Bir Kurtkızın Hikayesi...

*19*

Arkadaşlar yorumlarınız ve destekleriniz için size minnettarım lütfen böyle devam edin çünkü size ve desteklerinize ihtiyacım var :)

Çoğumuz koltuklara ve sandalyelere oturdu. Yer kalmadığında ise yere de oturdular. Ben, bana ayırdıkları tekli koltuğa oturdum. Taylor da koltuğun kol koyma yerine geldi ve çıkıp oturdu. Tüm kurtlar bana bakıyorlar ve emir bekliyorlardı. Ben de;

-Arkadaşlar, fikri olan fikir versin lütfen.

Aralarından biri;

-Alex'in evine gizlice gidip Sam'i kaçırabiliriz, ya da...

-Evet? Ya da?

-Ya da sen yani siz Alex'e geri dönebilir ve rol yaparak Sam'i elinden alabiliriz. Bir sorun çıkarsa diye de biz de yakınlarda, tetikte durabiliriz. Ne dersin?

-Aslında olabilir. Taylor, senin düşüncen nedir?

-Biliyorsun, ben ona yaklaşamam. Bu sefer kesin beni öldürür. Ama sana bir şey olmasını da istemem. Bu yüzden eğer bu planı uygulayacaksak benim seni uzaktan gizlenerek takip etmem gerekir.

-Bence de. Ama burada güvende değiliz. Er yada geç Alex buraya da bakmaya gelecektir. Geçen defa beni kaçırmak için burayı bulmuştu sonuçta.

-Evet, ama nerede saklanacağız? Ve kurtlar üstünüze alınmayın ama eğitime ihtiyacınız var. Bir SÜRÜ olmamız lazım. Ve daha da güçlenmemiz gerek. Sonuçta bizden çok daha fazlalar.

-Katılıyorum. Nerede saklanabilir ve eğitim yapabiliriz?

Başka bir kurt hemen atıldı;

-Rahmetlik dedemin kocaman bir ahırı var. Orası buraya yaklaşık 100-110 kilometre uzakta. Ama etrafta çok ev falan yok. Orası sakin ve çok bilinmeyen bir yer.

-Bu çok güzel bir fikir.

Diğer kurtlar da konuşmaya başladılar.

-Ne kadar süre orada kalmamız gerekecek?

-(Ben) Birkaç hafta yada bir ay sanırım.

-Ben suyu bağlayabilirim.

-Ben de alışveriş, yemek ve ocak işlerine bakabilirim.

-Ben ise tesisat falan ile uğraşırım.

-Zaten rahmetlik dedemin ahırında tuvalet banyo falan var bir borular tamam mı diye baksak yeter.

-(Ben) O zaman oraya temizlikte bir çeki düzen vermek bana düşüyor.

-(Taylor) Geçen defa senin eğitimini de yapmaya çalıştığımız aletler de burada, bodrum katında. Onları da alabiliriz.

-(Ben) Ama Alex'in evine bir ajan göndermemiz lazım. Sonuçta Sam'in iyi olup olmadığını bilmemiz gerek.

-Bu işi bana bırakın.

( Adının Jeff olduğunu bildiğim biriydi bu. Madem istedi bu görevi ona verebilirim.)

-(Ben) Tamam. Hadi gidelim.

Koltuktan fırladım ve Taylor'a aletleri alıp arabaya atmasını ve bazı kurtlara da ona yardım etmelerini söyledim. Telefonumu kapıp cebime attım ve kapıyı açtım. Taylor ve kurtlar aletleri getirdiler ama bazıları arabaya sığmadığı için diğer kurtların arabalarına da koyduk. Ahır fikrini ortaya atan kişiye adını sordum ve adının Tom olduğunu öğrendikten sonra ona;

-Tamam Tom, yolu göster.

-Tamam.

Arabalara atladık ve yola koyulduk. yollarda geçen üç saatten sonra sonunda ahıra vardık. Ve burayı onarmaya, çekidüzen vermeye başladık. Ahır çok kötü olmasa da çok iyi durumda da değildi ama idare etmek zorundayız. Sonuçta bir ay yada bir aya yakın bir süre burada kalacağız. Elimi cebime attım ve annemi aradım.

-Alo, anne?

-Noldu Sophia, bir gelişme var mı?

Annemin sesi tuhaf geliyordu. Sanki korkmuş ve ağlamış gibi.

-Evet anne. Sen iyi misin?

-Aa, e- evet. Çok, çok iyiyim. NEREDESİNİZ?

Biz konuşurken arkadan Maria'nın sesi geldi. "Hayır, bırakın onu" diye bağırıyordu!

-Anne! Yanında kim var!? Neler oluyor orda!?

-Şeyy, ben, Sophia

Derken annem "hayır" diye bağırdı ve telefona başka biri geçti.

-Sophia, ya sen buraya gelirsin, yada anneni ve küçük kardeşini öldürürüm!

Hayır! Yine mi başlıyoruz! Alex annemi ve kardeşimi yakaladı. Olamaz! Telefonu elimden düşürdüm. Gözümden yaşlar gelmeye başladı. Taylor koşarak yanıma geldi.

-Sophia, aşkım, iyi misin? Noldu!?

-Alex

-O pisliğe noldu!?

-Annem ve Maria, e- elindeler!

-NEEE!!!!

Hüngür hüngür ağlamaya başladım. Taylor bana sarıldı ve

-Tamam, korkma. Onları kurtaracağız.

Dedi.