Taming Mr. Player (Completed)

6

I've been inside this restroom for like 10 minutes kaya siguro naman wala na sa labas yung Eli na yun no? I fixed myself first and then I went out of the restroom, slowly but surely, making sure that Eli's not around anymore. When I saw that the hallway's clear I started to walk freely and happily.

"Grabe ka. Ang tagal mo sa banyo. Anong ginawa mo? What took you so look?" Yeah, I was walking happily and freely not until someone spoke and it was this freaking Elijah Christofer.

"You're still here? Why are you still here?"

"Wag mo sagutin yung tanong ko ng isang tanong. I said what took you so long?" He said in a serious tone. He walked towards me and and held my wrist while he's still looking in my eyes. He look...... mad.

I gulped and tried to smile to hide my fear. "H-hehe. I pooped?" I said keeping my smile. He looked at me for seconds and finally let go of my hand.

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! Babe, you should've seen your reaction! It was priceless! HAHAHAHAHAHA!"  He suddenly burst into laughter. Wait, so he was just making fun of me? How could he?!

"YOU.ARE.SUCH.A.FCKIN.ASSKHOLE.PUTO!" Tapos nilayasan ko sya. (Puto = Hispanic term for male bitch. Puta = female bitch.)

"O-oy! Teka, anong kinalaman ng pagkain sa ginawa ko?" Tapos hinabol nya ako at hinawakan sa braso ko at iniharap sa kanya.

"Yo no sé ustedes. Piérdete, imbécil. Dumbass!" Tapos tinalikuran ko na sya. Nakakainis sya. Takot na takot pa man din ako sa kanya, sinabi ko pang nag-poop ako kahit hindi naman. Bwisit! Lagi nya akong pinapahiya. Bwisit ka, Eli! Bwisit! (Yo no sé ustedes. Piérdete, imbécil. = I don't know about you. Get lost, asshole.)

Inis na naglalakd ako papunta sa exit nang makasalubong ko nanaman si Franz at Chelsea. Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko ma-gets yung nararamdaman ko. Naiinis ako na nagseselos na nasasaktan. Naghalo-halo na yung emotions ko dahil sa mga nangyayari. Nakita kong nag-smirk si Chelsea, si Franz naman parang worried yung itsura nya.

"Going home alone?" Iba yung tono ng pagsasalita ni Chelsea. Nakakainis. Gusto ko magsalita, pero bakit hindi ako makasalita tulad ng kanina? Nahihiya ba ako? Anong dapat ikahiya? Wala naman akong maling ginawa ah. Huminga ako ng malalim at ngumiti.

"So----"

"Babe! Nandito ka lang pala. Ang bilis mo maglakad. Excited ka na siguro sa surprise ko no?" Biglang dumating si Eli at sinabi yung mga bagay na yun. Hindi ko alam kung anong irereact ko.

"B-babe?" Tanong ni Franz.

"Oo, babe. Bakit?" Biglang umakbay si Eli sa akin at bumulong. "Sumakay ka na lang. Alam ko naman na kelangan mo ko ngayon eh."

"Boyfriend mo, Donna?" Tanong ni Franz. Biglang humigpit yung akbay ni Eli sa akin kaya dun pa lang ako natauhan.

"H-ha? Ah, oo. Si Eli Fernandez nga pala. Boyfriend ko. Babe, si Francis..... friend ko." Tumango si Eli tapos nakipag shakehands.