Adopted by 1D ~ dutch story

Adoptiedag

Dit is het eerste boek dat ik schrijf dus kweet niet of het wat wordt... We zien wel.

Pov. Lisa

'Wakker worden!!!! Je komt nu je bed uit of je krijgt geen eten!' 'Ughh, ik kom eraan' 'schiet op we hebben geen uur de tijd!' Snel sta ik op. Ik zou graag in bed blijven liggen maar dan krijg ik geen eten, en dat is absoluut geen optie sinds ik verslaafd aan eten ben. Snel trek ik een spijkerbroek en trui aan (aan de zijkant) en ren op mn blootte voeten naar beneden. 'Daar hebben we dikkertje eindelijk! Weet je zeker dat je wil eten je bent namelijk al dik genoeg!' Ik negeer alle opmerkingen die naar mijn hoofd worden geslingerd en ga op een stoel aan de eettafel zitten. 'Oke meisjes, vandaag is het adoptiedag!' Ugghhh waarom ben ik ook alweer mn bed uitgekomen? Oja, het eten! 'Jou adopteren ze tot nooit daar ben je veel te dik voor!' Hoor ik Febe tegen me fluisteren. 'Het zijn 5 jongens ze willen graag een meisje van 14-16 dus iedereen van 14-16 naar de woonkamer na het eten en de rest naar boven!' Gaan we nu eindelijk eten denk ik bij mezelf. 'Oja, lisa jij mag geen voet in de woonkamer zetten want ze willen jou toch niet!' Nu vervliegt zelf het laatste sprankeltje hoop dat ik nog had. Nou ja misschien gebeurt er vanmiddag nog iets leuks? Waarschijnlijk niet, maar mischien wel! 'Oke jullie mogen gaan eten' hehe dat werd tijd. Ik eet snel mn eten op en verdwijn naar boven terwijl de rest van de meiden naar de woonkamer vertrekt. Als ik na 5 minuten vervelen besluit naar een kamer van de baby's te gaan twijfel ik wel even. Wat als ik iemand van de leiding tegen kom? Dan heb ik vanavond een paar extra blauwe plekken. Ach, ik heb het ervoor over. Ik sluip over de gang en glip een kamer binnen. 'Jisaaa!' 'Hé Emma! Hoe gaat het met mn kleine meid?' 'Joed! Ikke bouwe! Bjokken!' 'Haha zullen we een grote toren bouwen van de blokken?' 'Jaaaa!' Ik stapel een stel blokken op elkaar en Emma duwt ze om. Dit gaat een poosje goed tot er een van de blokken om Emma dr arm beland en haar snijd. Emma begint hard te huilen en ik troost haar. Maar haar armpje blijft bloeden. 'Emm? Ik ga even beneden een pleister voor je halen goed?' 'Kee!' Snel loop ik de gang over en ren de trap af. Ik ren naar de woonkamer waar de verbandtrommel staat. Ik open de deur en stap naar binnen. Dan pas kijk ik op. Ik zie dat iedereen me aanstaart. 'Sorry! Kheb een pleister nodig voor Emma.' 'Jij mocht niet binnen komen weet je nog?' Ik negeer de vraag en ren naar de kast en trek de verbandtrommel eruit. Ik rommel er wat in totdat ik een hand op mijn schouder voel. Ik schrik me wezenloos en laat de verbandtrommel vallen. Ik draai me om en deins naar achter. Snel kijk ik om me heen en glip onder de jongen zn arm weg en ren de deur uit met een pleister in mijn hand. Wie was dat? Waarom zat hij aan me? Spookt het door mn hoofd. Gelukkig heb ik de pleister niet laten vallen! Ik ren naar boven en loop naar Emma dr kamer. 'Hé Emmie! Kijk eens wat ik heb!' 'Peistel! Poeh!' 'Haha jupp een winnie de pooh pleister voor een grote meid die al bijna 1,5 jaar oud is!' 'Itte goote meid!' 'Haha ja jij bent heel groot!' Ik plakte de pleister op Emma dr arm en legde haar in bed. 'Welterusten Emma!' Met die woorden liep ik weer naar mijn eigen kamer.