadaling naglalakad samantalang medyo maaga pa naman ako bukod sa first day of class ngayon.

Hindi na ako tumanggi para mag aral ng tourism. Kinumbinsi ko ang sarili ko na hindi naman masyado masama ang kurso pero mas ginusto ko talagang maging guro.

Narinig ko may tumatawag sa pangalan ko. Binilisan ko pa ang paglakad. Naiilang ako pag nakaharap ko siya. Ang saklap eh.

May humigit sakin at agad akong nakalingon at nakaharap kay Visayas.

He dragged me while he held me. I just let myself do what he wants.

Tumigil kami sa harap ng assigned room ko. Hindi ko nakita yung mukha niya kasi nakatalikod siya sakin.

"Hintayin ka namin sa carpark." Sabi niya bago sya umalis.

Huminga ako ng malalim at hinila ko onti yung doorknob pero may tumikhim sa likuran ko.

"Uhm, do you mind? Ang bagal mo." Taray niyang sabi ng isang babae habang tinaas ang kilay niya.

Dahil ayoko ng patulan pa, hinayaan ko siya ang bumukas at binangga niyang balikat sakin.

Hindi ko tumingin anong nasa harapan ko. Mas lalo ako naiilang lalo na bago ako dito.

Ang ingay sa loob pero nakarinig ako may tumatawag sakin.

"Miracle?" Itinaas ko yung ulo ko at laking gulat ko nang nakita ko siya.

"Eh alam ko naman! I just can't believe na graduates na tayo, bes! At iba ka pala mag college! Hindi mo lang sinabi nga sakin!"

"Oh ikaw nga talaga."

Napatingin ako sa kanya habang hinawakan niya ang mga balikat ko bago niya ako yakapan. Her embrace felt unwelcoming.

"I thought lumipat ka?" Bulong nya.

I felt a churn in my stomach.

"Lumipat nga ako pero bumalik ako."

Narealize ko pala nga itong uni pala nag aaral yung mga ibang kakilala ko.

May namukhaan ako sa malayo. Ang iba nakatingin sakin ng walang expression. Ang iba keber lang. Asaka yung pinakahate ko talaga yung pinagchichismisan ako sabay tingin ng masama.

Her voice ran cold as she spoke,"Why did you come back? Everything was good until you came."

Napakunot yung noo ko.

"Ano?"

Unti unti siya kumawalay sakin at umirap.

"Bingi ka ba? You're existence is unworthy."

Nanuyo yung lalamunan ko at tumikhim. Napapikit ako sandali bago ko nagsalita.

"I- Akala ko magkaibagan tayo?"

She crossed her arms.

"Friends? Oh please... " Bumalik siya sa silya niya. "We were never friends to begin with."