Adopted by 1D ~ dutch story

Winkelen

Pov. Lisa

We zaten met z'n alle in een bus op weg naar het winkelcentrum. Ik had er absoluut geen zin in. Als we gingen winkelen met het weeshuis was ik de gene die alle tassen moest dragen en niks kreeg. Deze jongens zijn poepie rijk dus dat word shouwen. Ik staar naar buiten en bekijk de lucht. 'Lisa?' 'Hmm ja?' 'Wat wil je eigenlijk allemaal hebben?' Ik? Wat wil IK hebben? Zitten m'n oren verstopt ofzo? 'Ehh wat?' 'Wat wil je hebben?' Ik had het dus wel goed verstaan. 'Niks! Ik hoef helemaal niks!' 'Maar je hebt maar 2 broeken en 5 bovenstukken!' 'Ja? Dat is toch genoeg? Ik wil niet dat jullie geld aan mij besteden!' Zayn zucht en kijkt weer voor zich uit. 'Waar zullen we straks eerst heen gaan?' Vraagt Louis vrolijk. 'Zullen we eerst naar de H&M gaan?' 'Ja goed idee! Daar hebben ze vaak leuke broeken en jurkjes!' 'Haha! Harry ga jij een jurk aantrekken?' Schater ik. 'Nee suffie, jurkjes zijn voor jou!' O oke dan. Ik glimlach naar hem en staar weer naar buiten. Na 10 minuten schreeuwt Michael: 'We zijn er!' We stappen uit en Asthon geeft mij een zonnebril. Hij zegt dat dat is zodat de fans ons niet herkennen dus zet ik hem maar op.

Mijn benen doen zeer van het lopen als we op een terrasje neer ploffen. 'Dat was leuk!' Gilt Calum in mijn oor. 'Cal, ik zit naast je. ' hij grinnikt en zegt: 'Vaak als je met meiden gaat shoppen en je ze overlaad met kleren, vinden ze dat leuk, maar jij blijkbaar niet!' 'Nee! Ik vind het niet leuk omdat jullie zoveel geld aan mij uitgeven terwijl je het veel nuttiger kunt gebruiken.' 'Maar ik vind het veel te leuk om kleren voor je te kopen!' Roept Luke vanaf de andere kant van de tafel. 'Ja jij vond het gewoon leuk om tussen de BH's te staan.' Mompel ik. Calum schiet in de lach en verslikt zich. Hij hoest en proest het uit. 'H.. H.. Hilarisch!' Hikt hij. Iedereen kijkt hem stom verbaast aan. Niemand hoorde mijn opmerking behalve Calum en ze weten dus ook niet waar hij om lacht. 'J..jullie hebben de beste meid EVER uitgezocht!' Roept hij tegen niemand in het bijzonder. Iedereen begint te lachen en stemt in. Ik word rood van schaamte en zak steeds verder weg in mijn stoel. Als we alles op hebben lopen we terug naar de auto en gaan we naar huis.

