Bir Kurtkızın Hikayesi...

3

Bu gün sabahtan bir hırlama sesiyle uyandım. Nedense sanırım hırlayan bendim! Rüyamda birinin bana saldırdığını gördüm ve bir canavara dönüşerek ben de ona saldırdım. O anda uyandım. Tuhaf bir rüyaydı doğrusu. Çünkü ben hiçbir zaman öyle kavgalara karışmazdım. Ama sanırım bunu annemin bana anlattıklarından oluyordu. Hemen giyinip aşağıya indim. Maria ve annem kahvaltı ediyorlardı. Saat 8.30 olmuştu. Ben de yanlarına oturdum. Maria'nın gözleri ağlamaktan şişmişti. Kahvaltımızı ettik ve masayı topladık. Yarın yeniden okula başlıycaktım fakat Maria daha buna hazır olmadığından o yarın okula gitmeyecek dedi annemle kendisi. Ben derin düşüncelere dalınca annemin sesiyle irkildim. Kardeşim banyoya gitmişti ve annem de fırsat bu fırsat kurtkız olduğumu hatırlatmaya başladı;

-Bak kızım artık kanında kurt kanı olduğunu anlamaya başlıycaksın. Artık belirtiler oluşmaya başlayacak. Sonra da...

-Hayır anne!!! Bu yaşamı istemiyorum. Ben bir kurtkız olmak istemiyorum!

-Kes sesini! Bu senin kanında var. Bunu değiştiremezsin. Bununla yaşamaya alışmalısın!

-Offf.

Aslında annem doğru söylüyordu. Sanırım bununla başa çıkmayı öğrenmeliydim. Fakat belirtiler ortaya çıkmamıştı bile. Acaba nasıl olacaktı? Kafamı daha fazla yormamaya karar verdim. Televizyon izledim, yemek yedim, kankam Helen ile mesajlaştım, okula gidip geldim ve müzik dinledim. Saat 21.00 olmuştu. Üzerimi değiştirdim ve yatağa girdim. Sabah kalktığımda yüzümü yıkamak için banyo odasına girdim ve aynaya baktım. Köpek dişlerim bu kadar uzun muydu? Bilemiyordum. Bu gün okula gitmem gerekiyordu. Hemen giyinip kahvaltımı ettim. Anneme ve Maria'ya güle güle dedikten sonra okulun yolunu tuttum. Yanımdan geçen tuhaf görünümlü, siyah deri montlu, siyah ayakkabılı ve siyah pantolonlu adam bana;

-Kaçırılmaya hazır mısın?

Dedi ben de ona kötü bir bakış attım. O adamın iyi olmadığından emindim. Neyseki okula yaklaşmıştım. Şimdi okuldaydım. Helen yanıma geldi ve iyi miyim diye sordu. Ben de ona evet dedim. Sonra inanamadığım şekilde yanıma çok hoşlandığım Jack geldi;

-İyi misin?

-Be-ben...

Tam o anda Helen yardımıma yetişti ve koluma vurdu. O anda kendime geldim.

-Evet iyiyim. Biraz yorgunum. Teşekkür ederim.

-Eğer bir şeye ihtiyacın olursa ben ve arkadaşlarım her zaman sana yardım ederiz.

-Çok teşekkür ederim.

-Görüşürüz.

-Görüşürüz.

O gittikten sonra Helen;

-Bu çocuk senden sanırım hoşlanıyor.

-Ya ne demezsin.

Nedense aniden öfkelenmiştim. Birinci ders başlamıştı. Hoca, Helen üzerinden bir şaka yaptı ve sinirlerim yerinden oynadı. O anda hocaya çıkıştım ve bir anda disipline gönderildim. Bir gün uzaklaştırma aldım. Neden böyle çıkıştığımı bilmiyorum. Hiç böyle yapmazdım.Alel acele toparlandım ve Helen'i arkamdan bakar şekilde geride bıraktım, evin yolumnu tuttum. Eve vardığımda Maria daha eve gelmemişti. Annem;

-Noldu kızım hasta falan mı oldun?

-Hayır sadece okulda kavga ettim.

-Nee!?!

Ona herşeyi anlattım.

-Bu kurda dönüşümünün başlangıcı, baban bana bunları anlatmıştı.

-Off, yine başladık...