Multimedyada Doruk ve Mercanın sedyedeki halleri ve Piiz'in Fırtınam adlı şarkısı var Bölüm boyunca şarkıyı dinleyerek okuyun daha güzel oluyo zxmckzxlç . İyi okumalar canlarım :****
************************************
Kulağıma gelen kalp ritim sesi tüm vücudumu sarmıştı . Hastane kokusu üstüme işlemiş buram buram serum kokuyordum . Gözlerimi açmadan kıpırdamaya çalıştığımda bir şeye bağlı olduğumu anladım . Yavaşça gözlerimi açıyordum fakat gözlerimin altı feci halde yanıyordu . Karşıya bakınca camda kızarmış gözlerle bana bakan Beren , Duru ve Keremi gördüm.
Son anda camda beliren annemi gördüm ve beni güldürmeye çalışarak mal mal hareketler yapan Poyrazı inceledim . Gülmüyordum ya da ağlamıyordum . Duru görüş alanımdan çıkmıştı .
Kısa süre içinde bir doktor odaya girdi .
Fazlasıyla tepkisizdim .
Elindeki steteskobuyla beni muayne eden doktora hiç bakmıyordum . Gözlerimi tavana dikmiş sadece Doruğu düşünüyordum . Şuan ne durumdaydı ve ya yaşıyor muydu ? Hiç bir şey hakkında bi bilgim yoktu .
Karnımda sancılar olunca gözlerimi tavandan ayırıp doktora baktım fakat doktor etrafımda bulunan aletleri kapatmakla meşguldü . Sıcak ellerimi karnıma yerleştirip ovalamaya başladım .
Odaya Beren , Duru ve Kerem girince karnımda bulunan ellerimi biraz daha ısıtırcasına göbeğimde gezdirdim .
Bana yaklaşan Durunun ve Keremin suratına bakmaktansa benle eşit derecede çok üzülen Berenle bakıştık . Doruk ondan hiç bahsetmemişti sadece kardeşi olduğunu söylemişti o kadar .
Duru sol yanıma Kerem ayak ucuma oturdu Berense ayakta boş gözlerle bana bakıyordu .
Hepimiz sessizdik .
Beren acınası bi sesle " Abim " dedi . Duru ve Kerem ağlamaya başladılar fakat bende ne bir duygu nede bi göz yaşı vardı .
" Onunla konuşmuyordum . Birbirimizi çok severiz fakat ben her zaman ona karşı bi mesafe koyardım . " dedi ve derin bir soluk aldı . " Küçükken benim çok sevdiğim bi ayıcık vardı " dedi biraz tebessümle " Annem almıştı . Abimle kavga etmiştik . Her zaman ki gibi gereksiz konularda . Bana çok sinirlenmişti ve hıncını almak için o ayıcığımı parçalamıştı . Sabah uyandığımda karşımda ayıcığın parçalanmış halini görünce ağlamaya başlamıştım . Sessizce içime doğru haykırıyordum . Bilmiyordu . Onu bana annemin aldığından haberi yoktu . O öldükten sonra bana ondan kalan tek şeyin tek hatıranın o ayıcık olduğunu bilmiyordu . Ayıcığın ensesinde küçük fermuarlı bir yer vardı . Orayı kimse bilmezdi . Annem bana ayıcığı hastanede vermişti . Bak burada bunun bi yeri var içindede bi kağıt . Ben gittikten sonra kağıdı sadece sen oku tamam mı demişti . Bende anlamamıştım küçüktüm işte . Parçaların arasından fermuarlı kısmı bulup açmıştım . Ağladığım için herşey bulanıktı . Kağıtta annemin bana yazdığı mektup vardı fakat ondada kesikler vardı . Bide annemle bebeklik fotoğraflarım . Ona sarılırken , kucağında yatarken , beni yıkarken , doğum günüm filan " dedi burnunu çekerek . " Benim annemden kalan tek şeyimi parçalamış ve karşıma geçip kahkaha atmıştı . Ben o zamandır abimle hep mesafeliydim hiç bişeyine karışmadım onunla fazla görüşmedim . Zaten lisedede yurt dışındaydım . Herşeyden ve herkesden uzak olmak için . Ama dün abimin haberini aldım . Kansermiş . O an yıkılmıştım . Hemen uçağa atlayıp Türkiye'ye geldim . Onuda annem gibi kaybedeceğim diye çok korkuyordum . Ki bu korkum hala geçmedi . O hala o yatakta ve gözlerini açmadı . " dedi göz yaşlarını silerek .
- Ne kadar zamandır uyuyo , dedim acılı sesimle . " 16 saat oldu ve hala uyanmadı " dedi Beren gözlerini kaçırarak .
Karnımdaki ağrı birden bastırınca soluğum kesilmişti . Sanki biri karnımın sağ boşluğuna bir çok kez bıçak saplarcasına . Elimi tekrardan karnıma yerleştirip ovaladım . Fakat ağrı hala devam ediyordu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yine Mi Sen ?
Teen Fiction17 Yaşındaki Mercan'ın başından gelip geçenler pekte göründüğü gibi değildir . Gizli olan bir kaç şey , sonradan oluşan bir kaç hastalık ve en çokta sonsuz Sevgi ve Aşk vardır hayatında . Her zaman mutlu olmasına rağmen bazen hayal kırıklığı bazende...