Vermoeid plof ik op mijn bed neer. Mijn kamer staat vol met tassen met kleren en eigenlijk vind ik het stiekem wel leuk om zoveel kleren en spullen te hebben. (Een paar van de kleren en andere dingen staan aan de zijkant) Als ik even heb gelegen sta ik op en begjn ik mijn kleren in m'n kast te stoppen. Na honderd keer in en uit de kast te zijn gelopen is alles opgeborgen. De jongens hebben 16 schooltassen voor me gekocht! Dat is echt niet normaal! Ik heb er toch maar 1 nodig? Nou ja, elke maand een andere😊. Morgen moet ik weer naar school! Samen met de jongens heb ik schoolspullen gekocht. Dat was denk ik het leukst om te doen. Al is de reden waarom ik die spullen nodig heb minder leuk... school! Ik haat school! Iedereen daar haat me. De leraren, de leerlingen en zelfs de schoonmaaksters! Leraren vinden me irritant, de ene keer ben ik te luidruchtig en de volgende keer ben ik te stil. Het is ook nooit goed! Vrienden heb ik niet. Die heb ik ook nooit gehad. Mensen vinden het te leuk om me te pesten. Gelukkig weet niemand op school dat ik geadopteerd ben, en door wie. Want er zitten super veel directioners in mijn klas. In gedachten verzonken loop ik naar beneden. 'Heey! Kijk je mee?' Vraagt Harry. 'Wat kijken jullie?' 'Horror!' 'Eeh nee dankje, mij niet gezien.' 'Jammer!' Ik wil bijna de kamer weer uitlopen als ik me iets bedenk. 'Jongens?' 'Jaaaa' 18 ogen zijn op mij gericht. 'Ik ..ik wilde gewoon even eeh dankjewel zeggen?' Het kwam er meer uit als een vraag maar goed. 'Voor wat?' 'Voor alles! Jullie zijnde eerste personen die echt om me geven. En ik vind het super hier! En vanmiddag was geweldig! Dankjullie wel!' Ik draai me om en loop naar boven. Als ik me heb omgekleed staat Asthon in de deuropening. 'Mag ik even binnen komen?' 'Ehh ja?' Hij loopt naar mijn raam en ploft in de vensterbank. 'Hey! Je maakt m'n bed lelijk!' 'Haha dan had je maar niet binnen moeten laten.' Ik loop ook naar de vensterbank en plof naast Asthon neer. 'De jongens zijn aan het huilen beneden.' 'Huh?! Waarom?!' 'Omdat jij voor het eerst zei dat je het leuk vond hier. We waren gisteravond aan het praten over jou. De jongens vertelde ons dat ze het erg moeilijk vonden om te zien of jij het wel leuk vond hier. Ze waren erg bang dat ze misschien iets verkeerd deden. Ze waren bang dat je weg zou lopen als je het niet leuk vond hier omdat je dat in het weeshuis ook deed.' 'Ik... Ik vind het hier super leuk! Waarom zagen ze dat niet dan?' 'Omdat jij altijd bang voor ze was. Je dook weg als we binnen kwamen en durfde ze bijna niet te knuffelen. Ze waren bang dat dat door hun kwam. Dat je hun niet leuk vond en niks met ze temaken wilde hebben.' 'WAT?! Ze dachten dat?! Dat kwam niet door hen maar door mijn verleden! Ik was gewoon zo bang dat ze me iets aan wilden doen, of me wilde verkrachten maar ze hebben me bewezen dat ze dat nooit zouden doen. En daarom zei ik dat daarnet.' 'Verkrachten? Waarom was je daar bang voor?' Ik zuchtte en vertelde ook hem mijn verleden. Toen ik klaar was hoorde ik Asthon naar me snikken. Hij trok me in een knuffel en fluisterde in mijn oor dat de jongens zoiets nooit zouden doen. Toen ik terug trok uit de knuffel hoorden we gekuch achter ons. We schrokken en draaien ons om. Daar stonden alle andere jongens. 'Hoelang staan jullie daar al?' 'Vanaf het begin.' 'Dus jullie hebben alles gehoord?' 'Jupp' Ik zuchtte en draaide me weer om. Ik schrok me rot toen iemand mij vanachter een knuffel gaf. 'We houden heel veel van je, vergeet dat nooit!' Fluisterde Niall in mijn oor. Ik keek hem aan en glimlachte. 'Lisa? Ik denk dat het tijd is om naar bed te gaan.' Ik knikte en ging onder de dekens liggen. Voor Asthon kwam had ik mijn nieuwe pyjama al aan gedaan dus ik kon zo in bed gaan liggen. 'Welterusten prinses' fluisterde Niall en gaf mij een kus op m'n voorhoofd. Alle andere jongens deden hetzelfde en liepen toen de kamer uit. Harry deed het licht uit en trok de deur dicht. Na een paar minuten viel ik in een diepe slaap.