She and her Personifications

Kabanata 9

Ilang araw nalang lilipas, open for enrollment na sa college. Malamang sa inyo nakaplano na kayo anong papasukin niyo this sem or sa susunod ka nalang ba. O anong course pipiliin nyo o magshishift ba kayo.

But I have to tell you this. Ang suswerte nyo talaga. Kung sakali ang mundo nyo maging katulad sa akin papayag ka ba?

During my stay in this undoubtfully convenient place, I have to keep my cover as a country. Weird as it may sound, I mean it literally.

Napansin nyo na medyo mas marunong na akong mag eninglis pero hindi parin mawawala ang pagka pinoy pride ko. OMG na, nakakaloka pa. Conyo mode lang ako haha

Pero wait, sa nangyari sa last chapter namin ni Japan, i pa flashback muna natin shall we?

"Who are you?"

Seryosong siya nakatanong. Mag sinungaling ako para sa aking sarili?

"Do not. I just want to clear things out."

May kakayahan bang magbasa nang isip ang mga kalahi nila? Wow naman nahihiya naman ako tss grr

Kaya si Pilipinas nalang ang nagsabi sa kanya sa totoo. Infact magpakatiwalaan naman siya. Anong rason niya para isumbong niya ito na hindi ako katulad sa kanila? What benefit does it get from him?

End of flashback.

So you see na. Ang weird lang napansin ko. Lahat nangyari sa buhay ko simulang nagsulpot bigla yung tatlong hindi nakapaniwalang nilalang sa kwarto ko. They changed my whole course of my reality.

And to think na October na pala. Sa akin parang 1 month lang ako dito but time flies differently here.

And due to that, my scholarship and my school plans are at its peak.

I was then greeted by an exclamation message from USA.

"Waiiittt a muna!!!" I choked.
"You mean papasok tayong lahat sa university?!"

"Not exactly a university iha but an academy." Pagpapaliwanag ni Luzon.

Nagkakunot ang noo ko nang tiningnan ko siya.

"Its not that bad. Lahat tayo pupunta atsaka its also a prestigious academy. Technically some humans will come to our little academy." He paced the room while saying it.

Might be easy to say but...

Hirap sa part ko eh.

"Paano na yung scholarship ko?"

They all barked a laugh.

"Scholarship?! Seriously woman! Yan talaga pinoproblema mo? Free lahat yan ateng BWAHHAHAHHAHA" Pigil tawa naman ni Visayas.

O sige na ako na ang nakakatawa. At bobo. Kainis.

"All our papers are already processed and completed. Wala kanang problema at ipaalala pa, Miracle." Sabi ni Mindanao.

Buti pa tong si Minda eh ajuju.

And theeen flash forward kasi boboring na talaga tong kwento na eh nag sisimula na ang classes.

And you know what ang cute ng uniform nila! Halong asianic-western ang style nito at ang main colors lang ay navy blue. Completo lahat pati winter attire daw. Pramis ang cute ng design eh tamad lang mag describe.

Hindi ko nakaklase sina Pilipinas pero kami lang ni America, England, Japan at si Italy ang mga nakilala ko na. Yung iba sabi daw ni Japan, may halong humans ang lugar nato kaya gumagamit ang mga nations ng mga pangalan. Human names.

For me, yung birth name ko talaga ginamit. While si Japan ay Kiku Honda, England ay Arthur Kirkland, si America ay Alfred Jones. At lastly si Italy bilang Feliciano Vargas.

Whatta international school talaga ohemgee...

We talked and talked made a ruckus then talked tapos kumain ng pasta si Italy, tapos nagbiruan tapos nagjajaming sa ibang nations at tao alike kasi walang discrimination daw kasi haggang dumating yung guro namin.

What I never expect that my teacher is someone I knew.

"Okay class has rung so the lesson must begun."

Si Tito yon!

**

Merry Christmas po sa inyooo!~ Finofocus ko po tong story na to kasi may plot na keysa yung ICU kasi on the whim ko lang yun ginagawa sa ayun hindi ako makalam muna anong masusunod (loka loka si awtor)
Sensya kasi etong part nato ginawa ko to noong October so pasensyahin nyo lang xD