Don't Give Up Just Yet

03. no stop!

Lara pov

Er wordt aan de deurtjes van mijn kast getrokken. Ik probeer me nog meer achter de hangende kleren te verbergen. Ik weet eigenlijk niet waarom. "Kunt u de kast even openen?" vraagt de agent.

"Uh.. ja maar natuurlijk meneer de agent. Maar ik moet wel even de sleutels zoeken." zegt Luke.

"Als u hem niet snel open maakt maak ik hem open." zegt de agent.

"Oah hier de sleutels al." zegt Luke. Ik slik. De sleutel wordt in het gat gestopt en de deuren gaan open. Ik zie niets. Alleen een kleine lichtstraal.

"Oke. Ik denk wel dat dat alles was." zegt de agent.

"Oke. Ik laat u wel even uit." zegt Luke terwijl hij de kast dichtmaak. Waarom bleef ik ook alweer zitten? Even later hoor ik een auto wegrijden en iemand naar boven komen. De kast wordt opengemaakt. "Good girl." zegt Luke terwijl hij me uit de kast hijs. Hij gooit me op bed. Hij bekijkt me van top tot teen. Het maakt me bang. Wat gaat hij nu doen? Tot nu toe heeft hij me alleen opgesloten. Hij friemelt aan de onderkant van mijn shirt. Dan trekt hij het over mijn hoofd heen. Ik hoop niet dat hij van plan is wat ik denk dat hij is. Hij ruikt aan mijn shirtje en maakt een walgende blik. "Jij gaat eerst even douchen" zegt hij. Hij trekt mijn schoenen uit en mijn sokken. Dan mijn broek en bh. en als laatste mijn ondergoed. Ik voel me nu viezer dan ooit. Ik bedek mijn zaakje met mijn handen zover ik het kan. Hij trekt mijn armen weg en voelt dan aan mijn borsten. Volgens mij ga ik zo overgeven. "Niet slecht." zegt hij. Dan kijkt hij me even aan en pakt dan mijn haren vast. Hij trekt me naar de badkamer. "Ga je wassen je krijgt 5 min!" zegt hij en sluit de deur. Dit is mijn kans. Ik kan weg. Ja poedelnaakt over straat rennen dat is leuk. Laat maar. Ik wacht nog wel af want ik zou toch niet weten waar ik naartoe zou moeten. En dan ook nog naakt rondzwerven. Nee dat is niet het beste plan. Ik spring onder het hete water. Het doet pijn hoe warm het is. Maar het is eigenlijk wel fijn om een keer nog iets warms aan te raken. Op een gegeven moment stormt Luke de kamer binnen. "Je 5 minuten zijn om. Waarom heb je je nog niet afgedroogd?" vraagt hij boos. Ik zwijg. "Nou? Ik heb niet de hele dag."

"Ik dacht-"

"Je denkt te veel nou ga je afdrogen!" schreeuwt hij. Ik pak snel een handdoek en droog me zo snel mogelijk af. "Maak je haar even vast." zegt hij terwijl hij me een helastiekje geeft. Het is niet eens een helastiekje voor in de haren. Ik maak mijn haar vast zoals opgedragen. "Mooi." zegt hij. Hij pakt mijn arm beet en trekt me mee naar zijn kamer. Hij gooit me op zijn bed. En gaat dat op me zitten. Net iets waar ik voor vreesde. Ik schud mijn hoofd steeds heviger nee.

"Nee." roep ik zelfs.

"Kop dicht." zegt hij terwijl hij me een klap in mijn gezicht geeft. Er komen zwarte plekken te voorschijn. Ik kan niet stoppen met  nee-shudden.

"NEE. NIET DOEN! NEE. STOP! HOU OP! NEE." roep ik. Hij slaat me nog een keer. Dan is het zwart.

"Ik zei kop dicht bitch!" roept hij. Dat is meteen het laatste wat ik hoor want daarna hoor ik een piep. En even later ben ik weg.

Ik word wakker. Ik lig weer in die kleine donkere kamer. Ik ga rechtop zitten. Ik heb weer die vieze kleren aan. Mijn haar zit nog vast. Ik denk aan wat er is gebeurd. Waarom was ik niet uit die kast te voorschijn gekomen? Omdat ik bang ben dat ik er dan alleen voor sta. Ik kon vrij zijn. Ik zit nu in een 2 strijd. Als ik uit de kast was gekomen was ik nu niet verkracht. Dit wordt vast niet de laatste keer. Ik weet hoe het gaat. Mijn vader verkrachte me vroeger. Toen mijn moeder erachter kwam zijn mijn ouders gescheiden. Ik woonde bij mijn moeder. Met mijn kleine zusje. Mijn kleine zusje Melanie. Ik mis haar wel. Ze is eigenlijk het enige waar ik nu nog om geef. De rest heeft mij pijn gedaan. Ik wil er niet aan denken. Ik denk weer terug aan vroeger.

"Round and around and around and around we go. Now tell me now tell me now tell me now you know.."

-- flashback --

*2 jaar geleden.*

Wij, Luna, Kristy en ik, zijn aan het lopen op de oevers langs de beek. Ergens dicht bij ons in de buurt. We zijn erg melig en lomp bezig. Luna aan de linkerkant, Kristy in het midden en ik aan de rechterkant. Langs mij loopt de beek en langs Luna loopt prikkeldraad. "Weetje ik ben veilig want jij kan in de beek vallen en jij kan in het prikkeldraad vallen." zegt Kristy ineens.

"Dan trekken wij je mee." zeg ik.

"Ja maar als jullie me allebei meetrekken dan blijf ik nog recht staan." zegt Kristy.

"En wij hangen er dan net boven." zegt Luna.

"Ik kan je zo de beek in duwen en dan zeg ik oah sorry dat was de bedoeling." zegt Kristy.

"Dat is echt slecht." zeg ik. We beginnen te lachen en vallen dan bijna nog in de beek. Ik vind het gezellig hier. Met Kristy en Luna kun je echt melig worden.

-- einde flashback --

Het is nu 3 dagen geleden dat de agent kwam. 3 dagen voor het verkrachten begon. Tot nu toe moest ik nog elke avond naar boven. En als hij me dan terug in deze kleine kamer duwde zei hij 'Aan jou heb je niets. Je bezorgt me alleen maar problemen.' Het iszijn eigen schuld dat ik hem problemen bezorg. Had hij mij ontvoerd! Ik ben hier niet vrijwillig. 'Wat maakt het ook uit. Mijn leven wordt er niet beter op als ik zo denk. En ik kon vrij zijn. Ik weet nog steeds niet het antwoord op mijn vraag.

Waarom heb ik dat gedaan?