Don't Give Up Just Yet

05. Stephano

Lara pov.

Ik zit hier helemaal alleen.Vriendloos. Niemand die om me geeft. Niemand die komt zoeken waar ik ben. Na een dag zijn ze vast gestopt. Of zijn ze helemaal niet komen zoeken. Ik denk dat het laatste het geval is. Ik weet het bijna zeker. Het voelt zo aan tenminste. Ik ben toch alleen maar geld- en tijdverspilling. Dat zegt Luke elke keer als hij me hier weer dumpt. In dit vieze hol. Hij is 2 dagen weg. Ik ben al 2 dagen verlost van hem. En mijn dood komt steeds dichterbij. Mijn huid voelt droog aan. Ik heb vaak gelezen dat het dom en erg is als mensen blij zijn dat hun dood dichterbij komt. Nee dom en erg zijn niet de goede woorden. Ze zeggen dat het gestoord is. Eerst dacht ik er ook zo over. Maar nu dat ik dit heb moeten meemaken zou niemand anders nog verder willen leven.

"You're just a small bump unborn.."

-- flashback. --

*3 jaar geleden.*

"Zoals jullie weten ga ik een feest geven. En jullie moeten komen!" zegt Luna. "En ik heb die nieuwe jongen uitgenodigd but besides that, it's gonna be awesome. As always. Ik heb het helemaal uitgedacht. Alleen maar roze ballonnen, er mag dus absoluut geen andere kleur zijn en.." Luna ratelt maar door en door. Ik ben al gestopt met luisteren. Je moet me niet verkeerd begrijpen maar.. Ze kan soms een beetje teveel zijn. Maar ik hou wel van haar. Wie is eigenlijk die nieuwe jongen waarze het over heeft? Misschien moet ik maar weer gaan luisteren.. ".. En er komt een supergrote taart. Helemaal roze ofcourse en.." Okii te vroeg. Ze is pas bij haar taart. Ik heb dit al een paar jaar moeten aanhoren. Eerst verteld ze over een jongen die ze uitgenodigd heeft zodat je blijft luisteren naar wat ze te vertellen heeft. Daarna verteld ze over de ballonnen. Dan over alle andere versieringen. Dan over het eten en drank dat komt. Dan over haar super geweldige taart, Dan over het feit dat ze zoveel mensen uit gaat nodigen niet normaal meer. Daarna komt nog de muziek. Hoe groot de ruimte wel niet is omdat er zoveel mensen komen dan nog wat we allemaal gaan doen. En als laatste, alleen als je goed hebt geluisterd, dan verteld ze dat ze nog uitnodigingen heeft en hoe dom het wel niet van haar was dat ze er nu pas achter kwam. Ze is er ongeveer nu denk ik. "..natuurlijk moet die ruimte super groot zijn. Anders past er niemand in natuurlijk. Oah en ik heb nog uitnodigingen. Wat dom van mij dat ik daar nu pas achter kom. Een voor jou. Een voor jou.." Oah ik ben nog niet aan de beurt. Ze heeft het dit jaar wel erg snel verteld allemaal. ".. En Last but not Least en voor jou Lara." "Oah dankje. Dat is echt super lief." probeer ik zo verrast mogelijk uit te brengen. Ik neem het kaartje aan. Luna lacht nog even naar me. 

*** 

Op het feest.

"Omg sorry." zegt de jongen ineens die zijn drankje over me heen gooide. "Het geeft niet." zeg ik en loop naar de keuken. Ik pak een doekje, maak het nat en probeer het er uit te krijgen. "Ik weet niet of je het er nog uit krijgt." hoor ik ineens van achteren. Ik draai me met een schok om. "Het spijt me." zegt hij betreurd. "Het geeft niet." zeg ik snel. Hij steekt een hand uit. "Ik ben Stephano." zegt hij vrolijk. "Hey, ik ban Lara." zeg ik en geef hem nog al onhandig een hand. "Ik denk dat ik Luna even ga vragen of ik een shirtje van haar mag lenen." zeg ik. "Oah ik help wel even met zoeken." zegt hij. Volgens mij is dit de nieuwe jongen waar Luna het over had. Maar ik luisterde weer eens niet naar haar dus ik kan het niet echt weten. Hij loopt achter me aan. "Is dat haar niet?" vraagt Stephano. "Waar?" "Daar." zegt hij wijzend. Ik probeer zijn vinger te volgen, maar ik zie Luna echt niet. Hij pakt me bij mijn schouders en draait me voorzichting richting het meisje waarvan hij denkt dat het Luna is. "Wie dan?" vraag ik. "Daar dat blonde meisje." "Luna heeft donkerbruin haar." zeg ik terwijl ik in de lach schiet. "Weet je niet meer wie je heeft uitgenodigd?" vraag ik. Hij schud zijn hoofd. "Blijkbaar niet." "Oah Stephano toch." "Zeg maar Steph. Dat is wat korter." "Okii Steph." zeg ik. "Oah daar is Luna al." zeg ik terwijl ik er naar toe loop. "Hey." zeg ik. Als ik zie dat Stephano daar is blijven staan en richting ons kijkt, wuif ik dat hij moet komen. Ik kijkt om zich heen, wijst dan naar zichzelf en vraagt 'ik?' Ik knik ja. Als hij richting ons loopt kijk ik naar Luna. "Kan ik misschien een shirtje lenen?" vraag ik terwijl Steph alweer achter me staat. "Ja tuurlijk." zegt Luna en wuift me weg. "En jij bent Stephano toch?" vraagt Luna. "Ja, en jij?" vraagt hij. "Ik ben Luna." zegt ze. "En hij is van mij." meng ik me in het gesprek en trek hem mee naar boven. "Sorry dat het zo moest, maar je wil echt niet ze met je gaat flirten. Ze is namelijk heel raar en kan het totaal niet. Ik wil niet dat ze zichzelf belachelijk maakt." zeg ik. Hij geeft me een 'Okeey?'-blik. "Jepp." zeg ik. Ik loop Luna's kamer in, pak een shirtje en wil de mijne uit doen totdat ik Stephano zie staan. "Don't look." zeg ik en hij houd zijn handen omhoog en draait zich om. "Whatever you want babe." zeg hij. Ik draai me om en doe mijn shirtje uit. Dan pakken ineens twee grote handen mijn middel en wordt mijn nek gekust. Ik geef een kreun. "Ik zei dat je niet mocht kijken!" zeg ik. "Ik kijk ook niet." zegt hij beledigd. Ik draai me om en zie dat hij zijn ogen gesloten heeft. Dan kus ik hem op zijn lippen. "Dit zouden we niet moeten doen." zeg ik tussendoor. Hij kijkt me aan dan naar mijn mond. Ik kus hem weer en geef toestemming om verder te gaan. Hij trekt nu ook zijn shirt uit. Het is fout, maar het voelt zo goed.

-- Einde flashback. --

Stephano werd mijn beste vriend. Ik kon alles aan hem vertellen. Hij was er altijd voor me. Ik vraag me af waarom hij me dan niet hielp. De dag dat ik hem het meest nodig had stond hij aan de andere kant.