TNPR Book 2: Love will lead us Back

Chapter 21 [Not giving up]

Sa totoo lang hindi ko na maiiwasan ang kiligin ng totoo sa mga sinasabi ni kian sakin. I can feel na sincere siya sakin. Ipinapakita niyang hindi na siya si kian migs monticillo noon at ibang kian na ang nakikita ko ngayon. He changed a lot at ngayon ko lang narealize na lahat ng pinapakita niya sa akin ay walang halong biro. Naramdaman kong hinalikan niya ang noo ko kaya't napapikit ako at hindi ko mapigilan mapangiti.

Kumalas na rin si kian sa pagkakayakap sakin.

"So you're saying I got the second chance from you right?" nakangiting tanong ni kian sakin.

Natatawang umiling ako. Bigla naman nawala iyong ngiti ni kian at pinalitan ng matinding pagtataka.

"W-hat?" Look at his face! He's so cute when he's nervous! Ha ha ha

Pinipigilan kong matawa pero alam kong nahahalata niya naman.

"At ngayon pinagtatawanan mo ako." na ikinakunot ng noo nito. Bakas sa mukha nito ang nagtatampo.

"ha ha ha toh naman! I'm just kidding,okay? Okay you win kian. You beat me." I said smiling at him.

Iyong kaninang itsura niya nagtatampo ay bumalik na sa pa ngiti ngiti nito.

"R-eally? Oh.." tila gulat nitong sabi at ewan ko ba at niyakap niya nanaman ako tapos humiwalay rin agad. Hinawakan niya naman ako sa magkabilang balikat." Y-ou don't know how happy I am Pam."

"J-ust don't do it anymore kian.. Don't waste the chance I'm giving you."

"I will Pam. I will. Now this girl standing in front of me is giving me another chance...My efforts, strength and courage were all worth it because of you. Hindi ako naghinayang sa pagsuyo sayo and that's because I mean that I love you damn much." Ngiting ngiti na sabi ni kian.

"At alam ko naman na muli kang bibigay sa isang kian migs monticillo." Dagdag nitong sabi at talagang kinindatan pa ako.

Pinalo ko naman siya sa braso. Napahalakhak naman ito at hinuli ang kamay ko.

"Alam mo hindi ka pa rin nagbabago. Mayabang ka pa rin!" I said while rolling my eyes.

Pinagpatuloy namin ni kian ang aming date. Which is ako nagyaya kaya kahit saan kami nagpupumunta. We both enjoy the day. After we watched the sunset,Nagyaya na rin ako para umuwi na. Naihatid naman ako ni kian ng maayos sa bahay. I waved at him sa papalayong sasakyan ni kian at pumasok na ako sa loob. Dumiretso na rin ako sa kwarto at nagbihis. Agad rin akong sumampa sa malambot kong kama at niyakap ang isa kong unan. Hindi ko pa rin mapigilan mapangiti sa nangyari ngayong araw. So ganito pala ang pakiramdam pag okay na kayo at wala na iyong galit na nararamdaman mo sa puso mo. The guy I hated the most.. Now this guy is the reason why I am smiling again.

Sa kakaisip sa buong araw na magkasama kami ni kian ay hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.

--

Morning came...

Maaga akong gumising at kakauwi ko lang sa bahay dahil nag jogging ako. Winarm up ko lang ang katawan ko. Kelan ba ang huling nag jogging ako? Hindi ko na rin matandaan.

Kasalukuyan ako nasa kwarto at naglalaro ng Dota sa laptop ko. Sa katunayan, Hindi ko alam paano laruin ito pero unti unti ko rin naman natutunan. Busy ako sa pakikibakbakan sa mga allies ng kalaban ko ng may biglang kumatok sa pinto ko.

Paniguradong si melay nanaman ang kumakatok.

"Pasok." Pasigaw kong sabi. And before I knew, Si Melay nga.

"Goodmorning ma'am. May bisita po kayo sa baba."

Binalingan ko naman siya ng tingin at pinause muna tong nilalaro ko.